1985
Inhoud
1985, Toerisme
De World Tourism Organization meldt dat in 1984 319,062 miljoen toeristen wereldwijd 112,467 miljard $ uitgaven.
1985, februari, Algemeen Middenstand Verbond
De VVR sluit aan bij het AMV. Deze aansluiting houdt maar een paar jaar stand.
1985, 5 maart, Adviesraad voor toerisme
Goedkeuring van het decreet tot oprichting van de Vlaamse Adviesraad voor toerisme en de (Vlaamse) technische comités. Hilde Houben-Bertrand (°Genk 1940, CVP, later gouverneur van Limburg) wordt de eerste voorzitter.
1985, 21 maart, Statuut
De Vlaamse Raad keurt het ontwerpdecreet op het statuut van de reisbureaus, ingediend door minister Poma, goed. Het verschijnt op 16 mei 1985 in het Staatsblad en krijgt 10 dagen later uitwerking. Aangezien het decreet de opheffing van de federale wetgeving voorziet, ontstaat op 26 mei 1985 een rechtsvacuüm. Dit decreet zal later door het Arbitragehof grotendeels worden vernietigd en door de opvolger van Poma, Dewael worden terug getrokken.
1985, 23 maart, VTB
Armand Lams (1927-2021), directeur generaal van Bloso, wordt voorzitter van de VTB-VAB in opvolging van de plots overleden Robert Orlent (1913-1984). Onder zijn, door nepotisme overheerst bewind, begint de (financiële) afgang van de VTB/VAB die zal leiden tot het afstoten van de afdeling reizen in 1999.
1985, 18 april, VVR
Walter Raspoet volgt Piet Daels op als algemeen secretaris.
1985, mei, VVR-ABTO
De VVR stelt aan de Association of Belgian Tour Operators voor om haar leden te adviseren een minimum annuleringskost van 20 % in de algemene voorwaarden in te schrijven zodat aan de reisbemiddelaar een gegarandeerde commissie kan worden uitbetaald.
De voorzitter van ABTO (Rudolf Vanmoerkerke) weigert dit punt zelfs te agenderen. De gegarandeerde commissie voor reisagenten is tot op vandaag een eis die niet werd ingewilligd.
1985, mei, VVR
De ledenlijst van de VVR vertoont volgende nieuwe leden: Cursief: niet meer actief.
(2165, 1691) AVD Travel pvba/bvba, Mechelen. De oorsprong van AVD Travel is terug te voeren tot Clement Van Dijck (+1985) die in 1980 een franchiseovereenkomst tot uitbating van een bijkantoor had afgesloten met het toenmalige Sunny Tours. Deze overeenkomst werd in 1984 opgezegd. Op 7 december 1984 richtte zijn zoon, André, een pvba op die een eigen B vergunning (in 1996 een A) verwierf.
(3317, 1221) Reizen Mees Bambi, Lokeren, werd op het einde van de jaren zeventig opgericht als eenmanszaak door de autocarist Eugene Mees en in december 1983 omgevormd tot pvba. In 2002 verliet Mees het bedrijf en werd vervangen door Johan Goossens die er sedert 1992 in betrokken was. In 2007 werd de vergunning ingeleverd en in juni 2008 werd de vennootschap in vereffening gesteld. Het VVR lidmaatschap werd in 1996 opgezegd.
(1991) Begonia Reizen bvba, Lochristi, werd in 1957 opgericht door Oscar Bracke (+1975) die toen een taxibedrijf uitbaatte. In 1980 verwierf zijn zoon José (+2004) een C-vergunning en stichtte vervolgens met zijn broer, Philippe, een bvba. In 1987 volgde dan de A-vergunning en werd de reisorganisatie sterk uitgebreid. Sedert 1 januari 2005 zijn Christiane Bracke-Bogaert (°1951) en Veerle Bracke (°1976) de zaakvoerders.
(1853) Belgisch Ski Center (BSC-Loipe) pvba, Antwerpen, werd eind 1983 opgericht door Alfons Breways (1915-1988) die na zijn overlijden werd opgevolgd door Robertine Bal. Einde 1995 werd het handelsfonds overgenomen door de Groep Hernould (Intertravel) en mei 1996 volgde het faillissement.
(3313, 1829) Reisbureau-Autocars Mevrouw Cesar Blancquaert Knesselare, werd in de jaren vijftig als autocarbedrijf opgericht door Cesar Blancquaert en na zijn overlijden verdergezet door zijn weduwe en zoon Jacky. In januari 1985 werd een bvba opgericht door Jacky Blancquart die echter in december 1993 failliet werd verklaard, nadat de vergunning in 1992 was ingetrokken.
(1741) Ceelen Travel-Brabo Travel pvba, Antwerpen, werd opgericht in november 1982 en was eigendom van Jos Ceelen. Het ging in maart 1987 failliet.
(1779) Costa Tours n.v., Kortrijk-Deerlijk, werd in december 1983 gesticht door (+) Jean Laporte, wiens voornaamste activiteit er in bestond waardeloze prullen te verkopen aan gepensioneerden die dan met bussen werden aangevoerd naar een verkoopzaal (de zogenaamde demonstratiereizen). Hij probeerde hetzelfde procede in Spanje toe te passen, maar dit eindigde op 3 juni 1988 met een faillissement. Niets te maken met het latere Costa Tours in Wervik.
(1833) Decuyper Travel bvba, Poperinge (later Tervuren) werd op 12 december 1984 opgericht door de familie Decuyper uit Poperinge. De leiding wordt echter waargenomen door Ann Decuyper (°1958) en haar echtgenoot Luc Dondeyne. In 1995 werd de zetel verplaatst naar Duisburg (Tervuren).
(3465) Dellaert-De Weirdt Weidel n.v., Sleidinge, werd gesticht op 21 oktober 1981 door Eric Dellaert (°Assenede 1952) en Marie Rose Deweirdt (°Sleidinge 1950). De reisbureauactiviteit werd gestopt in maart 2008 en het handelsfonds overgedragen aan de bvba *Weidel Tours (7015).
