1994
Inhoud
1994, januari, Sabena
Gery Daeninck (°1951) neemt de operationele leiding van de Sabena-groep over van Pierre Godfroid. Hij werd later CEO van de vermogensbeheerder Robeco.
1994, 13 januari, Garantiefonds - The Soap
De vereniging zonder winstoogmerk Garantiefonds Reisgelden wordt opgericht met als stichtende leden: ABTO, BTO, FBAA, UPAV en VVR en als waarnemend lid Toerisme Vlaanderen.
Een garantiestelling van de door de reiziger betaalde reissommen werd voor het eerst in 1979 in de raad van bestuur van de VVR aangebracht door de toenmalige algemene secretaris, Willy-Paul Carlier van het toenmalig reisbureau en busbedrijf De Blauwe Vogel.
Dit idee werd buiten de VVR, op hoongelach onthaald, vooral bij de grote touroperators. De Association of Belgian Touroperators (ABTO) verklaarde in februari 1982: Er werd met grote meerderheid besloten dat noch het principe van een garantiefonds, noch een geschillencommissie, waaraan onze leden zouden deelnemen konden aangenomen worden. Op deze wijze ging men achteloos voorbij aan het feit dat in Nederland, Frankrijk en Groot-Brittannië de sector reeds voor een garantiestelling had gezorgd.
De toenmalige nationale reisbureauvereniging, de Union Professionelle des Agences de Voyages/Belgische Beroeps-vereniging van Reisbureaus (UPAV/BBR) achtte in 1986 het probleem bespreekbaar maar hield het bij vage plannen.
De overheid had evenmin interesse. In 1982 verwees de toenmalige minister van economische zaken (Eyskens) de materie naar zijn collega van verkeer (de Croo). Eyskens vergat dat hij bevoegd was voor consumentenbescherming en niet zijn collega van verkeer. Ook de Vlaamse overheid bleef onverschillig. Een gezamenlijke actie van de VVR en Testaankoop (1986) bij de toenmalige minister van Cultuur, bevoegd voor toerisme (Patrick Dewael) bleef zonder resultaat. De tweede fase van de staatshervorming (1988) maakte trouwens een einde aan de bevoegdheid inzake consumentenbescherming van de Vlaamse minister bevoegd voor toerisme.
Bij het Vlaams Commissariaat generaal voor toerisme (nu Toerisme Vlaanderen) werd het dossier geblokkeerd door de toenmalige voorzitter (Rudolf Vanmoerkerke).
De doorbraak kwam er na het congres van de VVR te Brugge in oktober 1990. Als congresthema werd de garantiestelling in het licht van het ontwerp van E.U. richtlijn pakketreizen van 13 juni 1990 gekozen. De inleidende nota stelde:
Er is geen enkele twijfel dat een garantiestelling gunstig is voor de verbruiker én voor de sector. In een kwetsbare bedrijfstak als het georganiseerd toerisme, waar de ongelooflijk lage marges zelfs de grootste bedrijven kunnen in problemen brengen, heeft de verbruiker recht op absolute zekerheid. Voor vele verbruikers is de vakantie niet alleen een primaire (levensnoodzakelijke) behoefte maar in zoverre emotioneel geladen dat een teleurstelling hem voor altijd verloren doet gaan voor de sector. Ongeacht de solvabiliteit van een bedrijf of een sector betekent een absolute zekerheid tot uitvoering van het contract een aanzienlijke imagoverbetering.
Een garantiestelling kan enkel de relatie tussen reiziger en reisorganisator regelen met uitsluiting van weldadige andere relatie (bijv. deze tussen de reisbemiddelaar en de reisorganisator of tussen de reiziger en de reisbemiddelaar). Volgens de Belgische wetgeving sluit de reiziger immers een contract af met een reisorganisator. De uitvoering of niet uitvoering van dit contract betreft dus alleen deze beide partijen. De reiziger is overigens beschermd tegen het onvermogen van de reisbemiddelaar aangezien de reisorganisator gehouden is het contract tot reisorganisatie uit te voeren.
