1972

Christophe (op zijn Frans, zoals het hoort bij de Antwerpse bourgeoisie) wordt geboren te Antwerpen op 4 april 1927 als zoon van Emile (1896-1970) en Maria Hertogen, een dochter uit een artsenfamilie. Zijn echtgenote, Colette Coens komt uit een familie van verzekeringsmakelaars. Naast Christophe vinden ook zijn oudere broer Eugène (°1924) en zus Anne (1920-1998) een job in het ouderlijk bedrijf. Lucy (+2008) huwt met een diplomaat en Veronique studeert voor arts en vindt haar liefde in Engeland.

Wirtz volgt de Grieks-Latijnse humaniora in Antwerpen en Melle en trekt vervolgens naar het elitaire Institut de la Paix in Namen waar hij zijn kandidatuur wijsbegeerte haalt. Zijn perfecte tweetaligheid is het gevolg van deze opleiding.

Hij is geen slecht student maar zijn belangstelling gaat in de eerste plaats naar het zakendoen. Hij leert de stiel in München bij het Amtliches Bayrisches Reisebüro en in de Verenigde Staten. maar verdedigt ook het vaderland gedurende 21 maanden als sergeant bij de 12^de Brigade in Duitsland.

Vanaf 1952 wordt hij de operations manager van het Reisbureau Wirtz met vestigingen op De Keyserlei in Antwerpen en Ravenstein in Brussel en lanceert er het ene project na het andere. Hij houdt de markt nauwkeurig in de gaten en op het einde van de jaren zestig stelt hij vast dat, door de toename van het aantal verkooppunten en de opkomst van de gedemocratiseerde touroperating (Sunair) de kers op de taart van het klassieke reisbureau flets wordt.

Tot verbazing en verontwaardiging van zijn vrienden bij Airtour, de toenmalige marktleider, waar hij niet alleen aandeelhouder en bestuurder maar ook één van de grootste verkopers is, wordt hij vanaf 1972 hun concurrent. Hiervoor gaat hij niet alleen een samenwerking aan met het TEA van Georges Gutelman (1938-2019) maar verkoopt in 1973 de meerderheid van zijn aandelen in Wirtz / Sunsnacks aan een financiële groep rond de Bank van Parijs en de Nederlanden.

Hij behoudt echter wel een blokkerings-minderheid en wordt aangesteld én tot algemeen directeur van het reisbedrijf en gedelegeerd bestuurder van de Groep T.

Onder impuls van Maurits Wollecamp (4) – toen lid van het directiecomité van de Bank van Parijs en de Nederlanden – die niet gelooft in de reissector, stoot Groep T in 1982 haar belangen in de sector af. Christophe moet dan ook, een deel van het geïncasseerde geld opnieuw investeren om zijn bedrijf terug te kopen. Maar geen nood, in 1989 staat Georges Gutelman klaar om hem een fortuin te betalen voor Wirtz Reizen en Sunsnacks.

Christophe heeft nooit verklaard waarom hij Sunsnacks en Wirtz Reizen aan TEA verkocht. Vermoedelijk had hij ontdekt dat, zelfs grote touroperators in kleine markten, sowieso ten prooi zouden vallen van internationale concerns en trok hij lessen uit de mislukte overname onderhandelingen met Kaufhof.

Verwonderlijk is toch dat hij niet door had hoe Gutelman werkelijk functioneerde en welke de financiële toestand van TEA in feite was. Kort na de overname wordt Wirtz immers zowel bij Wirtz Reizen als bij Sunsnacks buiten spel gezet. Hij blijkt daar geen probleem mee te hebben maar kijkt aandachtig toe. Bij het dreigend faillissement van Sunsnacks en later het effectief faillissement van Wirtz Reizen komt hij alleen maar naar voren als de eigenaar van het pand waar Wirtz Reizen gevestigd is. Maar dat buit hij dan ook ten volle uit: op de beste ligging van Antwerpen (De Keyserlei) zal alleen een reisbureau Wirtz aanwezig zijn en blijven.

In maart 1992 herrijzen Wirtz Reizen en Christophe, eerst onder de naam Wats, daarna onder de eigen naam. Christophe kan zijn kinderen vertellen dat er opnieuw een carrière voor hen open ligt in de reissector. Maar de teleurstelling is groot: noch Ignace of Mathieu en evenmin Christine, Benedicte, Jacqueline of Marie Catherine zien het in de Belgische reisbureaus nog zitten.

Alleen Ignace vliegt nog wat rond voor Continental Airlines en leidt een leuk leven in het zonnige Brazilië. Het is de boekhouder van het bedrijf (Patrick Sevenans) en een kaderlid (Simonne Van Riet) die het bedrijf overnemen.

De manier van zakendoen van Christophe Wirtz lag mij niet. Er zaten te veel kronkels in zijn geest en in zijn strategie, misschien zijn de Jezuïeten waar hij school liep daar niet vreemd aan. Als mens waardeerde ik hem uitermate.

Ondanks zijn bourgeois achtergrond, afstandelijk uiterlijk en gedrag was hij zeer sociaal voelend en had hij een groot hart voor, naar men zegt, vooral vrouwelijke en goed ogende, jonge mensen. Honderden professionelen hebben bij Wirtz Reizen, zonder enige terughoudendheid het klappen van de zweep geleerd. Ook mijn zoon zou door Christophe met open armen ontvangen zijn geweest. Maar enkele dagen vooraleer hij er als bediende in de ticketing afdeling zou beginnen, sloeg het noodlot toe.

Het was soms moeilijk een akkoord van Christophe Wirtz los te krijgen maar eens zijn woord gegeven hield hij er zich onder alle omstandigheden aan.

Ik heb dit vastgesteld tijdens de moeilijke onderhandelingen rond de federalisering van onze sector.

Het is de Belgicist Christophe Wirtz die er – weliswaar onder enige druk – voor gezorgd heeft dat er nu zowel een Vlaamse als een Franstalige volwaardige beroepsvereniging voor reisbureaus actief is.

Christophe was ver in de tachtig, maar men kon hem tot enkele jaren voor zijn overlijden vinden op De Keyserlei en minstens één maal per maand belde hij naar de VVR om van gedachten te wisselen over de toekomst van de reisagent. Alleen wanneer hij een lange vakantie doorbracht in zijn huis in Argentinië moesten wij hem missen.

Wij zullen zijn traditionele openingszin: Mijn naam is Christophe Wirtz erg missen. Christophe Wirtz overleed op 5 mei 2014 na een mislukte ingreep aan zijn hartklep waarvan zowel hij als zijn dokters het risico kenden.