1981
Inhoud
1981, Toerisme
De World Tourism Organization meldt dat in 1980 286,249miljoen toeristen wereldwijd 105,198 miljard $ uitgaven.
1981, Oprichting van Best Tours
Edmond Boone (1930-2008) richt Best Tours (officieel: Hotel Management and Consulting, HMC, Best Tours) op. Met veel kunst- en vliegwerk, onconventionele handelsprakijken die de rand van de wet en de deontologie aftasten en het meedogenloos exploiteren van de leveranciers maakt hij er een van de belangrijkste middelgrote touroperators van België van, die op haar hoogtepunt (2008), een omzet van 51,268 miljoen € realiseert.
In 2005 neemt hij afstand van de leiding van het bedrijf en draagt die over aan zijn zoons, Stefan (°Sint Agatha Berchem 21 juli 1961) en Frederic (°1967). Het is niet duidelijk of deze zoons nu onbekwaam waren of gewoon niet in staat de puinhoop, die hun vader had achtergelaten, op te ruimen. De bedrijfscultuur van uitbuiting van leveranciers en personeel, betalingen in het zwart en het verbergen van winsten in het buitenland bleek op termijn niet houdbaar. Het faillissement dat op 23 december 2010 werd uitgesproken, was dan ook al lang voorbereid en heeft het privéfortuin van de familie Boone nauwelijks aangetast. De naam Best Tours en de activa in het handelsfonds werden door de Zwitserse groep Kuoni overgenomen. Kuoni hield aan deze overname echter een enorme kater over en beëindigde in 2012, onder meer om deze reden haar activiteiten in België.
Edmond Boone
Edmond Boone wordt geboren in Wetteren op 30 oktober 1930 als zoon van een middenstander. Reeds als jongeman trekken twee aspecten van het leven hem bijzonder aan: avontuur en zakendoen en dan nog liefst gecombineerd.
In het begin van de jaren vijftig is er trouwens voor Edmond Boone maar één manier om deze elementen in zijn leven in te passen: Belgisch Congo. Van 1951 tot aan de onafhankelijkheid in 1960 is hij er actief voor verschillende bedrijven en werkt ondertussen ook een beetje voor zichzelf.
Ondertussen heeft hij een echtgenote, Liliane “Mamy” Van Bruyssel (°Lokeren 28 september 1929-Brussel 31 maart 2016) en een dochter (Patricia 1957-1999) en vindt hij het veiliger om naar België terug te keren. Hij wordt actief in de voedingssector (Unilever, Materne) maar acht het voor bekeken wanneer Materne, waar hij ondertussen marketing manager voor een reeks producten is geworden, door een Amerikaanse groep is overgenomen.
Na het tropische Afrika ziet hij een permanent verblijf in het natte en koude België niet meer zitten, hij emigreert in 1975 naar Rosas aan de Costa Brava en maakt er kennis met Benito Vigo, een invloedrijke lokale hotelier. Met zijn marketing achtergrond start hij er een carrière in het toerisme als consultant, de naam van zijn latere vennootschap (Hotel Management and Consulting) verwijst trouwens naar deze activiteit. Voor rekening van Vigo motiveert hij tal van Belgische autocarbedrijven om reizen naar Rosas in te leggen maar wanneer Benito Vigo hem niet wil volgen voor andere bestemmingen, gaat hij resoluut zijn eigen weg.
In 1980 keert hij terug naar België en slaagt er in, door zijn contacten met de autocarwereld, vanaf 1980 een vernieuwend Spanjeprogramma uit te bouwen. In feite is hij weliswaar niet de uitvinder, maar wel de meest succesvolle beoefenaar van het autocarpendelsysteem. Edmond Boone is altijd een voorstander van de budget touroperating geweest. Eerst naar Spanje en later, na het verdwijnen van het beruchte TC Travel, ook en zelfs vooral op lange afstanden.
Hij heeft dit met grote overgave en met succes gedaan, waarbij enige achterbaksheid hem niet vreemd was. Vooral Thailand, genoot zijn bijzondere aandacht, niet het minst nadat hij een grote liefde had opgevat voor het land, haar cultuur en vooral haar (vrouwelijke) bevolking.
