1982
Inhoud
1982, Toerisme
De World Tourism Organization meldt dat in 1981 288,616 miljoen toeristen wereldwijd 107,432 miljard $ uitgaven.
1982, februari, Luchtvaart
Laker Airways van Sir Freddie Laker (1922-2006), de eerste budgetluchtvaartmaatschappij, gaat failliet.
1982, februari, ABTO
ABTO wijst zowel de Geschillencommissie als een Garantiefonds (beide voorstellen van de VVR) officieel en categoriek af. Later wordt dit standpunt gewijzigd!
1982, februari, UPAV
Paul Vanden Bossche (Flandria Reizen, Antwerpen) volgt Marcel Albertyn op als voorzitter van de Raad van Touroperators. Francine Sak (Karveel Reizen, Antwerpen) volgt Wilfried Bellemans (Safari Reizen) op als voorzitter van de Raad van Retailers.
1982, 21 februari, Devaluatie
In het weekend van 21/22 februari 1982 devalueert de regering van Wilfried Martens (1936-2013) de Belgische Frank. De impact op het reisgedrag van de Belg/Vlaming is beperkt. De devaluatietoeslag wordt met de glimlach betaald.
1982, maart, Sabena
In het licht van de catastrofale financiële toestand van de maatschappij en mede onder druk van minister De Croo verklaart het personeel zich akkoord met een inlevering tot 17 % op de bruto salarissen.
1982, 4 maart, IIIde VVR congres
Achtste Statutaire Algemene Vergadering van de VVR, gevolgd door het IIIde VVR Congres in de Sint Pietersabdij in Gent. Volgens velen de definitieve doorbraak van de VVR. In de toe-spraak van de toenmalige voorzitter kwamen volgende knelpunten aan bod:
- de opleiding van de medewerkers;
- het statuut van de reisbureaus;
- de relaties met de leveranciers;
- de financiële problemen van de reisbureaus;
- oneerlijke concurrentie (kortingen);
- solidariteit binnen de sector;
- de devaluatie van de Belgische frank.
Toenmalige algemeen secretaris en later voorzitter, Piet Daels
Daarnaast bestudeerden vier werkgroepen volgende thema’s:
- Praktische automatisering van het reiskantoor, onder leiding van bestuurder De Gruyter en IT specialist Paul Dhaene.
- Het autocartoerisme in het KMO-reisbureau, onder leiding van bestuurders Daniel Vandevelde en Johan Bruneel en een zekere Luc Glorieux.
- Geschillenbehandeling onder leiding van bestuurder Michel Martin met medewerking van Walter Merckx (toen Airtour 2000) en Hans De Coninck (Test-Aankoop).
- De rol van de beroepsvereniging door Van Eeckhout.
Er werden tevens twee nieuwe bestuurders verkozen: Walter Raspoet, toen directeur van Ultra Montes en Willy Desot van Modern Toerisme..
Walter Raspoet
Walter Raspoet wordt geboren in Ganshorten op 17 augustus 1942 als zoon van Henricus (1910-1989) en Maria Timmermans (1911-1963). Vader Raspoet was kleermaker, Vlaams nationalist en slachtoffer van de repressie. Het was een merkwaardig man want later werd hij aanhanger van de Heiligen van de Laatste Dagen. Het gezin telt nog vier andere kinderen waarvan de kleinkunstenaar Hugo (Ganshoren 1940-Leuven 2018) de bekendste was. Ook de dochters van Walter, Iris (°1969) en Diane (°1972) verzeilen in de kunstwereld, zij studeren beide theater wetenschappen, de ene vanuit een licentie filosofie, de andere vanuit een licentie geschiedenis.
Walter doet zijn middelbare studies aan het Sint Jan Berchmanscollege in Brussel, probeert even ingenieursstudies maar wordt in 1964 uiteindelijk regent wiskunde aan de Sint Thomas Normaalschool.