Bij zware fout van de reisbemiddelaar kan eventueel de, wettelijke verplichte, verzekering burgerlijke aansprakelijkheid van de reisbemiddelaar worden ingeroepen. De reisorganisator van zijn kant geniet eveneens een bescherming. Enerzijds heeft hij de vrijheid te handelen met de reisbemiddelaars van zijn keuze, anderzijds kan hij beroep doen op de borgstelling bij het VCGT. De ontoereikende omvang van de borgstelling doet hier niet ter zake.
De VVR formuleerde vervolgens het volgende voorstel:
De VVR en UPAV richten samen een vzw op. Deze instelling dekt de verbintenissen van de leden van de verenigingen wanneer zij aan reisorganisatie doen en de reiscontracten van de aanvaarde touroperators.
Nadat de Europese Unie op 13 juni 1990 een richtlijn had goedgekeurd waarin melding werd gemaakt om de verplichting van een garantiestelling in de nationale wetgevingen van de Lidstaten op te nemen, werden de andere belangenverenigingen van de reissector zich bewust van het probleem.
Er werd dan ook door de Federatie van de Toeristische Industrie (FIT) met de VVR contact gezocht om tot een gemeenschappelijk standpunt/initiatief te komen.
De VVR stelde toen reeds dat een samenwerking met de andere verenigingen, zonder toepassing van het democratisch principe – één man, één stem – waar de VVR met haar meer dan 500 leden de bepalende factor zou zijn, op termijn onhoudbaar was.
Meer dan twee jaar werden de voorstellen van een werkgroep bestaande uit Jean Helft (UPAV), Luc Van Geluwe (ABTO-Sunair) en Antoon Van Eeckhout, bestudeerd. Toen reeds duidde de VVR een aantal knelpunten aan die later zouden leiden tot structurele problemen. Ik citeer uit verslagen van de VVR :
– De VVR ziet niet in waarom de FBAA als stichtend lid van het GF wordt weerhouden. De FBAA is vooral een groepering van vervoerders en niet van reisorganisatoren of -bemiddelaars.
– De VVR heeft bezwaar tegen de samenstelling en de bevoegdheden van het directiecomité.
– Wij waarschuwen voor de (té) grote macht van het directiecomité, en voor het feit dat de leden van dit orgaan geen bindingen mogen hebben met de reissector. Dit heeft voor gevolg dat betrokkenen geen praktijkervaring hebben en afhankelijk zijn van de directeur.
– Dit bemoeilijkt het beheer van het GF omdat alle beslissingen door drie instanties worden behandeld: de directeur, het directiecomité en de raad van bestuur.
– Een topzwaar directiecomité, heeft gevolgen voor de kostprijs van het GF. Het gebrek aan ervaring dient immers gecompenseerd door het aantrekken van dure specialisten.
– Aangezien alle deelnemende leden vergunninghouders zijn moeten de eisen inzake solvabiliteit bij het verlenen van de vergunning worden bepaald.
– Het steeds opnieuw nagaan van de solvabiliteit op basis van moeilijk te bepalen elementen is overbodig.
– De garantie van een moedermaatschappij is waardeloos. Waarom zou een “moeder” meer solvabel zijn dan een “dochter”? (1)
– Een confrontatie tussen de verenigingen blijft mogelijk. Het is moeilijk samen te werken in een organisatie als het GF, wanneer op andere terreinen de belangen van de bepalende partners tegenstrijdig zijn. Wij pleiten dan ook voor een protocol tussen de verenigingen waarin de taken strikt worden afgebakend.
Op de stichtingsvergadering was er reeds een incident: ABTO, BTO en FBAA steunden de kandidatuur van Danny Vanderstraeten (2) (FBAA) voor de functie van ondervoorzitter tegen Jean Philippe Cuvelier (UPAV). Deze laatste werd dan maar tot penningmeester aangesteld. Twee weken later werden Mark De Vriendt en Erik Vekeman tot waarnemende directeurs benoemd.
In februari 1994 kwamen de eerste fundamentele meningsverschillen tussen de VVR en de andere partners aan het licht. Zo ontstond er een hevige discussie tussen de VVR en ABTO. Deze laatsten willen het GF als een quality label en een controleorgaan ten dienste van de touroperators laten functioneren.