Ter illustratie van het voorgaande, volgend leuk verhaal: In 1994 organiseert de VVR haar congres in Phuket. Zoals toen nog gebruikelijk, is Jetair onze hoofdsponsor. De sponsoravond is gepland in de Meridien, een hotel dat is opgenomen in het Jetair programma. Maar enkele dagen voor de geplande gebeurtenis, deelt de hoteldirectie koudweg mee, dat er geen gratis zaal beschikbaar is aangezien zij door een betalende groep is ingenomen. Op een rondvraag bij andere hotels voor een gelijksoortige faciliteit komt er onmiddellijk een enthousiaste reactie van het Diamond Cliff Hotel. Oef … probleem opgelost. Onmiddellijk na aankomst in Phuket een snelle inspectie, een vriendelijke ontvangst, de VVR en Jetair sponsorvlaggen afgegeven en … tot overmorgen.
De sponsoravond: een prachtige sterrenhemel, een gigantisch buffet aan het immense zwembad; mooie Thaise serveersters met lange benen, goed zichtbaar via de splitten van de zijden rokken … iedereen happy, of toch niet? Langs de rijen deelnemers circuleren enkele brochures, één wordt aan Gerard Brackx overhandigd … hij loopt rood aan … Anne-Mie komt erbij, zij wordt bleek. Wat is er aan de hand?
Guido Gielens heeft één van de brochures bemachtigd en duwt ze onder mijn neus: twee bladzijden over het Diamond Cliff Hotel. So what! Hij wijst mij naar de tekst: een exclusiviteit van Best Tours. Op de achtergrond klinken de laatste woorden van de toespraak van Brackx: de organisatoren van dit congres hebben het zelfs niet nodig geacht de vlaggen van hun hoofdsponsor op te hangen! Om het verhaal te resumeren: Edmond Boone was in Phuket, logeerde in de Diamond Cliff en had vernomen dat de Meridien de medewerking aan het congres had opgezegd. Hij had de directie van zijn nieuw exclusief hotel er toe aangezet om de plaats van de Meridien in te nemen en had persoonlijk de Jetair vlaggen weggehaald. Later hebben wij er samen hartelijk om gelachen en er een Veuve Cliquot op gedronken.
Edmond heeft ons verlaten op 11 maart 2008. Ik hoop voor hem dat reïncarnatie bestaat en hij nu fladdert in de vlindertuin van Chiang Mai.
1981, 19 februari, UPAV
(+) Philippe Hector Van Biesen wordt voorzitter van UPAV. Bestuurders zijn: (+) Raymond Simon (Wagonlits), A. Pollentier (Sunair), Daniel Desmet (Reizen Van Renterghem), Wilfried Bellemans (Safari Reizen), Jacques Cornet (Airtour 2000), (+) André Delfosse (Airtour 2000), Ludo Huybrechts (Huybrechts Reizen), Paul Vandenbossche (Flandria Reizen).
Philippe Hector Van Biesen
Philippe Hector Van Biesen wordt geboren in Denderbelle op 8 oktober 1939. Hij studeert handelswetenschappen aan de Sint Ignatius Hogeschool in Antwerpen en Sint Aloysius in Brussel. Zijn ganse beroepsleven is hij actief in het toerisme en het vervoer en dit sedert 1954 bij Europabus-L’Epervier (voor de Vlaamse klanten “De Sperwer”), een bedrijf waar hij eerst bediende en later aandeelhouder en directeur wordt. Na zijn overlijden in 1991 gaat het bergaf met L’Epervier. De Nederlander Louis Frankenhuis (°1950) koopt het in 1995 maar laat het enkele jaren later in vereffening gaan. Philippe Hector was een echte (Vlaamse) Belg, altijd bereid tot compromis vooral wanneer het zijn eigen belang diende. Deze soepele en diplomatische opstelling bezorgt hem veel respect, een kudde vrienden en talrijke mandaten, maar voor de (Vlaamse) reiswereld was zijn betekenis gering. Als mens was hij bijzonder aimabel en gezellig in de omgang. Na een gesprek met Philippe Hector vertrok men met een tevreden gevoel, om later vast te stellen dat de leuke attentie die hij had meegegeven bestond uit een lege doos …
1981, april, Crisis en directe verkoop
In het Nederlandse vakblad Zakenreis wordt gewaarschuwd voor een nieuwe tendens in de reiswereld: de directe verkoop door de touroperators. Dit zou een gevolg zijn van de dalende economie, de toenemende werkloosheid en de angst van de consument voor de toekomst. Waar hebben wij dit recent nog gehoord?
