1975

Via de politiek brengt vader Wintern het tot directeur bij de NMBS na een passage bij verschillende ministeriële kabinetten. Guido en Lieve krijgen drie kinderen, Christel (°1964) (4),  Erik (°1965) (5) en Inge (°1967). Deze laatsten zijn beide bachelor boekhouding.

Na zijn middelbare studies aan het Sint Jozefcollege in Turnhout kiest Guido voor het zakenleven en wel in de textielsector waar een oom al actief is. Vanuit zijn bedrijven in Eeklo en Kessel Lo houdt hij zich vooral bezig met de verkoop en de export en treedt ook op als zelfstandig agent. Eén van zijn grootste klanten is Mondiale, die later zal uitgroeien tot de multinational C & A.

Toen al ergert hij zich mateloos aan de arrogantie van de grote concerns en voor hem is het één van de redenen om over te stappen naar een andere sector. Hij kon toen niet weten dat ook in het toerisme de concentratie meedogenloos zou toeslaan. Na 10 jaar is hij uitgekeken op textiel en ook de crisis in deze sector zet er hem toe aan andere uitdagingen aan te gaan.

Zijn ervaring met export, vervoer en reizen en een interne studie van de Kredietbank over de reisbureausector, hem doorgespeeld door zijn vader, drijven hem naar onze sector. In 1965 sticht hij Fiesta Reizen met hoofdkantoor in Leuven en maakt er één van de toonaangevende Vlaamse reisketens van, die op haar hoogtepunt meer dan 20 kantoren, in eigendom of in franchise, exploiteert. De naamkeuze is op marketing geïnspireerd en suggereert dat reizen vooral feesten is en houdt verband met de grootste markt, Spanje.

Gielens wordt betrokken bij vrijwel alle initiatieven die er in de Belgische reiswereld tussen 1965 en 1995 plaatsvinden. Door zijn ervaring, wijsheid, gevoel voor diplomatie, humor en charme speelt hij een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de Vlaamse reissector. Hij is een discrete maar onmiskenbare kracht binnen en buiten de VVR. Zo is hij voorzitter van het eerste samenwerkingsverband voor reisagenten, UTO (1974-1983) en van haar opvolger, UTO International (1980-1986); stichter, ondervoorzitter en penningmeester van de VVR (1975-1999) en in december 1998 waarnemend voorzitter; lid van het Technisch Comité (1985-2000), enz.

Naast een belangrijke reisbemiddelaar is Guido ook een pionier als touroperator. Hij is een promotor van de wintersport, mede door de organisatie van Skisalons (6). Met Skirama, is hij één van de eersten die Zuid Tirol voor de Vlamingen opent.

Ook op gebied van de upmarket autovakanties levert hij baanbrekend werk. Space Travel wordt eerst de touroperator afdeling van Fiesta Reizen maar in 1993 omgevormd tot een aparte vennootschap. Zijn selectie van hotels is gebaseerd op individuele service en gastronomie. Andere touroperators, bijv. Caractère, zetten dit concept thans met succes verder.

Aan flair heeft het Guido nooit ontbroken, hij voelt zich volkomen thuis bij de Brabantse bourgeoisie en beweegt zich in smetteloze kledij in en om het golfterrein van Keerbergen. Parlementairen begroet hij met een schouderklopje en ministers net iets afstandelijker.

Nooit vergeet ik wat wij hebben meegemaakt tijdens een studiereis naar Indonesië in 1982.

In Jakarta waren wij, als bestuurders van de VVR, voor de terugvlucht met Garuda als first class passagiers door onze lokale agent aangemeld als Vips. Tot mijn verwondering werden wij aan de ingang van de luchthaven opgewacht door de chef van het protocol en vier in gala-uniform gestoken politiemannen. Wat een ontvangst voor reisagenten!  Check-in en paspoortcontrole waren een fluitje van een cent en geflankeerd door onze kleurrijke escorte werden wij niet naar de gebruikelijke first class lounge maar naar nog luxueuzer salons geëscorteerd.

Aangezien Guido duidelijk de oudste was, werd hij aangesproken met Mister president – wat hij zich goedgunstig liet weggevallen, ondanks het feit dat niet hij maar ik de voorzitter was. Ik speelde dan maar de rol van tourleader en vroeg aan de beambte van het protocol inzage in de documenten die hij bij zich had. De tekst was in het Indonesisch maar één met viltstift aangeduide zin trok mijn aandacht: President of the Federation of the Flemish Republic. Inderdaad, door een vergissing had men in Jakarta van de president of the Flemish Travel Bureau Federation een andere president gemaakt, Wij hebben geen moeite gedaan om het misverstand recht te zetten en Guido heeft zijn rol met overtuiging  gespeeld. Hij leek zelfs een beetje teleurgesteld dat bij aankomst in Amsterdam hem niet hetzelfde eerbetoon te beurt viel.

De leeftijd, gebrek aan een gemotiveerde opvolger en gezondheidsproblemen met zijn echtgenote nopen Guido er toe om in 1997 afscheid te nemen van de reissector. Space Travel wordt verkocht aan de groep Hernould (7) en Fiesta Reizen wordt overgenomen door Ludo Smets (8).

Het wordt stil op de heuvel aan de Holleweg in Rotselaar. De geur van de barbecues, het gekletter van glazen en borden, het geplens van de gasten die in het zwembad duiken of worden geduwd, de schaterende lach van de blonde gastvrouw, zijn herinneringen geworden. De premier grand crus in de kelders zijn, samen met Guido, oud geworden; de Jaguar met de golf clubs op de achterbank, staat  nog op de oprit, alhoewel Guido de zondagse koffiekoeken nu met de fiets gaat halen, het verbruik van zijn grote slee kost immers meer dan de koeken zelf.

Maar achter dit uiterlijk en soms cynisch vertoon, schuilt een goed mens en de trouwste vriend die ik ooit had.

De toewijding die Guido zijn echtgenote Lieve, in de laatste jaren van haar leven – slachtoffer van de vreselijkste ziekte die een mens kan overkomen – heeft betoond is zonder meer bewonderenswaardig en verdient het respect van allen.

Guido leefde als een seigneur en is ook als zodanig, op 1 januari 2012 om 12.12 h heengegaan. Maar vooraf, op 19 november 2011, nodigde hij zijn vrienden, het waren er bijna 200, uit op het feest ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag. Iedereen, ook hijzelf, wist dat het zijn laatste feest zou zijn, en in alle openheid werd er over gepraat. Toch was dit geen droevige gebeurtenis en de champagne vloeide overvloedig tot vroeg in de morgen.

Op 20 december 2011 hebben wij dan persoonlijk afscheid genomen bij Comme Chez Soi in Brussel. Wij hebben zijn lievelingschampagne (Moet & Chandon) en zijn lievelingswijn (Corton Charlemagne) gedronken en voor het laatst nuttigde hij een schitterende variante op één van de duizenden sole meuniere waar hij in zijn lange gastronomische carrière heeft van genoten.

Bij het naar buiten gaan gaf hij mij een knuffel met het verzoek die door te geven aan alle reisagenten, bij voorkeur de vrouwelijke, die hem tijdens zijn carrière in de reissector zoveel vertrouwen, vriendschap en vreugde hebben gegeven.