(1659) Reizen De Postiljon, Dilbeek, was oorspronkelijk de, in 1983 opgerichte, eenmanszaak van Andrea Van Cutsem-Van Dorpe. Op 1 januari 2008 werd het handelsfonds overgedragen aan de, op 19 december 2007 opgerichte, bvba Reizen De Postiljon, waarvan Kristina Van Cutsem (°Sint Joost ten Node 1966) de enige aandeelhouder is. Charly Hoegaerts (ex. VTB, ex-CIT, ex-Aurea) is er commercieel directeur.
(1785) De Reisduif pvba (1989 n.v.), Hasselt, werd als autocar-bedrijf opgericht op 31 december 1971 door de familie Vandendijck. Huidige bestuurders zijn Sonia, Dany en Oliver Vandendijck, Walter Mommen en Krista Truyers. Het lidmaatschap van de VVR werd kort na de aansluiting opgegeven.
(1419) Express Tours pvba/bvba, Antwerpen, werd in 1977 opgericht als flliaal van Reizen Weinberg, door Georges Rivel (°1947) en Caroline Schanzer (°1954). Men was vooral actief als touroperator voor de bestemmingen Israël en de Verenigd Staten. In 1995 werd het handelsfonds aan Jetair verkocht. Op 30 december 1998 werd de vennootschap in vereffening gesteld.
(1709) Express Travel pvba/bvba, Balen, werd in 1982 opgericht door de boekhouder Ludo Smets (°1955) en zijn partner Hilde Claessens. Aanvankelijk was dit reisbureau, dat zich ontwikkelde tot een kleine keten, vrij succesrijk, maar ingevolge de extreme slordigheid van Smets en een vechtscheiding ging het bedrijf failliet in januari 1997. Later dook Smets opnieuw op als overnemer van Fiesta Reizen, maar ook daar liep het slecht af.
(1289) Fabula Reizen (bvba 2001), Anderlecht, werd in de jaren zestig gesticht als eenmanszaak door Josef Vanmorselbeen (+2002) en zijn echtgenote Lilly Vander Kuylen, die zelf ook uit een reis-agentenfamilie stamde. Op 14 maart 2001 werd een bvba opgericht door zoon Luc (°1953) en 2009 nam de derde generatie, Veerle Vanmorselbeen (°1977) het roer over. Het faillissement werd echter op 13 oktober 2020 uitgesproken.
(2177) Hasselt Travel Service, Hasselt, werd opgericht als eenmanszaak in januari 1984 door Pierre Reynders. In mei 1994 doken financiële problemen op die leidden tot de intrekking van de vergunning in februari 1995. Een nieuwe aanvraag door een bvba werd doorkruist door een persoonlijk faillissement op 22 juni 1995.
(1489) Jeto Adventures, Antwerpen, dook in 1982 op als vzw onder leiding van een zekere Tony Hendrickx en verkreeg in 1984, onder een bvba statuut, een vergunning. De vennootschap werd vereffend in 1989 en het handelsfonds overgedragen aan de n.v. Explotra die later de naam Jeto Worldwide aannam.
(2169) *Laboratorium Ameridica n.v., Brussel-Laken, ook handeldrijvend onder de benaming Royal Tours Laken werd in 1982 opgericht in Borgerhout maar verhuisde later naar Laken. Het was in feite een franchisenemer van Royal Tours, maar met een eigen vergunning. Het bedrijf bleek echter ook in de medische sector actief te zijn zodat de vergunning in 1989 werd ingetrokken. In juli 1991 volgde het faillissement. Het handelsfonds werd overgedragen aan een andere vennootschap die eerst onder de benaming *Royal Tours Laken en later onder Indo Travel tot 1994 actief was. Eddy en Catharine Van Dijck hadden er de leiding.
(1863) Lievens Reizen pvba/bvba, Oudenaarde, werd opgericht op 22 april 1985 door Rita Lievens (1954-1999). In 1998 werd de vennootschap overgenomen door Dieter Vergalle (°1971, bach. toerisme) die
Natascha Vanden Abeele (°1972, bach. toerisme, ex Kontiki Travel 1995-98) belastte met het dagelijks bestuur, maar in 2006 deze functie overnam.
(1839) Mascot Reizen pvba/bvba, Nieuwpoort, werd in januari 1985 opgericht door Serge Pinet (ex Sunair, ex Redam Tours). Het was een bekwame, gemotiveerde maar onvoorstelbaar lastige reisagent die voortdurend de splinter in andermans ogen zag, maar nooit de balk in het zijne. Hij kwam met (bijna) iedereen in conflict en het laatste, met Jetair, deed hem de das om. Jetair weigerde nog met hem samen te werken en aangezien deze touroperator veruit zijn grootste leverancier was, bleek dit op termijn niet houdbaar. Zijn vergunning werd op 22 maart 2000 geschorst en het faillissement op 12 december 2000 uitgesproken. Blijkbaar maakte Pinet ook de curatoren het leven zuur want zij werden herhaaldelijk vervangen en het faillissement werd slechts op 1 juni 2011 afgesloten.
(3303, 5541) Autocars Meetjesland pvba/bvba, Eeklo, werd op 19 december 1975 gesticht als autocarbedrijf door Eduard Smitz en verkreeg in 1984 een C-vergunning en in 1995 volgde de A-licentie. Na een onderbreking in het lidmaatschap van de VVR werd men in 1998 opnieuw lid.
(2175) Royal Tours Dampoort cv Gent, werd in het begin van de jaren tachtig gesticht door Mevrouw A. Spanhove als franchisekantoor van Royal Tours/Jetair. Het handelsfonds werd in 1988 verkocht aan Alfred De Vos van Fox Travel.
(2173, 1847) Royal Tours Ledeberg pvba, Gent (1988 Royal Travel bvba) werd in 1982 gesticht door Alain Varenne (zie biografie 00.04.1998) als franchisekantoor van Royal Tours/Jetair. In 1988 verliet men deze groep en een jaar later werd het handelsfonds verkocht aan het Brusselse Flash Travel dat eveneens eigendom was van Varenne. De fusie van Royal Travel en Flash Travel werd echter maar in 1996 formeel doorgevoerd.