1981, 2 april, Statuut
Minister van Cultuur, Rika De Backer (1923-2002) legt, zonder de reissector te raadplegen, een ontwerp van decreet houdende het statuut van de (Vlaamse) reisbureaus voor aan de Raad van State.
Op 9 september 1981 geeft de Raad van State een negatief advies en stelt dat de Gemeenschappen NIET bevoegd zijn voor de vestigingsvoorwaarden van de reisbureaus. Dit advies zal door de opvolgers van De Backer steeds opnieuw worden genegeerd met het gevolg dat het tot 2007 duurt vooraleer er een Vlaams statuut voor de reisbureaus komt.
1981, 26 april, VVR
In het Crest Hotel in Antwerpen gaat het IIde congres door. Het onderwerp luidt: Heeft touroperating nog toekomst? Dit is actueel, vooral na het faillissement van Airtour en de stichting van de nieuwe touroperators Airtour 2000 en Sunspots. Deelnemers aan een paneelgesprek, onder leiding van de journalist Omer Grawet (1923-2004) zijn Marcel Albertyn (Hotelplan), Robert De Meutter (ex Airtour, toen Sunspots), Antoon Van Eeckhout, (+) Rudolf Vanmoerkerke (Sunair) en (+) Christophe Wirtz (Sunsnacks). Voor het eerst in de geschiedenis van de VVR zijn de media massaal aanwezig. De BRT stuurt een jonge journalist, die vervelende en indringende vragen stelt. Zijn naam is: Paul Jambers (°1945).
In het kader van de algemene vergadering van de VVR worden vijf nieuwe bestuurders verkozen: Johan Bruneel, Dirk De Gruyter, Michel Martin, Louis Mulquet, Daniel Vandevelde.
Johan Bruyneel
Johan Bruneel, (°Roeselare 1951) is licentiaat economie en marketing en verzeilt eerder toevallig in 1977 bij Carov Tours in Roeselare, het autocar-, touroperator- en reisbureaubedrijf van zijn oom (+) Karel Lefever. Nadat deze zwaar ziek is geworden neemt hij de directie van Carov Tours over maar verlaat het bedrijf in 1986 voor een betrekking buiten de sector. Later worden de kantoren gesloten en het handelsfonds overgedragen aan V&D Travel en de groep Weemaes. Tijdens zijn passage in de raad van bestuur van de VVR was Johan een gewaardeerd vertegenwoordiger van de Vlaamse autocarsector.
Dirk De Gruyter
Dirk De Gruyter (°Mechelen 1945) is de zoon van een kaderlid bij een grote verzekeringsmaatschappij en studeert, na het middelbaar onderwijs, twee jaar psychologie in Leuven. Hij is geen slecht student maar vertoont al de kenmerken die later tot zijn falen in het bedrijfsleven zullen leiden. Hij interesseert zich aan alles, wordt snel enthousiast maar geeft ook even snel weer op.
De Gruyter leert de stiel bij Touring Club en wordt kantoorhoofd in Mechelen. In 1973 richt hij zijn reisbureau (Intersol) op en houdt het vol tot 1987. Het verlies van zijn grootste klant (Valois zegels), een te dure automatisering, een scheiding, het zich bezig houden met tal van niet lucratieve activiteiten (bijv. folklore en speelgoedmuseum in Mechelen), en een opgeklopt zelfvertrouwen zijn de redenen tot zijn mislukken. Toch behoudt de VVR het vertrouwen in De Gruyter en bezorgt hem, na het faillissement van zijn reisbureau, een aantal opdrachten als automatiseringsconsultant. VVR-bestuurder Guido Gielens stelt de nieuwe echtgenote van zijn ex-collega-bestuurder zelfs aan tot kantoorhoofd van Fiesta Reizen in Mechelen. Het zal ons allemaal zuur opbreken!