Als overtuigd pacifist kiest hij voor burgerdienst en aanvaardt een lesopdracht in het vroegere Belgisch Congo (in Bukavu en Luluaburg, 1965-1966). Terug in België kijkt hij anderhalf jaar een beetje de kat uit de boom (hij heeft goed verdiend en veel gespaard in Congo). Maar uiteindelijk kiest hij voor het bedrijfsleven en ontplooit er meteen zijn organisatie- en verkooptalent als verantwoordelijke voor distributie en promotie in het Waasland voor de Standaard/Het Nieuwsblad.
In 1968 huwt hij met de directiesecretaresse Nicole Geerts en twee jaar later stapt hij over naar een dochtermaatschappij van de Standaardgroep, de touroperator Suncomfort. Hij klimt er op van vertegenwoordiger tot algemeen directeur, maar moet een stap terugzetten wanneer Suncomfort in 1976 wordt opgekocht door Airtour en ondergebracht in de Intop holding.
Bij Intop wordt hij verkoopdirecteur en legt er samen met Gaetan Palendri (later eigenaar van het IT-bedrijf Evolutive) de basis van de automatiseringsprogramma’s in de touroperator business. Begin 1980 komt de functie van commercieel directeur beschikbaar maar de Intop directie kiest voor Willy Van Walleghem, Walter acht het dan voor bekeken en gaat in op het voorstel van de ACW topman, Piet Van Couwenbergh, (1931-2017) algemeen directeur van Ultra Montes te worden.
Hij beleeft er zijn beste tijd en bouwt de reisketen van de christelijke arbeidersbeweging uit tot een gerespecteerde partner in de sector. Maar wanneer hij naar een fusie streeft met de Franstalige zusterorganisatie stuit hij op grote tegenstand. Achteraf wordt zijn stelling, dat men moet groeien of verdwijnen bevestigd. Ultra Montes wordt immers opgeslorpt door de TUI groep en verdwijnt uiteindelijk van de markt.
Maar ondertussen heeft Walter de groep verlaten om in juni 1990 directeur-generaal van Wirtz Reizen te worden, dit op verzoek van de toenmalige eigenaars van Wirtz, de TEA groep van Georges Gutelman (1938-2019). Hij zal daar echter, ingevolge het faillissement van de TEA, groep slechts kort blijven.
In 1982 wordt Raspoet verkozen tot bestuurder van de VVR en hij is dit tot 2012 gebleven; in 1985 wordt hij algemeen secretaris en in februari 1986 volgt hij Van Eeckhout op als voorzitter. In 1991 geeft hij de fakkel door aan Piet Daels. Van 1996 tot 2004 zal hij de functie van algemeen secretaris opnieuw bekleden en vervolgens tot 2006 deze van penningmeester.
Na het faillissement van Wirtz Reizen acht Walter Raspoet het in de echte reisbureausector voor bekeken. Hij sticht in 1992 de n.v. Soras, die een bepalende rol zal spelen bij de automatisering van honderden reisbureaus. In 2010 zet hij ook achter deze activiteit een punt en vormt Soras n.v. om tot een management vennootschap.
Walter Raspoet is één van de voornaamste steunpilaren van de reisbureausector in het algemeen en van de VVR in het bijzonder. Hij bekleedt talrijke mandaten in de sector en was onder meer van 1985 tot 1996 lid van het Vlaams technisch comité voor de reisbureaus. Alhoewel wij over talrijke aspecten van het leven van mening verschillen bestaat er een grenzeloos wederzijds respect. Zo is:
– Walter een verstokte (pijp)roker en ik een fervent antiroker;
– Walter een bier- en ik een wijndrinker;
– Walter een Vlaamse linkse liberaal en wordt ik als nogal rechts gekwalificeerd;
Ingevolge een groot gevoel voor diplomatie is Walter Raspoet er tijdens zijn voorzitterschap in geslaagd om de VVR te laten uitgroeien van een drukkingsgroep tot een echte beroepsvereniging, zonder afbreuk te doen aan haar strijdbaarheid. Hij is daarenboven één van de meest rechtlijnige en integere personen die ik ken en bijzonder intelligent. Zijn verdiensten voor de sector en de VVR zijn niet te schatten.