(1809) Royal Tours Remerie, Gent, was sedert 1984 de eenmanszaak van Dirk Remerie die optrad als franchisenemer van Royal Tours. Deze uitstekende reisagent beëindigd zijn reisbureau-activiteiten in maart 2001, na een smetteloos professioneel parcours.
(1795) Schröder Reizen pvba, Antwerpen, werd in 1984 opgericht door Robert Schröder en zijn kompaan Piet Borms.
In 1987 werd de vergunning ingetrokken en in 1988 volgde het faillissement. In verband met een andere activiteit van dit kantoor, Melilla Express (vervoer van Marokkanen) waren er ernstige verdenkingen inzake illegale praktijken (drughandel).
(1349) Scot Reizen – Schotens Reisbureau pvba, later n.v., Schoten, werd opgericht op 15 mei 1974 door Jan De Veuster (°Mechelen 1946, bachelor toerisme). Jan was de zoon van Albert, onderwijzer in Schoten en kleinzoon van Gerard, de broer van Jozef De Veuster, Pater Damiaan 1840-1889).
Jan deed stage bij Ultra Montes in Brussel en bleef er tot juni 1969, om vervolgens naar Reisbureau De Raedt (toen eigendom van Standaard Boekhandel, later omgedoopt tot Intra Mundi en verkocht aan de Zigeurner) over te stappen. Van 1971 tot 1974 was hij actief bij Belga Touring in Antwerpen.
Jan bouwde, met zijn echtgenote, Christiane Luyten (°1947), het kantoor uit tot het toonaangevend reisbureau van de streek en had (officieel) de leiding tot 1997 toen zoon, Maarten het overnam.
Maarten De Veuster (°1973) heeft naast een professionele ook een politieke carrière en werd in 2013 voor de NVA burgemeester van Schoten en in 2019 Vlaams volksvertegenwoordiger. In dat jaar verkocht hij zijn handelsfonds aan TUI Retail..
(1091) Settra Travel, Antwerpen, werd in 1983 opgericht als eenmanszaak door Rony Leroy (°Berchem 1946), die ervaring had opgedaan bij Wirtz Reizen en De Keyzer Thornton. Aanvankelijk beperkte men zich tot verhuur van voertuigen maar in 1985 werd, na tussenkomst van de VVR een vergunning aangevraagd op naam van een pvba waarbij ook Eric Weemaes betrokken was. In 2002 werd de vergunning ingeleverd en het handelsfonds verkocht aan een nieuwe vergunninghouder (Lebo). In 2010 werd Settra door een fusie met Lebo Reizen opgeheven.
(1529) Taxistop, Centrum voor Positieve Aanwending vzw, Gent, wordt in de jaren zeventig gesticht door de Duitser Jan Klüssendorf. (°1948). In 1980 verkrijgt men een vergunning en in 1985 wordt men VVR lid, ondanks het feit dat Klüssendorf, die zich manifesteert als een linkse intellectueel, moeite heeft met het Vlaams imago van de VVR. Eind 1988 wordt het reisbureauhandelsfonds overgedragen aan de, op 1 juli 1988 opgerichte, n.v. Sherpa, die in juni 2007 eigendom wordt van Connections
In augustus 2008 neemt Klüssendorf afscheid van het dagelijks bestuur van het reisbureau Sherpa en wordt vervangen door Katharina Baelen (°1965) die op haar beurt in december 2010 wordt opgevolgd door KInik Macit (°1977). Maar het is Ronny Bayens (°1960) die nu de dienst uitmaakt.
Klüssendorf bleef actief bij de vzw Taxistop en in het restaurant van zijn zoon Tom tegenover het Sint Pieters station in Gent. Het was een gewiekst zakenman en communicator die ten volle zijn linkse, al dan niet gemeende, sympathieën, in de media ten toon spreidde en daarnaast een niet onaanzienlijk fortuin heeft vergaard.
(1739) Sporku vzw Berchem, werd in 1973 door Koen en Peter Meyvis (°1956) opgerichte. Men was gespecialiseerd in jongerenvakanties en had een goede reputatie. In 1990 werd de vergunning en het handelsfonds van de vzw overgedragen aan een nieuwe bvba, *Intensief Travel, die echter op 11 mei 2000 failliet ging.
(1845) Ticket Internationale Reisorganisatie n.v., Brussel, wordt in 1983 opgericht door Dirk Renard (°Mechelen 1939, dr. in de rechten, ex directeur-generaal van VTB) en een aantal kapitaalkrachtige Vlaamse families (o.a. de Van Waeyenbergs) en kondigt meteen aan de grootste reisbureaufranchiseorganisatie van het land te zullen worden. Dit draait echter uit op een mislukking. Renard is een uitermate overtuigende en charmante persoonlijkheid die ook nog later succesrijk is (Royal Belge, Ippa) maar de reiswereld ligt hem niet, alhoewel hij zich daar maar laattijdig van bewust wordt. Na zijn vertrek (1989) komt Ticket in handen van de oplichter Maurice De Prins (1948-2012, Super Club), daarna van Philips en nog later van de Nederlands/Amerikaanse BCD. Deze laatste fusioneert het in 2000 met andere vennootschappen van de groep. De laatste CEO’s waren: Robert Willem Koudijs (°1944, 1997-2000) en Marie-Paul Busschaert (°1954).
(1153) Transeurope pvba, Oostende, wordt, vooral als incoming reisbureau ten behoeve van de Engelsen, in de jaren vijftig gesticht door Lionel Maertens (1) onder de naam Ostend Travel Service. Later wordt de naam gewijzigd in Transeurope, die in 1989 haar handelsfonds overdraagt aan: (1615) Eurotravel n.v., eigendom van Michel Maertens (°Oostende 1955, actief in het bedrijf sedert 1980), zoon van Lionel, die vervolgens de naam wijzigt in *Transeurope en de zetel verhuist naar Brugge. De oorspronkelijke pvba gaat in 1990 in vereffening.