In maart 1994 werd de voorzitter van het directiecomité (voortaan Uitvoerend comité genoemd) aangesteld. Uit de 27 kandidaten werden er voor de vorm vier weerhouden maar de keuze was reeds lang vooraf door de (grote) touroperators gemaakt. Tot ieders verrassing werd de, in de reiswereld, volkomen onbekende Maurits Wollecamp aangesteld.
Maurice (baron: 1995) Wollecamp werd geboren in Heule op 3 juni 1927 en deed Grieks-Latijnse aan het Sint Amands-college in Kortrijk. Na studies handelsingenieur in Leuven belandde hij in 1950 op het kabinet van CVP-minister van Koloniën, André Dequa (1915-2006). Met een onderbreking als ambtenaar in Congo (1952-1958) zou hij tot in 1964 een bepalende rol spelen op de kabinetten van tal van CVP-ministers.
In 1964 werd hij gedropt in de Bank van Parijs en de Nederlanden, waar hij in 1979 bestuurder-directeur werd en in 1988 de top (voorzitter van de raad van bestuur) bereikte. Daarnaast bouwde hij aan een uitgebreid netwerk in de academische en gezondheidswereld. Zo was hij lange tijd voorzitter van het Vlaamse Rode Kruis.
Maar in de jaren negentig dreigde het pensioen en het zwarte gat en Wollecamp keek uit naar nieuwe uitdagingen. Via een gemeenschappelijke vriend en neef van Gerard Brackx, Pol Floré, belandde hij bij het Garantiefonds.
Aangezien, voor zijn benoeming de steun van de VVR, nodig was, ontmoette ik Wollecamp, samen met Brackx, op het hoofdkantoor van de Parisbas. Zelden in mijn leven heb ik zo een typische tjeef ontmoet: bekwaam en geslepen, zalvend en manipulerend, belovend en corrupt en vooral doof voor de meningen van zijn gesprekspartners, onder het motto: Ik en de Heer hebben altijd gelijk!
De boodschap was duidelijk: Wij zullen dit onder elkaar nu eens snel regelen! Zeg mij wat je wilt en als het Mij en de Heer welgevallig is, komt het allemaal wel in orde! Heb je ambities in de politiek, uiteraard bij voorkeur CVP, zeg het maar! Wil je handels- of arbeidsrechter worden? Geen probleem! Gratis advies van onze afdeling Private Banking? Eén telefoontje!
En snel kwam hij ter zake: Ik (Wollecamp) heb uw sector eens doorgelicht. Het ziet er niet goed uit! Eén derde van de reisbureaus maakt verlies. Onze eerste opdracht in het Garantiefonds zal er dan ook in bestaan, om deze stal eventjes uit te mesten!
Aangezien ik Wollecamp toen nog niet echt door had probeerde ik hem er van te overtuigen dat dat zijn analyse, gebaseerd op de jaarrekeningen van KMO-reisbureaus, niet met de realiteit strookte.
Ik gaf hem tenslotte het voordeel van de twijfel en steunde zijn benoeming. Het liep slecht af: voor het Garantiefonds want Wollecamp was de voornaamste oorzaak voor het afhaken van de VVR en ook voor hemzelf.
Wollecamp overleed aan een hartaanval in zijn woonplaats Knokke op 23 februari 1997. Hij was gehuwd met Nelly Vantomme.
In april 1994 doken er nieuwe meningsverschillen op, onder meer het overschrijden van het budget voor de vergoeding van de voorzitter van het Uitvoerend comité (van 15.000 naar 25.000 €!); de aanzet tot een logge en dure administratie; de aanstelling van Jean-Maurice Servais, een niet neutraal lid van het Uitvoerend comité (3) en de vestigingsplaats van het GF. Behalve wat betreft het dossier Servais, werden de VVR-bestuurders op alle punten in de minderheid gestemd.
In juni 1994 kwamen Wollecamp en Servais met de boodschap dat de rechtsvorm van het GF (vzw) niet geschikt was voor een fonds. Het moest een “mutuelle” worden en hiervoor was een kapitaal van 310.000 € vereist. Volgens hen, was er geen andere keuze zodat werd beslist deze vereniging op te richten en het kapitaal bij de sector te halen (4). De vzw zou echter blijven bestaan als een overlegorgaan waar de samenwerking binnen de sector kon worden bijgestuurd.