Willy Desot
Willy Desot, werd geboren in Gits op 3 juni 1934. Zijn vader was een carrossier gespecialiseerd in autocarbouw en was van de oude West-vlaamse stempel. Willy hoefde dus niet te studeren en zou het allemaal wel leren al werkend, wat hij dan ook met overgave en kundigheid deed.
Samen met zijn echtgenote, die uit de bekende autocaristen familie Van Riet stamt, startte hij in 1960 een reisbureau en autocarbedrijf in Asse (Modern Toerisme) en bracht het tot grote bloei.
Aangezien geen van de drie dochters belangstelling had voor het bedrijf verkocht hij het in 2001 aan de groep Dochy en leidde sedertdien het comfortabel bestaan van een welvarende rentenier, het pensioen dat hij genoot beschouwt hij als drinkgeld. Willy overleed op 26 mei 2021.
Willy was geen man van grote woorden, liet de brieven door anderen schrijven maar motiveerde door zijn rustige oprechtheid zijn medewerkers in hoge mate. Voor de VVR was hij een betrouwbare rots in de branding, die ons alle stormen hielp doorstaan.
Tijdens het congres verschijnt er een figuur die in de reissector een belangrijke rol zal spelen. Gedurende een aantal jaren (1982-1991) vrij positief, maar later, op zijn zachtst uitgedrukt, storend.
Onder impuls van Johan Bruneel (Carov) en Daniel Vandevelde (Sima Tours) werd er in het congres aandacht besteed aan het autocartoerisme. Zij brengen mij in contact met de secretaris van de BAAV (Beroepsvereniging van Autobus- en Autocarondernemingen van Vlaanderen), de heer Luc Glorieux.
Het klikt onmiddellijk. Hij hanteert hetzelfde taalgebruik: cynisch en cassant; dezelfde interesses: geschiedenis, reizen, goed eten en drinken en vrouwelijk schoon. Hij is de voortrekker van een Vlaamse beroepsvereniging, bestrijdt het Belgisch unitarisme en heeft een hekel aan het francofoon kapitalisme. Kortom, wij zijn voorbestemd om bloedbroeders te worden.
’s Avonds, na het congres, heb ik een meningsverschil met mijn echtgenote die het waagt volgende vraag te stellen: wie was die kleine slijmbal, die het hoge woord voerde bij de autocaristen? Later zou ik moeten erkennen dat mijn lieve ega, die in een vorig leven als verpleegster in de psychiatrie heeft gestaan, nog maar eens de juiste diagnose had gesteld.
Luc Glorieux
Luc Glorieux wordt geboren in Kortrijk op 6 september 1942. Hij doet zijn middelbare studies aan het Sint-Jozef-instituut in Kortrijk en vertrekt, in tegenstelling tot de meeste West-Vlamingen, die voor een leraarsopleiding een ander Sint-Jozefinstituut (in Torhout) kiezen, naar Sint-Thomas in Brussel
Hij behaalt er het diploma regent Nederlands-Geschiedenis maar noemt zich voortaan, met enige glorie, historicus. Het leraarschap ligt hem niet echt. Hij houdt het maar één schooljaar vol (1964/1965) en wordt in 1965 secretaris van de West-Vlaamse Federatie van Autobus en Autocarondernemingen, een semionafhankelijk onderdeel van de Belgische FBAA.
Hij wordt er binnengehaald door de eigenzinnige politicus, oud-burgemeester van Kortrijk en autocaruitbater, Jules Coussens (1898-1978) en is één van de opvolgers van de legendarische Rudolf Vanmoerkerke die in dezelfde organisatie zijn carrière startte in de reiswereld.
Het botert niet met zijn collega en latere baas, Paul Laeremans (°Ukkel 1946). Ondanks het feit dat deze laatste eveneens regent (Frans) geschiedenis is. In 1976 overtuigt hij zijn raad van bestuur om zich los te maken van de FBAA in het kader van de Beroepsvereniging van Autobus- en Autocarondernemers van Oost- en West Vlaanderen, die zich in 1982 uitbreidt tot heel Vlaanderen.