Transeurope ontwikkelt zich tot een specialist in citytrips. In 1999 draagt Michel Maertens zijn aandelen en de dagelijkse leiding over aan zijn accountant, Koenraad Stuyts (°1954) en houdt zich voortaan enkel bezig met zijn hotel (Navarra Brugge).
In 2004 treedt Dominique Tanaka (°1970) aan met de bedoeling Transeurope op termijn over te nemen maar dit gaat niet door en in 2007 verdwijnt hij van het toneel. Koen Stuyts en zijn echtgenote Mieke Desramault en hun zoon leiden voortaan alleen het bedrijf.
(1365) Travotel n.v. (sedert 2000 Transair) Brussel, werd in het begin van de jaren tachtig opgericht als dochtermaatschappij van de Touring Club met als doel op te treden als touroperator voor autovakanties. De directie werd achtereenvolgens waargenomen door Chris Matterne, Eugene Urix en Michel Kunnen (°1957, sedert 1978 actief bij Touring Club). In 2000 werden de aandelen verkocht aan Wagonlits en in 2004 werd de vergunning ingeleverd. In 2004 volgde de ontbinding door middel van fusie met Airtip (een dochtermaatschappij van Wagonltis).
(1185) Vlaamse Toeristenbond (VTB) v.z.w., Antwerpen, wordt opgericht op 21 januari 1922 en verkrijgt in 1966 een vergunning. Onder druk van de VVR worden de reisbureauactiviteiten in 1989 overgedragen aan een n.v. (1051, achtereenvolgens optredend onder de benamingen: Boeykens Reizen-Ikaros-VTB Reizen-TUI Center-Jetaircenter) die later aan de Jetair groep wordt verkocht. De oorspronkelijke vzw bestaat nog steeds.
(1193) Reizen Wirtz Air n.v., Antwerpen. De familie Wirtz was al actief in het Antwerpse zakenleven sedert 1886, eerst als effectenmakelaar, sedert 1927 als reisbureau (zie biografie Christophe Wirtz 00.00.1972). Het was het toonaangevend reisbureau in Antwerpen en behoorde tot de top 3 van België. Emile Wirtz (1896-1970) was de voornaamste reisagent van zijn generatie en werd vanaf 1952 bijgestaan door zijn kinderen: Anne (1920-1998), Eugene (1924-2014) en Christophe (1927-2014). Deze laatste was zowel de vernieuwer als de doodgraver van zijn bedrijf. Zijn rol als vernieuwer lag vooral in de stichting (1972) van de budgettouroperator Sunsnacks. Zijn pogingen om zowel belangrijke participanten als overnemers te vinden, maar toch de dagelijkse leiding te behouden, leidden tot het einde van dit eens zo prestigieus bedrijf. In oktober 1989 werd Wirtz Reizen overgenomen door de Trans European Airways groep van Georges Gutelman (1938-2019), dat toen reeds in financiële problemen verkeerde. Dit was slechts de voorbode van het faillissement van de ganse TEA Groep waar Wirtz Reizen in december 1991 werd in meegesleept.
Dit werd slechts op 27 februari 2007 afgesloten en noch de familie Wirtz, noch de laatste directeur – Walter Raspoet – werden door de rechtbank als verantwoordelijk aanzien. Het waren Thierry De Coster en Georges Gutelman die als zodanig werden gekwalificeerd. Enkele dagen na het faillissement stichtte Christophe Wirtz op dezelfde locatie een nieuw reisbureau, (5151) Wats n.v. dat later de naam Wirtz Reizen aannam; maar opnieuw werd verkocht.
(1662, Franstalige vergunning, geassocieerd lid ) Dartours n.v., Brussel werd opgericht in 1978 door de Belg van Tunesische afkomst, Ridha Labidi (ex Sunair) en was dé specialist voor Tunesië. In 2002 werd de vennootschap verkocht aan Lotfi Belhasinne, een Fransman van Tunesische afkomst, woonachtig in Brussel en eigenaar van de Liberty groep. In 2004 werd de vennootschap vereffend.
1985, mei, Sun Groep
De Sun Groep wordt op de beurs genoteerd.
1985, juni, Luchtvaart
De Amerikaanse low cost carrier, Capitol Airways gaat failliet. Het werd in 1946 opgericht door drie voormalige militaire piloten en was, vooral in de beginjaren, een bevoorrechte vervoerder voor het Amerikaanse leger. Haar low cost activiteiten, vooral naar Europa, waren echter verlieslatend.
1985, 1 juli, Reisbureaus
Op 1 juli 1985 zijn er in België 357 Vlaamse hoofdkantoren met 309 bijkantoren (samen 666). Er zijn 258 Franstalige hoofdkantoren met 187 bijkantoren (samen 445). In België zijn dus 1111 verkooppunten (cat. A en B). Daarnaast zijn er nog 249 C-vergunninghouders (163 Vlaams en 86 Franstalig).
1985, 24 juli, VCGT
De raad van bestuur van het Vlaams commissariaat generaal voor toerisme wordt, vooral politiek, maar ook ten dele sectoraal samengesteld. Rudolf Vanmoerkerke (1924-2014) wordt voorzitter. Leden zijn: Jo Claessens (Horeca Vlaanderen) – Roger Claeys (CVP, Jeugdtoerisme) (2)
Juan Fernandez (1931-2019, BSP/ABVV) – Luc Glorieux (°1942, toen BAAV) – Frans Janssens (later voorzitter, 1927-2009, CVP-ACW) – Philippe Janssens (CVP, °1948, Zomerzon) -Armand Lams (CVP, 1927-2021, VTB) – André Monteyne (°1934, toen PVV, later CD&V) – Regine Peers-Geuens (°1941, Vakantie voor Allen) – Philip Hector Van Biesen (1939-1991, UPAV (3) – Vic Van Aelst (°1948, PVV) – André Van den Broucke (1928-2007, BSP-ABVV) – Piet Van Cauwenbergh (CVP/ACW, Vakantiegenoegens) – Prof. Dr. Norbert Van Hove (°1935, GOM-WES) – Willy Van Keirsebilck (CVP) – Carlos Van Raefelghem (1925-1991, Sabena) (4) – Dries Vermeersch (°1942, CVP, schepen van toerisme van Oostende).