In augustus 1994 stelden Wollecamp en adviseur Servais in één klap de premie (25/10.000) en de herverzekeraar (Cobaq (5) voor. Andere herverzekeraars, bijv. op buitenlandse markten, kwamen niet aan bod, alhoewel wij later ontdekten dat deze wel degelijk aanwezig waren (bijv. Gerling). Ook de ontwerptekst van het uitvoeringsbesluit op art. 36 van de reiscontractenwet, dat later door de minister van economische zaken zou moeten worden genomen, kwam op tafel.
In oktober 1994 ontdekte de VVR dat de Parisbas (de vroegere werkgever van Uitvoerend comitévoorzitter Maurits Wollecamp) als huisbankier van het GF was aangesteld, zonder dat enige andere bank ook maar een kans kreeg. Tevens werd vastgesteld dat een deel van de werkingskosten van ABTO (waar het GF voorlopig huurde) door het GF werd gedragen.
Op 16 november 1994 draaide een eerste poging om de Onderlinge verzekeringsvereniging op te richten op een sisser uit. Cuvelier (UPAV) stelde zich op als kandidaat-voorzitter van de verzekerings-vereniging (6). Gelukkig was de Nederlandse tekst van de ontwerpstatuten zo slecht dat de meeste Vlaamse kandidaatstichters hem weigeren te ondertekenen. Dit gaf de mogelijkheid om de stichting uit te stellen tot het probleem van het voorzitterschap was geregeld. Uiteraard waren de problemen met de statuten en met het voorzitterschap van Brackx en Cuvelier slechts secundair. ABTO en vooral de NUR Groep (Thomas Cook) bezonnen zich in extremis over de wenselijkheid van een garantiefonds.
Eerst moest er zekerheid komen dat een coalitie van KMO-beroepsverenigingen of reisbemiddelaars (VVR, UPAV, BTO of FBAA) geen bepalende invloed op het GF zou uitoefenen. Twee maanden lang werden de FBAA en UPAV, benaderd om het kamp ABTO/BTO te vervoegen. Toen dit gelukt was, kon eindelijk op 14 januari 1995 de Onderlinge verzekeringsvereniging Garantiefonds worden opgericht. De meerderheid (FBAA, ABTO, BTO) verkoos Gerard Brackx tot voorzitter. Cuvelier werd ondervoorzitter.
Hij zou zich tot een verdediger van het GF ontpoppen. In dezelfde vergadering werd de zetel van het GF definitief in de gebouwen van het solidariteitsfonds van het FBAA ondergebracht (7).
In februari 1995 werd Marcel De Doncker (8) aangesteld tot tweede lid van het Uitvoerend comité. Eric Vekeman, de waarnemende directeur met een VVR-profiel, werd bedankt voor zijn diensten en Marc De Vriendt werd benoemd tot administratief directeur. Men zou dan later een algemeen directeur aanwerven (9).
In maart 1995 werd het dossier van het GF bij de Controledienst voor de Verzekeringen ingediend. Toen kwam men tot de bevinding dat het minimum vereiste kapitaal voor een onderlinge verzekeringsvereniging geen 310.000 € maar 372.000 € bedroeg (10). De VVR tilde zwaar aan deze fout en verweet het Uitvoerend comité en de directie van het GF onzorgvuldigheid.
Aangezien de leden van het Uitvoerend comité zich niet meer wensten te onderwerpen aan kritiek uit de raad van bestuur werd in april 1995 de oprichting van een kern-comité voorgesteld. Dit nieuw beleidsinstrument zou de vergaderingen van de raad van bestuur voorbereiden (11). Ondanks het feit dat dit orgaan niet statutair was, legde iedereen er zich bij neer (12). Ondertussen werd de reisorganisatoren aanbevolen om in hun prijzen voor het zomerseizoen reeds 25 per 10.000 premie (13) voor het GF in te rekenen.