Ondertussen huwt hij met Fernande Saelens die een winstgevende discotheek in Staden uitbaat en krijgt twee dochters: Mieke (°1970) die na een hostessopleiding haar vader probeert op te volgen bij Busworld en Veerle (°1975) die een hondentoiletage salon uitbaat.
Glorieux is niet alleen hardwerkend, verstandig en uiterst creatief, hij is gedreven tot het maniakaal ambitieus en eergierige. In 1971 sticht hij de autobus- en autocar vakbeurs Busworld en maakt er een grandioos succes van met vertakkingen over de hele wereld (Shanghai, Delhi, Lagos, Moskou). In 1979 volgt de opleiding voor reisleiders.
Geen commissie, werkgroep of raad van bestuur is voor hem veilig. Hij is of was voorzitter van het Technisch Comité voor de reisbureaus (1990-2007), alhoewel hij zelf nooit reisagent is geweest en zelfs niet over de kwalificaties beschikt om een reisbureau uit te baten of te leiden.
Verder wordt hij voorzitter van Caredit (1), voorzitter van de Belgische Federatie van de Toeristische Industrie, onder-voorzitter van de sectorcommissie toerisme van de Sociaal Economische Raad van Vlaanderen (SERV), ondervoorzitter van de raad van bestuur van Toerisme Vlaanderen, enz. Hij zou ook gastdocent zijn aan een Universiteit in San Diego, maar mijn relaties aldaar hebben nog nooit van hem gehoord. Om al deze eervolle functies te kunnen verwerven moest er natuurlijk een tol worden betaald: De Vlaamse autocar/autobus beroepsvereniging (BAAV) moest zich onderwerpen aan het Belgische moederhuis (FBAA).
Begin 1990 stonden, al dan niet gespeeld, FBAA en BAAV nog lijnrecht tegenover elkaar bij de verkiezing van de voorzitter van het technisch comité voor de reisbureaus. Glorieux had immers de steun van de VVR nodig tegen de kandidaat van UPAV en BTO, Philippe Hector Van Biesen.
Naar aanleiding van het vervangen van de BAAV door de FBAA in de raad van bestuur van de Geschillencommissie barstte in 1994 de bom. Sedertdien volgde het ene bittere conflict op het andere, met soms hilarische confrontaties, vooral in de periode dat wij samen in het technisch comité zaten (1995-2000), hij als voorzitter, ik als lid.
Van beide zijden is er ongelooflijk veel energie besteed dat tot niets heeft geleid. Het Vlaamse toerisme is er niet beter van geworden en het Belgische ook niet. Evenmin de VVR of de BAAV. Ik heb mij nooit op het terrein van Glorieux (wegvervoer) begeven, hij daarentegen wel op het onze (reisbureaus). VLARA als tegenhanger/stander van de VVR was een idee van Glorieux, hierin gesteund door de gebuisde kandidaat-voorzitter van de VVR, Carl Appels.
De VVR en BAAV, zouden samen in staat geweest zijn om de Vlaamse reisbureau- en vervoersector nog sterker te maken dan zij nu zijn. Het feit dat de leiders van beide verenigingen niet samen door dezelfde deur geraakten, werd aangewakkerd door derden. Maar dat hebben wij maar opgemerkt, toen het te laat was. Het is aan de lezer te bepalen wie hier de zwaarste verantwoordelijkheid draagt.
1982, april, Luchtvaart
De meeste luchtvaartmaatschappijen schaffen de confidentiële IT en GIT tarieven voor reisbureaus af. Zij worden vervangen door de publieke PEX en APEX tarieven. Als doekje voor het bloeden worden met enkele brokers (vooral Transair en Mundicolor) bulk tarieven afgesproken. Het is één van de vele aanvallen van de luchtvaartmaatschappijen op de positie van de reisagent, wat uiteindelijk zal resulteren in de zero commissie.
1982, april, Wirtz
De familie Wirtz koopt de aandelen van Wirtz Reizen terug voor 1,75 miljoen €, die zij in 1973 aan de Groep T, onderdeel van de bank Parisbas had verkocht.