1985, 1 augustus, GPAV
Jean Helft (°1935, Voyages Baes/Transamerica), richt met logistieke steun van de VVR, de Groupement Professionelle des Agences de Voyages op. Deze afscheuring luidt het einde in van UPAV als nationaal Belgische beroepsvereniging. Eerste voorzitter van de GPAV wordt Michel Clerfay uit Mons.
1985, 1 september, Luchtvaart - People Express
De low cost maatschappij People Express vliegt vanuit New York met een boeing 747 op Brussel. Prijs van een enkel ticket: 150,00 € (taks inbegrepen). People Express werd opgericht in 1981 en hield het uit tot 1987 toen het verplicht werd om zich door Continental Airlines te laten overnemen.
1985, 3 oktober, VVR
Op de Algemene Vergadering in het Serwir Hotel in St. Niklaas worden drie nieuwe bestuurders verkozen: Frans De Boeck, Charles Sarlée en Leo Vanderpooten. Piet Daels (tijdgebrek), Johan Bruneel (functiewijziging) en Michel Martin (faillissement) zijn ontslagnemend.
François (Frans) De Boeck
François (Frans) De Boeck (bestuurder 1985-1988) werd geboren te Sint Gillis-Dendermonde op 19 september 1937. Hij volgde Grieks-Latijnse en haalde vervolgens een regentaat moderne talen in St. Niklaas.
Van 1959 tot 1969 stond hij in het onderwijs maar hielp vanaf 1963 in het door zijn echtgenote (+) Maria Boeykens gestichte reisbureau (Boeykens Reizen), daarnaast beheerde hij ook nog een verzekeringskantoor.
Nadat hij zijn bedrijf aan de VTB had verkocht (1979) werd hij er directeur reizen (1980-1985) waarna hij hotelier werd in Londen en New York (1985-1989). Zijn activiteiten als hotelier die hij in samenwerking met Pakistani in de vennootschappen Belgian Realtons en Rivalminister Ltd. London uitvoerde waren met geheimzinnigheid omgeven maar hebben hem blijkbaar geen windeieren gelegd.
Bij de collega’s stond De Boeck bekend als een typische kat uit de boom kijker, hij wilde overal bij zijn, maar deed zelden echt mee, behalve wanneer het (financieel) in zijn kraam pastte.
Het feit dat de touroperator activiteit van de VTB mislukte, heeft mede te maken met het wantrouwen van de reisagenten ten overstaan van De Boeck; die er directeur was.
Bij de VVR was hij een creatief bestuurder met een klare kijk op de zaken. Later trad hij ook op als docent marketing en verkooptechniek. Daar was hij gewoon schitterend. Franz overleed in zijn huis in Schilde op 31 mei 2020.
Leo Vanderpooten
Leo Vanderpooten (1985-2003) wordt geboren in Vilvoorde op 26 oktober 1946 als zoon van een landbouwer in het gehucht Houtem.
Leo studeert aan het college in Vilvoorde en probeert tussendoor nog even de Normaalschool. Maar uiteindelijk beslist hij om de jeugd te leren reizen in plaats van te leren schrijven. In 1966 zoekt Leo een betrekking en belandt hij bij L’Epervier van (+) Philippe-Hector Van Biesen.
Samen met Marcel Pieters (later Quick Tours en Pieters Reizen in Brussel) bouwt hij de reisbemiddelingsafdeling van dit bedrijf uit tot een kleine reisketen. In die periode leert hij ook zijn echtgenote Liliane De Prins kennen die korte tijd als bediende bij Immotour (behorend tot de Airtour-groep) actief is. Ondanks het feit dat hij zich goed voelt bij L’Epervier gaan zijn ambities toch heel wat verder. In 1978 richt hij zijn eigen reisbureau, Atlantis Reizen, op dat een van de toonaangevende onafhankelijke reisbureaus van het Mechelse wordt.
De omschrijving klein maar dapper, is toepasselijk op Leo. Hij is niet groot van gestalte maar volgt met argusogen wat er in de reissector omgaat en schuwt geen confrontatie, met wie dan ook. Leo is een beetje teleurgesteld dat geen van zijn dochters (Hilde °1975, logopediste of Els °1979, bediende) belangstelling heeft om Atlantis verder te zetten. Hij is dan ook verplicht om zijn reisbureauactiviteiten eind 2012, in schoonheid, te beëindigen. Wij hebben Leo bij de VVR altijd erg geapprecieerd voor zijn weerbaarheid en grote steun in al de conflicten die de VVR heeft moeten uitvechten.
Charles Sarlee
Charles Sarlee (1985-1989), wordt geboren in Hasselt op 1 juli 1935 als zoon van John (+), handelaar in zaden
Charles doet zijn middelbare studies in het Atheneum in Hasselt en wordt na zijn legerdienst in Leopoldsburg, tewerkgesteld in het ouderlijk bedrijf. Hij maakt kennis met de reisbureausector door tussenkomst van zijn verloofde en latere echtgenote, Marie Louise Bosmans (°1935) die bediende is bij het vervoerbedrijf, annex reisbureau Edelweiss/Wilms.
De reisafdeling wordt verkocht aan Generalcar, maar in 1960 nemen Charles en Marie Louise het over en maken er één van de leidinggevende reisbureaus van Limburg van. Wie vakmanschap en service beoogt en niet zeurt over prijs kan al 50 jaar bij Sarlée terecht. Zoon Edward (°Hasselt 1966) is sedert 1987 bij het bedrijf betrokken en heeft nu de leiding. De andere zoon, Michel (°1962) is architect.
Charles is uiterlijk het prototype van de rustige Limburger. Maar in feite is hij een passionele perfectionist die vergroeid is – en blijft – met de reiswereld en zijn klanten en er ook geen afscheid kan van nemen. Bij de VVR had men liever gezien dat hij nog een aantal jaren bestuurder was gebleven.