In september 1995 verklaarde het Uitvoerend comité zich onmachtig om de erkenning van de onderlinge verzekeringsvereniging in orde te brengen. Als oplossing werd voorgesteld een gespecialiseerd adviesbureau in de arm te nemen, (kostprijs : 25.000 €). Dit werd – ondanks hevige tegenstand van VVR – door de raad van bestuur aanvaard.
Als derde lid van het Uitvoerend comité werd tevens Kamiel De Witte (°Ertvelde 1928) aangesteld. Een voorstel van het Uitvoerend comité om lidgeld te vragen aan alle verzekerde reisbureaus werd door de VVR en UPAV geblokkeerd. Anderzijds, stelde de BTO (grote ketens) plots het GF in vraag. Zij waren niet bereid om ook op vliegtickets premies te betalen.
In februari 1996 verzocht het Uitvoerend comité om een verzekering BA voor henzelf en, voor de vorm, ook voor de leden van de raad van bestuur af te sluiten (kostprijs : 30.000 € per jaar !). De VVR verzette zich tegen dit voorstel. De VVR informeerde tevens wat er was gebeurd met de door de (grote) touroperators geïnde en niet aan het GF doorgestorte premies. Hierop kwam geen antwoord (14).
In mei 1996 grepen er algemene vergaderingen plaats van de vzw Garantiefonds Reisgelden en de onderlinge verzekeringsvereniging Garantiefonds. Op de agenda kwam onder meer voor: de goedkeuring van de rekeningen en vooral de ontbinding van de vzw VVR en UPAV weigerden deze goed te keuren zolang de onderlinge verzekeringsvereniging haar erkenning als verzekeraar niet had verkregen. Aangezien de twee derden meerderheid niet werd bereikt, ging de ontbinding niet door.
Op een nieuwe algemene vergadering op 20 mei 1996 bleek UPAV echter zodanig onder druk gezet dat zij de VVR in de steek liet en de ontbinding van de vzw goedkeurde. Tijdens deze vergaderingen suggereerde Van Eeckhout aan wie het bij het GF voor het zeggen had, om ontslag in te dienen. Een team dat niet in staat was om op 2,5 jaar en met 220.000 € kosten het GF van de grond te krijgen, kon zich maar beter met iets anders bezighouden. Met deze suggestie werd echter geen rekening gehouden. Meer zelfs : men droeg De Vriendt als full directeur voor (15). Het verzoek van de leden van het Uitvoerend comité om bestuurder van het GF te worden teneinde hen toe te laten te ontsnappen aan een BTW heffing, werd afgewezen. Tevens weigerden de leden van ABTO om de ten onrechte geïnde GF-premies terug te storten of aan het GF over te maken.
Op 8 juli 1996 behandelde de Controledienst van de Verzekeringen het GF-dossier. Op 10 juli 1996 verscheen in de Gazet van Antwerpen een artikel waarbij werd aangekondigd dat minister van economische zaken, di Rupo, het erkenningsbesluit had goedgekeurd en dat het GF op 1 augustus 1996 operationeel zou worden.
De BRTN nam dit bericht over en contacteerde Brackx voor een interview. Deze was echter verhinderd en verwees naar Van Walleghem, toen voorzitter van ABTO. Volgens Van Walleghem zouden alle klanten die na 1 augustus 1996 vertrokken, verzekerd zijn en 20 % van de reisbureaus zouden niet door het examen geraken.
Dit was de eerste openbare verklaring die er op wees dat ABTO van plan was om het GF te misbruiken om een (groot) aantal KMO-reisbureaus uit te schakelen.
De regels inzake aanvaarding van de verzekerde reisbureaus werden voorgesteld. De herverzekeraar (Cobaq) zou een bepalende rol spelen. Dit werd door de VVR afgewezen omdat een belanghebbende derde nu eenmaal geen beslissende stem kan hebben.
Op 17 september 1996 verscheen het KB tot erkenning van het GF als verzekeraar. Ondertussen hadden Van Eeckhout en Gielens ontslag genomen als bestuurders en werden zij vervangen door Luc Demuynck (VVR-voorzitter) en Carl Appels (toen VVR-algemeen secretaris). Walter Raspoet bleef bestuurder én secretaris van het GF.