1982, 29 april, VVR
De lening die een aantal bestuurders (Van Eeckhout, Gielens, Daels, De Smet) aan de beroepsvereniging hebben toegekend, kan worden terugbetaald. Dit is dan meteen het definitief einde van de financiële zorgen van de VVR.
1982, mei, Luchtvaart
Braniff, een belangrijke Amerikaanse carrier die zich gedraagt als een low cost airline en ook op Brussel vliegt, gaat failliet.
1982, 25 mei, Orient Express
De door de Brit van Amerikaanse afkomst, James Sherwoord (°1933) heropgerichte Orient Express verbindt Calais met Venetië. Later zal het aanbod worden uitgebreid met andere treintrajecten (bijv. Singapore-Bangkok), cruiseschepen (Road to Mandaley) en (exclusieve) hotels.
1982, 25 mei, Selectour (later Selectair)
Stichting van Selectair door Jean Helft, die de eerste voorzitter wordt. Pogingen om gelijksoortige samenwerkingsverbanden op te richten dateren reeds van 1978 toen (+) André Peperstraete (Ghent Travel Bureau) en de Waal de Portemont het probeerden en van begin 1980 toen ook Augustin de Troetsel (1942-2009, Swiss Travel, later Railtour) en Wilfried Bellemans (Safari Reizen) een poging in die zin deden.
Aanleiding was het aankomend duopolie van Airtour en Sunair. Stichters waren: (de in vetjes gedrukte bestaan nog als reisbureau, niet noodzakelijk als lid):
ACB Reizen-Frank Lok, Antwerpen Avia Reizen-Ivan De Poortere, Brussel – Baes Voyages-Jean Helft Brussel – Belgatourist-Toussaint Dubois, Antwerpen – Beveren Travel-Magda Van Overloop, Beveren – Brabant Voyages-Jean Jacobs, Brussel – Calu Reizen-Jean Calu, Waregem – CITO Reizen-Marcel Charlier, Brussel – Claeys Reizen-Annie den Dievel Zwevegem – Flandria Reizen-Alma Debuck, Gent – Ghysels Reizen-Fritz Ghysels, Aalst – Helios Voyages-Robert Hagelstein, Brussel – Hetmet Voyages-Marguerite Collier – Intertour Voyages-Marcel Urmetz – JB Business Travel-Jean Beelen, Antwerpen – Leroy Voyages-Francine Leroy, Liege – Tourisme-Pierre Lardinois – Matron Voyages-Mireille Thys – Mondialtour-Emiele Michiels – PalaceTours-Monique Perpete, Mol – Palm-Air Reizen-Anna Van Echelpoel, Lier – Provoost Reizen-Freddy Provoost, Ronse – Rony’s Travel-Rony Schuurman, Sint Niklaas – Sarlee Reizen-Charles Sarlee, Hasselt – Scot Reizen-Jan De Veuster, Schoten – Transeurope Motor Lines-Patrick de Neunheuser – Tips Reizen, Oostende – Van Renterghem Reizen-Daniel Desmet, Brugge – Viva Tours-Maria Vanackere, Kortrijk.
Jean Helft
Jean Helft (eigenlijk Hans, °Breslau 1935, hij heeft dus bewust de holocaust meegemaakt), stamt uit een Joodse familie van textielhandelaars en was één van de merkwaardigste figuren van de Belgische reiswereld.
Volgens eigen informatie (Linkedin) zou hij tussen 1955 en 1959 aan de Sorbonne hebben gestudeerd. Hoe dan ook, in het begin van de jaren zestig is hij technisch directeur bij een Brussels transportbedrijf maar de zelfstandigheid trekt hem veel meer aan dan een directiefunctie. Hij neemt het transportbedrijf en douane-agentschap met annex een klein reisbureau (J. Baes), over. Maar reizen interesseert hem meer dan vervoer en vanaf juni 1971 neemt zijn reisbureau en touroperator activiteit in Ukkel een steeds hogere vlucht.