In de jaren negentig geraakt De Gruyter betrokken bij het Turkse reisbureau Ihlas Travel en doopt het later om tot Anka Direct Travel. Na een megalomane publiciteitscampagne en de vestiging van een filiaal in Nederland, gaat Ihlas/Anka Travel in 2001 failliet en zadelt de verzekeraar financieel onvermogen met een groot faillissement op. Dirk De Gruyter verdwijnt discreet naar Turkije en geniet tot op vandaag in de buurt van Antalya van een karig pensioen en wat hij uit Anka Travel heeft gered.
Michel Martin
Michel Martin, was in de jaren zeventig een jonge flamboyante Antwerpse reisagent die het bedrijf van zijn vader had overgenomen en die het allemaal zoveel beter zou doen. Er moest dus geïnvesteerd worden! In een nieuw kantoor, in leuke secretaresses en in een Porsche.
Vijf jaar later (1985) waren ze allemaal weg: het kantoor, de secretaresses, de Porsche en ook Michel Martin. Wij hebben na het faillissement niets meer van hem gehoord.
Alois (Louis) Mulquet
Alois (Louis) Mulquet wordt geboren in Antwerpen op 19 april 1942. Middelbaar onderwijs volgt hij in het Atheneum in Berchem maar ondanks het feit dat hij niet alleen verstandig maar ook leergierig is, liggen hogere studies niet in het bereik, zijn vader is immers al in 1948 overleden.
Na zijn legerdienst komt hij eerder toevallig in contact met het toerisme, want hij vindt een betrekking in het Century Hotel in Antwerpen. Maar hij wil meer! Ondanks de lage verloning houdt hij het vier jaar (1965-1969) vol bij Reizen Weinberg en leert daar, zoals zo velen, de kneepjes van het vak.
Zijn volgende stap zet hij bij Sun Reizen, hij wordt kantoorhoofd in Antwerpen. Maar Louis is niet alleen ambitieus maar ook eigenzinnig, de stap naar de zelfstandigheid ligt dan ook voor de hand. In 1974 sticht hij zijn eigen reisbureau (Info Reizen) dat hij echter in 1981 overlaat aan zijn toenmalige echtgenote, Irmgard Mollet die het in 1991 doorverkoopt aan Erik Van den Acker (°1967). Louis heeft immers, als één van de eersten, ontdekt dat de dominantie van de grote touroperators en de grote ketens in het massatoerisme niet te stuiten is. In 1982 sticht hij dan ook een gespecialiseerde afdeling reisorganisatie, Mulquet Ski, dat zich toelegt op de wintersport en op het windsurfen.
In 2005 acht Louis Mulquet het actieve zakenleven voor bekeken. Hij verkoopt Mulquet Ski en doet het wat rustiger aan. Maar stil zitten hoort er niet bij, hij gaat opnieuw studeren en haalt met gemak een bachelor in de kunstgeschiedenis.
Voortaan verdeelt hij zijn tijd tussen reizen, privé of als gids/begeleider, en zijn leuk optrekje in de Provence. Zijn dochter, Eentje (°1970), die aanvankelijk in het reisbureau actief was gaat ook opnieuw studeren en wordt sociaal verpleegster; zijn zoon Wibe (°1968) werkt voor een bedrijf dat animatoren ter beschikking stelt aan hotels in Kreta.
Louis Mulquet was geen volgzame reisagent en ook geen gemakkelijk VVR-bestuurder. Hij heeft zijn ideeën en komt er zonder meer voor uit. Wij zijn er hem nog altijd dankbaar voor.
Daniel Vandevelde
Daniel Vandevelde wordt geboren in Lichtervelde op 13 april 1949 als één van drie zonen van Paul (1912-1994) die zijn transportbedrijf al in 1951 heeft opgericht. Na zijn middelbare studies aan het St. Rembert college in Torhout trekt Daniel naar de Gentse universiteit om er aardrijkskunde te studeren. Maar het aspect wiskunde in deze studies valt hem tegen en hij wisselt al snel voor het toerismeafdeling van het Hoger Technisch Instituut in Brugge.