Het GF besliste, op verzoek van de VVR, de jaarlijkse bijdrage af te schaffen (16) en de expertisekosten recupereerbaar te maken. Om de neutraliteit van de directeur van het GF te garanderen, werd aan Mark De Vriendt verzocht ontslag te nemen in alle mandaten waarvoor hij vroeger namens ABTO was aangeduid. Knelpunten bleven de onterechte inning van GF-premies en het toetredingsgeld voor reisorganisatie (60 % van de eerste jaarpremie) waartegen vooral de Sun Groep bezwaar maakte.
In november 1996 werd de VVR (vertrouwelijk) meegedeeld dat het ministerie van economische zaken, ingevolge een politieke tussenkomst, niet verder zou aandringen op het recupereren van de ten onrechte geïnde GF-premies. Op basis van vorm en inhoud van de verklaringen van De Vriendt op een informatievergadering op 11 december 1996 werd het ordewoord van de VVR herzien. Het luidde voortaan: de VVR-leden betalen best GEEN premies en ondertekenen ook best geen polis. De houding van de VVR werd nog strakker toen, in januari 1997 Wollecamp verklaarde dat het GF een saneringsorgaan was en dat een beroepsprocedure tegen het weigeren van aansluiting dus volkomen nutteloos was.
Ondertussen weigerde De Vriendt de beslissing van september 1996 inzake zijn ontslag uit alle ABTO-mandaten (vooral in het technisch comité) uit te voeren. Hij werd hierin gesteund door de meerderheid van de raad bestuur van het GF, inclusief onze vrienden van UPAV.
In februari 1997 doken de eerste problemen inzake de aanvaarding van sommige reisbureaus op. De strikte toepassing van de door het GF zelf vastgelegde criteria (die later door het KB in uitvoering van art. 36 van de reiscontractenwet zouden worden overgenomen) bleek een probleem. Vooral de bankwaarborg was een knelpunt.
In maart 1997 formuleerde VVR een waarschuwing aan het GF. De tekst luidde als volgt :Verschillende knelpunten rond het GF zijn nog steeds niet opgelost en als de meerderheid in de raad van bestuur van dit organisme zich verder weigert te bekommeren om de problemen van de (KMO) reisbureaus dan gebeuren er ongelukken! De voornaamste problemen zijn en blijven :
– De verplichting om financiële garanties te stellen is (nog) niet in de reisbureauwetgeving ingepast. Een vergunning kan dus niet geweigerd worden omdat men niet verzekerd is.
– Het KB tot bepaling van de voorwaarden waaraan een verzekeraar die het financieel onvermogen van een reisonderneming moet beantwoorden, is nog niet verschenen.
– Op 21 maart 1997 waren slechts 236 van de 1300 reisbureaus verzekerd. De derde grootste touroperator (Sunair) is nog steeds niet toegetreden. Wij zien dan ook niet in waarom kleine(re) reisorganisatoren voortvarender zouden moeten zijn dan deze grote touroperator.
– De vorm van de door het GF gevraagde bankwaarborg (een abstracte borg) is onaanvaardbaar.
– Het recht om over zijn dossier gehoord te worden is nog steeds niet geformaliseerd en wordt dus zelden toegepast.
– De kosten van het GF blijven buitensporig hoog.
– De toetredingsbijdrage is wel bepaald voor de reisorganisatoren die in het verleden (1996) de mogelijkheid hadden om de premie in hun kostprijs te berekenen (60 % van de bijdrage van 1997) maar NIET voor de nieuwe reisorganisatoren en/of de bestaande reisbureaus die hun reisorganisatie willen uitbreiden.
– Wij blijven ons vragen stellen over de neutraliteit van het GF. De directeur van het GF blijft ABTO vertegenwoordigen in het technisch comité en de Geschillencommissie en één van de deelnemende beroepsverenigingen (FBAA) heeft een onaanvaardbaar financieel belang bij het GF (verhuring van lokalen).
– Overigens heeft de VVR het voornemen om te voorkomen dat het GF promotie voert ten overstaan van het publiek en ten nadele van de overgrote meerderheid van de reisbureaus – zolang geen relevant deel van de reisbureausector is aangesloten.