1985, 14 oktober, Sunjets
De n.v. Jettouring wordt omgevormd tot Sunjets. Een zekere Maurice Rose (°1916) verwerft 53 % van de aandelen, Claude Perignon wordt directeur en krijgt 26 %, de familie Brackx bezit de overige aandelen.
Claude Perignon
Claude Perignon werd geboren in Elsene op 26 november 1952 als zoon van een fabrikant van dassen, wiens vader afkomstig is uit Champage. Claude beweerde altijd dat hij verwant was aan de champagne-monnik Dom Perignon.
Zijn middelbare studies deed hij in het Atheneum van St. Pieters Woluwe om vervolgens een regentaat wiskunde te halen aan de Normaalschool in dezelfde gemeente.
Hij ontsnapte aan legerdienst en deed twee jaar interims in verschillende Brusselse scholen. Ondertussen (1973) haalde hij een licentie in de handelswetenschappen aan de Sint Aloysius Hogeschool in Brussel (avondonderwijs). Dit bood hem de kans om in 1974 een kaderpositie in de afdeling boekhouding van Esso te verwerven en hij bleef er tot 1977.
Maar dan wenkte zijn passie, het toerisme: van 1977 tot 1984 doorliep hij tal van functies bij France Tourisme Service (FTS), passeerde kort bij Omnium Tours om uiteindelijk bij het Sunjets van Gerard Brackx te belanden (1985). Hij speelde er tot 1997 met overgave en geloofwaardigheid de rol van stromanaandeelhouder.
Nadat Sunjets werd geïncorporeerd in de Jetair groep moest Perignon zijn plaats vinden in het management van de groep maar dat lukte niet echt. In 2000 stapte hij over naar Thomas Cook en tot 2009 was hij er verantwoordelijk voor quality control. Hij leverde er schitterend werk.
In 2009 keerde hij terug naar TUI als Director European Affairs (lobbyist) maar hij rapporteerde niet aan Jetair België maar aan de hoofdzetels van de groep in Londen en Hannover. In juni 2012 werd zijn functie opgeheven maar de facto trad Perignon nog steeds op als lobbyist en nam er de functie van CEO van Jetairfly Morocco, met basis in Casablanca, nog bij.
Ondertussen werd hij in januari 2009 topman van ABTO en functioneerde er als onafhankelijke voorzitter. Hij vertegenwoordigde er dus niet Jetair, maar de facto is hij natuurlijk hun waterdrager.
Claude Perignon was een bijzonder charmant man. Dit had ook gevolgen voor zijn privé leven want niet minder dan vier dames slaagden er in om hem ervan te overtuigen om met hen den huwenlijken staat te delen. De bekendsten uit onze sector waren: Katia Ongeval (ex Thomas Cook) en Chantal Verlaet (ex RCI). Het feit dat Claude heel handig was en bijgevolg veel zelf deed in de woningen die hij met de betreffende dames deelde, droegen echter niet bij tot het standhouden van de relaties.
Claude was bij het publiek vooral bekend als de perfect tweetalige, accentloze woordvoerder van de touroperator sector. In onderhandelingen bleef hij altijd even charmant vasthouden aan zijn standpunt. Men moest van goeden huize zijn om hem op andere gedachten te kunnen brengen.
Claude overleed op 1 november 2015 ingevolge een slepende ziekte, mede veroorzaakt door overmatig roken.
In januari 1986 komt Sunjets als direct verkoper op de markt. Dit is ongeveer de smerigste streek die Gerard Brackx de Belgische reisbureaus ooit gelapt heeft! De reisagenten die Jetair groot hebben gemaakt, worden in de rug geschoten. Daarenboven wordt deze strategie halsstarrig ontkend, zelfs ten overstaan van intimi.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de oprechtheid van de familie Brackx voortaan in vraag wordt gesteld. In elk geval leidt dit tot een nooit eerder geziene (tijdelijke) solidariteit in de sector. Op 19 februari 1986 komen de VVR (Raspoet, Van Eeckhout), ABTO (Vanmoerkerke, Solé), UPAV (Van Biesen, Albertyn) en GPAV (Clairfays, Helft) samen en veroordelen het Sunjets project.
Brackx verdedigt zich als een duivel in een wijwatervat en slaagt er in om er zich uit te praten. Hij beweert dat hij bij Sunjets maar een minderheidsaandeelhouder is en dat hij door de, ten overstaan van Jetair, vijandige samenwerking van Sunair en Sunsnacks en het afhaken van klanten/kleine touroperators (Flair, CIT, Transalpino) geen andere keuze heeft.
De VVR, UPAV en GPAV roepen een boekingstaking uit op 27 en 28 februari 1986 die goed wordt opgevolgd. Later zal blijken dat in de weken, na 28 februari, het boekingsverlies van de stakingsdagen ruimschoots wordt gecompenseerd. En nog later zullen bepaalde reisbureaus Sunjets met minimale commissie verkopen.
ABTO beperkt zich tot enkele holle verklaringen en zal Jetair/Sunjets later terug in de armen sluiten. De VVR is de enige die verder gaat en Jetair/Sunjets dagvaart. De rechter stelt de VVR echter in het ongelijk.
1985, november, VTB - Ikaros
Onder het label Ikaros brengt de Vlaamse Toeristenbond, onder impuls van directeur Frans De Boeck een aantal VTB-producten naar de open distributie.
1985, november, De Hoogvlieger
Het Mededelingsblad (nr. 55) van de VVR heet voortaan De Hoogvlieger.