Maar de wijde wereld wenkt en in 1970 treedt hij in dienst bij Sunair waar hij betrokken wordt bij de vluchtplanning. Maar hij wilt een reisagent worden, geen radertje in een groot bedrijf. Van 1972 tot 1976 vindt hij een ideale, veeleisende en creatieve leermeester in (+) Remi De Meester (Viking Reizen). In 1976 wordt binnen het ouderlijk bedrijf een vol-waardige afdeling reizen opgestart onder de naam Sima Tours en Daniel neemt er de leiding.
Gedurende één van de moeilijkste periodes uit de geschiedenis van de VVR was Daniel een actief lid van de raad van bestuur. In die tijd heeft hij de VVR mee op het juiste spoor gezet. Uiteindelijk koos hij, voor het eigen bedrijf.
1981, mei 8, Technisch Comité
De Raad van State geeft een ongunstig advies aan een ontwerp van Koninklijk Besluit van minister De Backer die de VVR moet opnemen in het (federaal) Technisch Comité voor de reisbureaus.
De Raad stelt dat de Vlaamse Gemeenschap geen beslissingen kan nemen in verband met een federale wetgeving zonder overleg met de andere Gemeenschappen. De minister trekt hieruit de conclusie dat men moet gaan voor een Vlaams Technisch Comité, dit zal vier jaar later (1985) gebeuren. De historiek van dit dossier is hallucinant en kenmerkend voor de wijze waarop ook Vlaamse ambtenaren en politici Vlaamse eisen behandelen.
– 12/10/1976: de VVR. verzoekt Minister Chabert (verkeer) om opgenomen te worden in het TC.
– 18/10/1976: Chabert bevestigt ontvangst van het verzoek van de VVR en deelt mee dat het Commissariaat generaal voor toerisme (CGT) wordt uitgenodigd mij ten spoedigste van advies te dienen.
– 21/10/1976: Schamp, kabinetsattaché van Chabert, deelt mede dat het Commissriaat Generaal voor Toerisme de opdracht werd gegeven de representativiteit van de VVR te onderzoeken.
– 12/09/1977: Schamp ontdekt dat om de VVR te erkennen het KB van 23/11/1965 dient gewijzigd. Hij schrijft …het ligt in de bedoeling om dit KB te wijzigen, rekening houdend met de nieuwe elementen waarover het CGT beschikt….
– 23/09/1977: Chabert deelt mede dat hij een werkgroep de opdracht heeft gegeven het statuut van de reisbureaus (inclusief de opname van de VVR in het TC) te herzien.
– 07/12/1977: de VVR verzoekt om opname in de werkgroep waarvan sprake in het schrijven van Chabert van 23/09/1977.
– 12/01/1978: Chabert meldt dat de werkgroep weldra zal opgericht worden en dat het CGT verzocht wordt de VVR erin op te nemen.
– 12/05/1978: Chabert schrijft: het CGT wordt verzocht Uw vereniging op te nemen in de organismen die de problemen van de reisbureaus behandelen.
– 30/06/1978: het CGT deelt mede dat: de Juridische Dienst van het Departement nog een onderzoek moet instellen in verband met de opname van de VVR in het TC.
– 24/09/1979: Chabert deelt mede dat het toerisme niet meer tot zijn bevoegdheid behoort en verwijst naar Minister De Backer.
– 02/10/1979: De Backer schrijft: het CGT wordt verzocht Uw verzoek met de grootste welwillendheid te onderzoeken…
– 07/12/1979: De Backer schrijft: aan het CGT werd gevraagd ten spoedigste de procedure in te zetten om Uw organisme te erkennen.
– 25/03/1980: De Backer schrijft: met genoegen deel ik U mede dat ik opdracht gegeven heb de VVR op te laten nemen in het TC.
– 07/05/1980: het CGT deelt mee dat zij de opdracht van de minister in vraag stelt.
– 11/06/1980: De Backer bevestigt de stellingname van het CGT maar schrijft: ik verzoek de dienst om alles in het werk te stellen om ten spoedigste een regeling te treffen voor de opname van Uw vereniging in het Technisch Comité.
– 18/07/1980: De Backer schrijft: ik kan U mededelen dat het KB dat de opname regelt van de VVR in het TC voor ondertekening aan de Koning is voorgelegd.