Aangezien men onze waarschuwing niet ernstig nam, besloot de VVR in april 1997 om het GF in kortgeding te dagvaarden. Het ordewoord van de VVR werd dan ook als volgt herzien :
In het licht van de dagvaarding die de VVR heeft uitgebracht ten laste van het Garantiefonds raden wij de reisbureaus die nog niet zijn aangesloten bij het GF aan te wachten met aansluiting en diegenen die wel zijn aangesloten om de betalingen aan het GF op te schorten.
In de mate dat de VVR zich steeds principiëler ging opstellen werden de voordelen die de VVR voor de kleine reisbureaus had bedongen, één voor één afgebouwd :
Op 30 april 1997 werd de vroeger genomen beslissing om de expertisekosten terug te betalen, op voorstel van de FBAA, meerderheid tegen minderheid (VVR) herroepen. Achteraf bleek dat dit tot doel had te voorkomen dat reisbureaus zich tot andere verzekeraars dan het GF zouden wenden.
De invoering van de, voor KMO-reisorganisatoren, vrijwel onhaalbare verminderde premievoet : de normale premie van het GF (25/10000) kon tot 16,5/10000 worden verminderd wanneer er een bijkomende borg (bijv. van de moedermaatschappij) kon worden gesteld van 10 % van de omzet.
Het voornemen van het GF om naast de verzekering financieel onvermogen ook de leveringsplicht van de TO’s te verzekeren.
Op 20 mei 1997 stelde de raad van bestuur, meerderheid tegen minderheid (VVR), de nieuwe voorzitter van het Uitvoerend Comité aan (17). De VVR had niets tegen deze, in bankzaken, bijzonder bekwame man. De VVR had echter wel een probleem met de wijze van aanstellen. Het bleek al snel dat de heer Lambrechts door de top van het GF (de facto ABTO en De Vriendt) zijn functie reeds was toegezegd vooraleer hij aan de raad van bestuur was voorgesteld. Dit werd door FBAA, BTO en UPAV zwijgend geslikt.
In dezelfde vergadering werd een statuutwijziging voorgesteld die de mogelijkheid zou scheppen om een stichtende beroepsvereniging van het GF (de VVR!) uit te sluiten. Meteen werd een provocatie aan de VVR gelanceerd door de definitieve weigering door de raad van bestuur van het GF om De Vriendt als lid van het technisch comité terug te trekken. Als argument werd aangevoerd: Van Eeckhout wenst door het ontslag van Marc De Vriendt een meerderheid te bereiken in het technisch comité om bepaalde doelen te bereiken (18).
Op 5 juni 1997 werden op dezelfde dag zowel een statutaire algemene vergadering als een buitengewone algemene vergadering belegd. Deze vergaderingen begonnen al slecht want zowel de wijze van uitnodiging als de aanwezigheid van sommige personen was in tegenstrijd met de geldende wetgeving en de statuten (19). Om dit euvel recht te zetten werd op het einde van de vergadering de aanwezigheidslijst aangepast.
De volgende vervelende vragen werden door Koen Van Hauwermeiren, deelgenoot van het GF en VVR-bestuurder aan de voorzitter (Brackx), de directie (De Vriendt) en de commissaris-bedrijfsrevisor gesteld :
– Welke oplossing heeft het GF gegeven aan het probleem van de ten onrechte geïnde premies. Zijn deze voor het GF verloren? Welk standpunt neemt de Controledienst voor de Verzekeringen en de minister van economische zaken in? Antwoord : geen.
– De revisor beweert: van de bestuurders de gevraagde inlichtingen en ophelderingen bekomen te hebben. Welke inlichtingen en ophelderingen werden van welke bestuurders bekomen? Antwoord: er werden geen specifieke vragen aan specifieke bestuurders gesteld. De vragen werden gericht aan de directie die ze eventueel aan de bestuurders optredend in college heeft overgemaakt.
– De betaalde premie voor Cobac (herverzekeraar) bedraagt in 1996 (3 maand) meer dan 3 miljoen BEF. Hoeveel zal de premie voor een werkjaar bedragen? Antwoord : 26 (zesentwintig) miljoen!