1985, 6 november, Technisch Comité (TC)
Het eerste TC voor de reisbureaus in het kader van het VCGT wordt door minister van Cultuur Poma (1920-2014) samengesteld. Leden zijn (het bedrijf of beroepsvereniging die men vertegenwoordigt tussen haakjes):
Marcel Albertyn (Airtour 2000, UPAV, zie 00.00.1970) – Carl Appels (De Trekvogel, UPAV, zie 15.12.1992) – Jean Becq (BBL Travel, zie verder) – Johan Bruneel (Carov Reizen-VVR, zie 26.04.1981)- Frans De Boeck (VTB, zie 03.10.1985) – Guido Gielens (Fiesta Reizen-VVR, zie 08.10.1975) – Luc Glorieux (BAAV, zie 04.03.1982) – Ludo Huybrechts (Huybrechts Reizen-UPAV) (5) – Paul Laeremans (FBAA) (6) – Daniel Moons (UPAV) (7) – Monique Perpete (Palace Tours-VVR, zie 17.10.1984) – Didier Ramoudt (Ramoudt Tours-BAAV, zie 13.04.1978) – Walter Raspoet (Ultra Montes-VVR, zie 04.03.1982) – Robert Sercu, Sercu Reizen-FBAA) (8) – Antoon Van Eeckhout (VVR). Vast secretaris wordt Alfons Mouling. (9)
In de eerste vergadering (14 januari 1986) wordt Antoon Van Eeckhout door een coalitie van VVR-BAAV-VTB tot voorzitter verkozen. Tegenkandidaat is Paul Laeremans van de FBAA. De ‘vreemde eend in de bijt” is de Franstalige directeur van BBL Travel.
Jean Becq
Jean Becq wordt geboren in Enghien/Edingen in 1937 en is doctor in de rechten en licentiaat politieke wetenschappen.
Hij werkt sedert 1965 bij de Bank van Brussel (vanaf 1975, door de fusie met de Bank Lambert, BBL genaamd),
Jean Becq (rechts) met Walter Raspoet (links)
waar hij achtereenvolgens in de personeelsdienst, de afdeling kredieten en in een lokale zetel werkzaam is. In 1978 wordt hij, in opvolging van Jean Moulin, aangesteld tot directeur van de verlieslatende afdeling reizen maar doet, vooraleer hij die functie opneemt, twee jaar stage bij American Express in de Verenigde Staten. Hij blijft directeur tot 1999. Gedurende meer dan 20 jaar slaagt de sluwe en manipulatieve Becq er in zijn oversten er van te overtuigen dat de afdeling reizen niet verlieslatend is. Deelname aan studiereizen en gratis first class tickets voor kaderleden helpen daarbij. Maar de nieuwe Nederlandse eigenaars (ING) die in 1998 ING overnemen, zijn slimmer en vooral minder corrupt. De reisafdeling wordt afgestoten.
Wat betreft zijn benoeming in het Technisch Comité blijkt de Vlaamse regering er dus geen probleem mee te hebben om een Franstalige vertegenwoordiger van een Franstalig reisbureau te benoemen. Dit had natuurlijk te maken met het lobbywerk van Becq en consoorten. Mijn relatie met Becq, binnen en buiten het Technisch Comité is nooit goed gekomen. Zowel voor als achter de schermen heeft hij de VVR altijd bestreden en het mislukken van de Federatie van de Toerisitsche Industrie (FIT) is mede daar aan te wijten. Zijn rancune ten overstaan van de VVR was groter dan het belang van de sector waar hij overigens nooit een boodschap aan had. Becq is een figuur die grote schade heeft berokkend aan ons beroep.
1985, 9 november, congres VVR
De VVR organiseert haar IVde congres in het Loews Hotel (thans Fairmont Hotel) in Monte Carlo.
Het wordt één van de meest succesrijke en stijlvolle congressen uit onze geschiedenis met als hoogtepunt de Gala avond in de Empirezaal van het prestigieuze Hotel de Paris. Een locatie die vandaag alleen voor de super kapitaalkrachtige bedrijven beschikbaar is. (CVP) Senator Roger Windels (1924-1996), voorzitter van het toenmalig Vormingsinstituut (thans Syntra) vertegenwoordigt er Vlaams Minister-president Gaston Geens (1931-2002) en houdt er een opmerkelijke toespraak. Antoon Van Eeckhout kondigt er zijn afscheid als voorzitter van de VVR aan.
De raad van bestuur van de VVR beslist om een driejaarlijkse prijs voor een verdienstelijke carrière in de reisbureausector, te noemen naar de roepnaam van haar stichter voorzitter (Den Tone). Het echtpaar Cool van Reizen Cool te Aalst zijn de eerste laureaten.
1985, 20 november, Jan Van Eeckhout
Wat ons, mijn echtgenote Yolande en ikzelf, die dag heeft getroffen is in feite privé, maar de invloed op de VVR was van die aard dat ik mij toch geroepen voel om er hier melding van te maken.
Die dag is onze zoon Jan, bij een verkeersongeval om het leven gekomen. Alleen wie zelf een kind heeft verloren, in welke omstandigheden dan ook, begrijpt wat dit met een mens doet. Van de ene minuut op de andere lijkt het leven geen zin meer te hebben. Dag en nacht spookt de vraag door je hoofd, waarom hij, waarom wij? Wie gelovig is, kan zijn God vervloeken, ofwel dezelfde God om hulp vragen. Wie atheïst of agnost is, kan slechts terugvallen op wie hem of haar echt nabij zijn.
1985, 10 december, Vlaamse regering
Patrick Dewael wordt in de Vlaamse regering aangesteld tot minister van cultuur, bevoegd voor toerisme.
Patrick Yvonne Hugo Dewael
Patrick Yvonne Hugo Dewael wordt geboren in Lier op 13 oktober 1955 als enige zoon van Valère Dewael (10) arrondissementcommissaris te Tongeren en Elza (°1921) een dochter van de liberale politicus en minister, Arthur Vanderpoorten (11). Beide families zijn liberaal, fundamentalistisch vrijzinnig en haten, gezien de traumatische ervaringen van hun families tijdens de IIde wereldoorlog, alles wat (uiterst) rechts is in Vlaanderen.
Na zijn middelbare studies aan het Atheneum in Tongeren behaalt Patrick Dewael aan de Vrije Universiteit Brussel (waar anders!) zijn licenties in de rechten en het notariaat (1977). Zijn toekomst is echter verzekerd door de politieke nalatenschap van zijn grootvader en de actieve steun van zijn oom minister Herman Vanderpoorten (1922-1984).