Zijn Israël-reizen zijn van een hoge kwaliteit, maar de markt is hem te beperkt en hij schakelt over op de V.S.. Het succes is zo groot dat Helft in 1976 voor deze bestemming een apart bedrijf start: Transamerica. Het is opnieuw een uitstekend product dat vooral succes boekt zolang Panam als voornaamste vervoerder optreedt. Maar Helft is (te) ambitieus en wil meer klanten: Een charterketen met Aloha Airways op Los Angeles wordt echter een ramp.
Van de twintig vluchten worden er maar tien uitgevoerd en de meeste ervan lopen grote vertragingen op. Hij verliest er miljoenen (BEF) aan. Insiders beweren dat hij zich in feite nooit van deze financiële debacle heeft hersteld.
Ondertussen beweegt Helft zich ook in het organisatieleven. Na Selectair heeft hij ambities om bij UPAV een rol te spelen, maar hij stoot er op een harde conservatieve kern. Dan maar een eigen vereniging oprichten. In 1985 sticht hij de Groupement Professionelle des Agences de Voyages, maar wordt ook daar door de sluwe Jacques Solé van het toneel verdrongen.
In 1992 zet hij zijn zinnen op het voorzitterschap van ABTO, maar al bij de eerste stap in die richting (het ondervoorzitterschap) wordt hij voetje gelicht door Mark Vanmoerkerke. Van nu af aan, acht hij het voor bekeken: nu zullen de reisagenten niet meer van hem profiteren, maar hij van hen!
Via zijn core business (de V.S.) ontdekt hij een nieuw project: Uniglobe. In 1993 verwerft hij de concessie van deze franchisegroep en maakt aan de wereld bekend dat hij binnen het jaar vijftig nieuwe kantoren zal openen. Het worden er nauwelijks tien, en opnieuw verliest hij handen vol geld aan conflicten en processen met ontevreden franchise-nemers Hij dacht hen te pluimen, maar uiteindelijk pikten de kippen hem kaal. In augustus 1998 barst de etterbuil! Wat niemand verwacht, maar wat moest gebeuren, geschiedt: De touroperator Transamerica en het reisbureau Voyages Baes gaan failliet en in 2000 volgt ook Immo Baes.
Ik heb Jean Helft meer dan 25 jaar gekend en het klikte wel tussen ons. Dikwijls hadden wij dezelfde doelstellingen en ook dezelfde tegenstanders, maar toch was het vertrouwen niet echt aanwezig. Terecht, want Transamerica werd het eerste groot faillissement van de Vlaamse Solidariteit Reisgelden (Transamerica was geassocieerd lid van de VVR). De VVR was trouwens niet de enige die door Helft werd gepakt: de laatste maanden had bij via de credit cards van zijn personeel een deel van zijn schulden gefinancierd. Na het faillissement dreigden zijn vroegere medewerkers zelf hiervoor op te draaien.
Nochtans is Jean Helft een bijzonder intelligent man die ik vooral heb leren kennen bij de stichting van het Garantie-fonds. Inderdaad, het Garantiefonds werd niet opgericht door Mark Devriendt, wijlen Maurice Wollecamp of Gerard Brackx.
De krijtlijnen voor het Garantiefonds werden getrokken door Luc Van Geluwe (Sunair), Jean Helft en Antoon Van Eeckhout.
Helft zou in Brussel, na zijn faillissement, nog een sandwich-bar uitgebaat hebben, maar dit lijkt onwaarschijnlijk. Naar eigen zeggen is hij, na zijn afscheid van de reissector, betrokken geweest bij een bedrijf dat advies verstrekte bij het recupereren van allerlei taksen.
Hij kwam op het internet om zijn visie op het wereldgebeuren bekend te maken en hij zou zijn afkomst verloochenen moest hij uit het faillissement niet één en ander hebben gered. Hij speelde dan ook investeerder voor rekening van zijn dochter Barbara die een succesvolle architecte is.