– 14/09/1980: na vraag door de VVR deelt het kabinet van De Backer mee dat het Koninklijk Besluit waarvan sprake in de brief van 18 juli 1980 verloren is gegaan. Dit document, dat voor advies naar de Federale minister van verkeer (Guy Spitaels) was gestuurd, leek inderdaad binnen de muren van dit departement door de administratie te zijn opgeslokt. Uiteindelijk vernemen wij dat het zich bevindt in de schuif van kabinetsadviseur Freddy Delourme en dat hij niet van plan was het voor wie dan ook nog te lossen.
– 04/11/1980: De Backer dient een nieuw ontwerp van Koninklijk Besluit in bij de Raad van State, met het gekende gevolg.
1981, 26 augustus, Sunspots
Sunspots is een poging van De Meutter om terug op de markt te komen. Aanvankelijk heeft hij de steun van een aantal reisagenten, die zich echter wegens onduidelijkheden inzake de financiering, terugtrekken. Sunspots staakt alle activiteiten op 26 augustus 1981.
In de rand van dit dossier maakt de VVR kennis met een zekere Mr. Fred. Van Bellinghen, de advocaat die in deze zaak – met succes – voor de betrokken reisagenten optreedt. De reiswereld zou van nu af aan veel met hem te maken krijgen.
Alfred (Fred) Van Bellinghen
Alfred (Fred) Van Bellinghen wordt geboren in Duffel op 3 maart 1947 als zoon van Josef (1909-1980), burgerlijk ingenieur scheikunde, tijdens zijn beroepsleven actief in de zuivelsector en Malvine Nagels (1922-2020), kleuterleidster.
Fred volgt lager onderwijs in Waarloos en zijn middelbaar in het St. Romboutscollege in Mechelen en bij de Monfortanen in Rotselaar.
Vervolgens kiest Van Bellinghen aanvankelijk voor wijsbegeerte maar niet voor het laatst winnen aardse doelstellingen het van hemelse wensen. Hij studeert vervolgens rechten en criminologie maar heeft ondertussen wel zeven jaar in Leuven doorgebracht. Hij verzaakt aan het KRO (kandidaat reserve officier) statuut, dat drie maand langer legerdienst inhoudt, en heeft een leuke tijd als jurist op het hoofdkwartier van het Iste Korps in Keulen.
In 1973 huwt hij met Lutgarde De Gruyter een kleuteronderwijzeres uit Mechelen en samen zetten zij vier kinderen op de wereld: de dochters Ingrid (°1976) en Veerle (°1982) beiden actief in de sociale sector en de zonen Jan (°1979) en Filip (°1977), beiden jurist.
Na zijn stage bij Mr. Wyffels, vestigt hij zich in 1977 als advocaat gespecialiseerd in vervoers- en maritiem recht. Drie jaar later raadpleegt zijn zwager, Dirk De Gruyter en een aantal andere VVR-leden hem in een geschil met Sunspots. Hij brengt deze zaak tot een goed einde en aangezien de VVR op zoek is naar een goede raadsman wordt hij onze dikwijls gevreesde advocaat. Van Bellinghen is gespecialiseerd in maritiem-, vervoers-, reis- en handelsrecht. Hij is meer dan dertig jaar de voornaamste raadsman van de VVR en heeft voor onze beroepsvereniging en voor veel reisagenten honderden processen gevoerd en de meeste ook gewonnen.
Door zijn vlijmscherpe geest, zijn grote ervaring en zijn gigantische documentatie is hij zondermeer dé beste specialist in zijn domein. Op gebied van het gebruik van procedures kent hij, tot frustratie van zijn tegenstanders, zijn gelijke niet.
Fred Van Bellinghen is een merkwaardig man: bijzonder vriendelijk in de omgang, sociaal bewogen, oprecht gelovig maar keihard en zonder mededogen in de rechtszaal. Zijn devies is: wie de wet overtreedt moet gestraft worden en verzachtende omstandigheden kunnen slechts in uitzonderlijke gevallen ingeroepen worden. De tegenstander die een zaak verliest moet de beker tot op de bodem leegdrinken! Hij verliest niet graag, lijdt er dan duidelijk onder maar hoopt altijd op een revanche, die hij dan ook meestal bewerkstelligt.