Naast de advocatuur, waar hij geen hoge toppen scheert, neemt hij tal van functies waar binnen de liberale familie en werkt vanaf 1980 op het kabinet van justitie. In 1985 wordt hij voor het eerst verkozen tot volksvertegenwoordiger maar wordt meteen Vlaams minister van cultuur. Hij zal dit blijven tot 1992, wanneer de VLD in de oppositie verzeilt.
Na de verkiezingsnederlaag van de CVP in 1999 breken voor Dewael grootse tijden aan: hij wordt Minister-president van de Vlaamse Regering (1999-2003), federaal minister van binnenlandse zaken (2003-2008) en eerste burger van het land als voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (2008-2010). Sinds 1995 is hij tevens burgemeester van Tongeren.
Patrick Dewael is, met zijn generatiegenoten, lid van het gouden driemanschap bestaande uit hemzelf, Guy Verhofstadt (°1953) en Karel De Gucht (°1954). Zij domineren(den) niet alleen hun eigen partij maar ook de Belgische politiek. Hun macht werd evenwel aangetast door jonge leeuwen en leeuwinnen zoals Alexander De Croo, Gwendolyn Rutten en Vincent Van Quickenborne.
Zowel officieel als privé ontmoette ik Patrick Dewael een aantal keren. Steeds was hij even charmant en ogenschijnlijk even begrijpend en meegaand. Zelfs al kent hij je maar oppervlakkig, hij geeft je altijd de indruk dat je zijn vriend bent. Maar in de praktijk is hij, zowel privé als politiek, keihard, eigengereid, koppig en vasthoudend.
Naar verluid blijkt een (nieuw) zwak punt, te bestaan in een uitgesproken interesse voor geestrijke dranken.
Ik was, maar later zou blijken totaal ten onrechte, gelukkig met deze aanstelling. Ik dacht immers met Dewael een speciale band te kunnen hebben. Het volgende verhaal was de aanleiding.
Er waren eens … tijdens de mobilisatie van 1939/1940 twee loodgieters, een West-Vlaming en een Limburger. De ene was (al) zelfstandig en gevestigd in Zedelgem. De andere was een opgeroepen korporaal en verveelde zich stierlijk als schildwacht in het munitiedepot in Zedelgem.
In een herberg tegenover de kerk ontmoetten Camiel Vandekerckhove, lokale loodgieter en Fons Van Dooren, collega uit As in Limburg elkaar. Zij werden niet alleen broeders in het zink en het lood, maar vrienden voor het leven. De eerste werd later mijn schoonvader, de tweede werd, op een nog later tijdstip, de schoonvader van Patrick Dewael. Onze respectievelijke echtgenotes werden jeugdvriendinnen. In mijn naïviteit dacht ik dat dit familiaal verleden zou helpen om de bevoegde minister tegenover de VVR gunstig te stemmen. Niets bleek minder waar. Zoals later zou blijken was de aanbeveling van zijn echtgenote eerder een nadeel dan een voordeel, zeker nadat de echtgenote werd ingeruild voor een (de) minnares(sen).
1985, 19 december, VVR-UPAV
Eerste officieel gesprek tussen de VVR (Raspoet en Van Eeckhout) en UPAV (Van Biesen/Huybrechts) in verband met een gemeenschappelijk standpunt over het statuut van de reisbureaus.
Voetnoten
- Lionel Maertens (°1926) was de zwager van Rudolf Vanmoerkerke (Christiane Maertens, was diens echtgenote). Hij had een stevige reputatie als hardwerkend, vrolijk, lichtjes gestoord fuifnummer.
- Roger Claeys was kabinetsmedewerker en adviseur cultuur van Kris Peeters, Vlaams minister-president.
- Van Biesen dankte zijn benoeming aan zijn verwantschap (zwager) met CVP-minister Jan Lenssens (1936-2006).
- Van Raefelghem woonde geen enkele vergadering bij.
- Ludo Huybrechts (°1937) is de zoon van Theo (1907-1955) die Huybrechts Reizen in 1932 had opgericht. In 1997 verkocht hij het bedrijf aan de Nederlander Louis Frankenhuis (°1950), die het later overliet aan BBL Travel, die op haar beurt door Wagonlits werd overgenomen.
- Paul Laeremans (°Ukkel 1947) is regent Frans/geschiedenis en was van 1970 tot 2018 CEO van de FBAA.
- Daniel Moons (°1953) was de rechterhand van Albertyn bij UPAV, volgde hem later naar RCI en volgde hem aldaar ook op.
- Robert Sercu (1924-2008) van het gelijknamig autocarbedrijf uit Roeselare was toen een tegenstander van Glorieux.
- Alfons Mouling (°1942) was onderwijzer en speelde een belangrijke rol in de coulissen van de PVV en bracht het tot adjunct-kabinetchef bij minister van cultuur Poma (1920-2014). Hij werd beloond met de functie van adjunct-commissaris-generaal voor toerisme. Deze functie bestond vroeger niet en werd na zijn pensionering in 2006, ook niet hernieuwd. Zij werd dus speciaal voor hem ingesteld. Mouling werd door de meeste van zijn collega’s niet erg hoog aangeslagen, toch was hij beslist niet dom. Hij was het prototype van de zogenaamde kabinetsrat. Figuren die zonder veel bekwaamheid en werkkracht in de functie waarin zij geacht worden te renderen, zich vooral bezighouden met hand- en spandiensten voor de Partij en/of de minister, en daarvoor hoog worden gewaardeerd.
- Valère Dewael stamt uit een liberale familie, zijn vader was ooit liberaal schepen van Diest. Patrick Dewael heeft twee zusters: Annemie, werkzaam bij het ministerie van onderwijs en Beatrix, voorzitter van de arbeidsrechtbank Hasselt.
- Arthur Vanderpoorten (1894-1945) was ondernemer en minister van openbare werken en in 1940 van binnenlandse zaken. In tegenstelling tot de andere ministers vluchtte hij niet naar Engeland maar bleef in België. In 1943 werd hij aangehouden en stierf in het concentratiekamp van Bergen-Belsen.