Ook de Luxemburgse vennootschap Halstead Management Benelux behoort toe aan de familie. Zijn echtgenote Gisèle Salamon (1947-2015), zijn dochters, Barbara (°1975) en Valerie (°1970) en hijzelf waren er bestuurders.
Na een mooie carrière in de reissector had Helft niet alleen zijn leveranciers bedrogen maar ook zijn personeel en zijn vrienden in de steek gelaten. Hiervoor heeft hij nooit één woord van spijt over zijn lippen gekregen.
Begin mei 2015 kwam hij in het nieuws op een uitermate tragische wijze. Hij maakte, naar eigen zeggen uit mee-dogen, een einde aan het leven van zijn, aan kanker lijdende echtgenote. De onderzoekrechter besliste om hem niet aan te houden. Sedertdien leeft hij met huisarrest in een rusthuis.
1982, juni, Gezocht - Ronny Coene
De Procureur des Konings te Brugge verzoekt om de opsporing van Ronny Coene: ex-privé secretaris van Rudolf Vanmoerkerke, ex-Pomair, ex-Capricorn, ex-kantoorhoofd van De Blauwe Vogel Oostende, ex-frauduleuze hoteluitbater in Oostkamp. Deze beruchte reisagent wordt nooit teruggevonden. Wel circuleren er geruchten dat hij in Brazilië zou vermoord zijn.
1982, 23 augustus, Statuut
Minister van cultuur, Karel Poma (1920-2014) richt een werkgroep op die het nieuw (Vlaams) statuut van de reisbureaus moet voorbereiden.
Vooral Jacques Vitse (1926-2012), directeur bij het toenmalig Commissariaat Generaal voor Toerisme en Antoon Van Eeckhout spelen een belangrijke rol bij deze besprekingen.
Deze Jacques Vitse was een ambtenaar van de oude stempel: bekwaam, gewiekst en gefocust op aanvullingen op, in zijn ogen, te karige vergoeding. Hij kon, mits een kleine compensatie, alles regelen en verzorgde met overtuiging en inzet, zijn vrienden, in dit geval de CVP-zuil.
Desondanks bereikten zijn prestaties en werkkracht een niveau waarvan men nu binnen Toerisme Vlaanderen, hoogstens maar kan van dromen. Jacques Vitse werd in 1990 tot drie jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens corruptie ten voordele van zichzelf en een aantal christelijke organisaties actief in het sociaal toerisme. De CVP-gelinkte organisaties zelf werden niet verontrust.
1982, september, Automatisering
Jetair lanceert als eerste Belgische touroperator een werkzaam viewdata reservatiesysteem. Hieronder een foto van de betreffende bak.
1982, oktober, UFTAA
De United Federation of Travel Agents Associaitons, de thans, door interne tegenstellingen verschrompelde, wereldfederatie voor reisbureauverenigingen staat op het hoogtepunt van haar macht en prestige. In haar riante kantoren in Brussel geeft de Nederlander Johan (Jo) De Wachter (+1988) (2) leiding aan bijna twintig medewerkers (3) en rijdt rond in een Jaguar dienstwagen. Eind oktober organiseert de UFTAA in Dubrovnik één van haar meest prestigieuze congressen.
Meer dan 1200 deelnemers luisteren er ondermeer naar de topmensen van Panam (Edward Acker, °Dallas 1930), van Lufthansa (Dr. Günther Eser, later directeur-generaal van IATA 1985-1992) en van Alitalia (Dr. Umberto Nordio).
UFTAA slaagt er (natuurlijk!) niet in om haar eis om 15 % commissie voor de IATA-reisagenten zelfs maar in overweging te laten nemen. Zelfs niet nadat men heeft bewezen dat de luchtvaartmaatschappijen tot 25 % van hun marge afstaan aan (super) commissies aan grote reisbureaus en brokers én klanten.
Tijdens het congres wordt voorzitter Peter Rickmers (Airtours Deutschland) vervangen door de Indiër Vinoo Ubbayakar (+2016). Verder werden verkozen in de raad van bestuur: Gerry Fernback (ABTA, later voorzitter, +1999), Jean Claude Rouach (SNAV), (+) August Plak (ANVR), Otto Schneider (DRV), Joaquin Pinto da Silva (Portugal), Mounir Habashi (Egypte), Luis Alberto Reyes Gonzales (Chili), en Fumio Tammanura, later voorzitter (Japan).