Fysiek is hij een fenomeen. Hij is bijna zeventig maar rijdt nog op zijn eentje per fiets van Antwerpen naar Milaan, dwars door de Alpen. Ooit reed hij de lange Compostellaroute (3000 km) in vijftien dagen. De Mont Ventoux is voor hem maar een heuveltje.
Ooit formuleerde Van Bellinghen een advies aan de voorzitter van de VVR. Het luidde: in het zakenleven wordt je beter gevreesd dan geliefd, want van vrees ben je zeker, van liefde nooit. De VVR heeft zich altijd naar dit advies gedragen!
1981, oktober, Tabakconseil
De touroperator Tabakconseil van Robert Tabak (°1944) gaat failliet, zogenaamd door zijn bindingen met het Franse, eveneens failliet gegane, Voyages Klat. In feite door zijn eigen onbekwaamheid en grootheidswaanzin. Men kan hem echter wel beschouwen als een pionier van reizen naar het Midden-Oosten. Tabak begon zijn carrière bij Swisair, MEA, Sunair, en Transair. Hij richtte na het Tabakconseil avontuur het reisbureau YES op, dat na een overname door Go Voyages/Go Bluebird ook failliet ging.
In 1989 dook hij op bij Beaux Voyages, vervolgens bij Primévère Hotels en was ook betrokken bij Comparflight in Braine l‘Alleul.
1981, 17 december, Sabena
Herman De Croo (VLD, °Brakel 1937) volgt Valmy Féaux (SP, °1933) op als minister van verkeer. Hij blijft het tot 9 mei 1988 en zal een nefaste rol spelen bij de hervorming van het statuut van de reisbureaus.
1981, 19 december, Statuut
De Raad van State velt een vernietigend advies in verband met het door minister-staatssecretaris voor cultuur en toerisme, Rika De Backer ingediende ontwerp decreet tot het statuut van de reisbureaus. De raad van State stelt: Dient men er toe te besluiten dat het regelen van een economische bedrijvigheid niet kan worden ingepast in de gewone betekenis van culturele aangelegenheden. In dat geval dient men aan te nemen dat er onvoldoende aanwijzingen zijn om de Vlaamse Raad bevoegd te verklaren om de regelen die in het ontwerp vervat zijn, bij decreet vast te stellen. Deze blijven de zaak van de nationale wetgever.
1981, 22 december, Regering
Karel (later baron) Poma (°Antwerpen 1920-2014, VLD) wordt aangesteld tot minister van cultuur, bevoegd voor toerisme. Hij is, naast Geert Bourgeois, de enige minister die ooit (tijdelijk) begrip heeft getoond voor de reisbureaus.
1981, 31 december, Sabena
In 1981 boekt Sabena een omzet van 684,186 miljoen € en een verlies van 91,606 miljoen €. Er zijn 9.626 personeelsbestand.
1981, 31 december, Top 25 reisbureaus
De Top 25 in België waren in 1981 (omzet in miljoenen €):
Sunair (50,074) – (F) Wirtz/Sunsnacks (43,381) – Airtour 2000 (29,276) – *Club Med (24,243) – (F) Transair (23,996) – (F) Wasteels (23,822) – Havas (17,674) – Raptim (16,41) – West Belgium Coach (16,41) – (F) Transalpino (15,344) – Air Charter Center (14,997) – (F) CIT (14,65) – Touring Club (12,741) *Neckermann (12,097) – *Jetair (12,022) – *Weinberg (thans Hogg Robinson, 11,849) – Ultra Montes (11,799) – *Hotelplan (11,031) (F) FTS (10,783) – *Sun Reizen/De Zwaluwen (thans Skyways, 10,039) – *Cuvelier (thans BCD, 9,841) – *Transocean (8,106) Holiday Travel (7,635) – De Keyzer Thornton (thans Cruise Connection, 7,436) – L’Epervier (7,387).
Alleen de met een * aangeduide ondernemingen zijn nog als reisorganisator op de markt. De bedrijven voorafgegaan van (F) gingen later failliet.