1982, november, Model Algemene voorwaarden
Na vruchteloos overleg met UPAV en ABTO beslissen de VVR, Jetair en VTB om samen met Test Aankoop een modelbestelbon en Algemene Voorwaarden op te stellen. Op 23 november 1982 wordt dit document aan de pers voorgesteld. Deze teksten vormen, tot op heden, de basis van wat nu nog wordt gebruikt. Ondertussen heeft de ganse sector er zich bij aangesloten.
1982, december, Airtour
Het in november 1980 opgerichte Airtour 2000 moet een kapitaals-verhoging van 800.000 € toepassen. Jacques Cornet wordt ontslagen en vervangen door Airtour oudgediende André Delfosse.
André Delfosse
André Delfosse (1930-2006) heeft er meer dan 25 jaar over gedaan om een echte topfunctie te bereiken, en zelfs toen is het eerder toeval geweest dan ambitie. André is immers geen streber maar eerder de ideale secondant.
Na zijn studies in de rechten is André Delfosse korte tijd actief op de juridische dienst van een verzekeringsmaatschappij maar wordt in 1957, onder Bob De Meutter, adjunct-directeur van Airtour. Van 1968 tot 1980 heb ik André Delfosse, bijna wekelijks, meegemaakt bij Airtour. Altijd was hij even geduldig, vriendelijk, bescheiden en charmant, maar evenzo onbeslist. Wij noemden hem Monsieur trop tôt, trop tard.
Inderdaad, wanneer men André een probleem voorlegde, zei hij meestal, d’accord, mais maintenat c’est trot tôt, en als men hetzelfde probleem een week later opnieuw op tafel bracht, was het antwoord, domage, mais c’est trop tard! Hoe dan ook, op deze wijze heeft Delfosse, voor rekening van zijn grote baas, De Meutter, talrijke dossiers, hetzij in orde gebracht, hetzij in de koelkast, respectievelijk diepvriezer, gestopt tot zij vanzelf opgelost geraakten. Zijn functie als directeur van Airtour 2000 (1982-1983) was dan ook geen succes en ook als eigenaar van Airbeach scheerde hij geen hoge toppen.
Hij ging een samenwerking aan met Jacques Solé (Eole/Uncilam) die in 1990 uitmondde in een fusie, waarna hij in 1995 afscheid nam van de touroperating. Van toen af en tot aan zijn overlijden was hij minderheidsaandeelhouder en adviseur bij het reisbureau Startair in Waterloo.
Toch is zijn invloed gedurende twee decennia groot geweest. Hij zetelde in vrijwel alle (Belgische) commissies en werkgroepen en als jurist, werd dikwijls naar hem geluisterd, ook wanneer hij het mis had.
1982, december, Transair
Transair, de door Sabena gecontroleerde lijndienst touroperator, wordt gereorganiseerd. Rudy Colle (°1942), die een hoge positie bij Sabena opneemt, wordt vervangen door André Donneux (°Luik 1929), deze doctor in de rechten kent niets van de reisbureausector en zal Transair verder laten aftakelen. Van de ploeg die toen aantrad is alleen Peter Kejers (nu Euram) nog actief in onze sector.
1982, 31 december, Sabena
In 1982 boekt Sabena een omzet van 823,349 miljoen € en een verlies van 53,088 miljoen.
Voetnoten
- Europese Unie van Uitgevers voor het Groepstoerisme over de Weg, wat dit ook moge wezen !
- Zijn dochter Sara De Wachter was ook actief in onze sector vooral in de incentive branche, voor het laatst bij Yotran.
- Waaronder de charmante Nicole Chomé, afkomstig van de Franse Antillen, die in dienst trad in 1977 en als adjunct, later waarnemend secretaris-generaal, optrad tot 2012 en tot op heden als freelance medewerker functioneert.