– Het GF heeft in 1996 voor 34 miljoen BEF belegd. Welk was het nettorendement van deze beleggingen in 1996 ? Antwoord : geen
– Welke banken werden gecontacteerd om deze beleggingen te verzorgen? Antwoord: verschillende banken.
– De namen van de banken en hun voorwaarden? Antwoord : geen.
– Hoeveel informatiesessies werden er ingericht en hoeveel reisagenten werden op deze wijze bereikt. Antwoord: geen.
– Welk is de reden waarom op 20 mei 1997 slechts 21 % van de reisbureaus waren aangesloten? Antwoord : geen
– In 1996 werd er voor 37 miljoen premie betaald op basis van de 16,25/10.000 regel. Moesten de betrokken reisorganisatoren de normale premie (25/10.000) hebben betaald dan zou het geïnde bedrag 56,923 miljoen zijn geweest, dus 19,923 miljoen meer. Welk is nu het financieel voordeel van het GF? Antwoord : geen
– De huurlast van het GF bedraagt 360.000 F per personeelslid. De huurlast bij een representatieve touroperator bedraagt 40.000 F. Graag een verklaring! Antwoord: de lokalen worden ook nog door andere mensen gebruikt dan het personeel.
– De klanten van het GF zijn de reisbureaus. Waarom is een budget van 2,8 miljoen BEF dan voornamelijk op het grote publiek gericht? Antwoord : geen
– De gemiddelde personeelskost van het GF bedraagt 1,8 miljoen BEF. De gemiddelde personeelskost in onze sector bedraagt 1,1 miljoen BEF. De gemiddelde personeelskost in de accountancy/boekhoud sector bedraagt 1,4 miljoen BEF. Graag een verklaring Antwoord : geen.
Het advies van de VVR aan haar leden, na deze gedenkwaardige en turbulente vergadering luidde dan ook als volgt:
Wachten met aansluiten tot de wettelijke verplichting definitief is, tot er andere aanbieders op de markt beschikbaar zijn en tot de uitslag van de procedure die de VVR, ten laste van het GF heeft ingesteld, bekend is. Wie wel al aangesloten is zou – al zij het maar uit voorzichtigheid – betalingen aan het GF moeten opschorten.
Op 19 juni 1997 keurde de raad van bestuur van het GF de statuutwijziging goed die de mogelijkheid moest scheppen om de VVR uit te sluiten. UPAV stemde met de ABTO/BTO en FBAA mee. Om dit te verantwoorden lanceerde Cuvelier (UPAV) een persoonlijke aanval op Van Eeckhout. Hierin stelde hij dat Van Eeckhout en hij alleen, verantwoordelijk was voor de dagvaarding van de VVR ten laste van het GF. Hij zou nochtans beter moeten weten. Zijn toenmalige ondervoorzitter, Alain Varenne, woonde alle vergaderingen van de raad van bestuur van de VVR bij en had hem geïnformeerd dat het hier een vrijwel unanieme beslissing van de raad betrof.
Tot zover de historiek van het Garantiefonds, dat werd opgericht als een orgaan voor de ganse sector, maar een verlengstuk van de grote marktspelers is geworden.-
1994, 23 januari, Sabena
Elio di Rupo (PS, °Morlianwelz 1951) volgt Coëme op als minister van verkeer. Hij blijft het tot 25 juni 1995.
1994, 25 januari, VCGT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(5385) *C & H Travel bvba, Oudenburg, werd op 10 januari 1994 gesticht door Cornelia Vandenberghe (°1960, ex Jetair) en Hilde Vandorpe (°1958). Deze laatste nam in 2000 de leiding over. Hilde was een goede verkoopster maar geen manager. Een faillissement was dan ook onvermijdelijk, dit gebeurde in juni 2017.
(3295, 5395) Reizen de Globetrotter nv, Deinze, werd in 1966 opgericht als eenmansautocarbedrijf en werd op 6 januari 1989 omgevormd tot nv door H. De Smet en Roger, Johnny (°1953) en Marc Bauters die in 1994 een A-vergunning verkreeg. Johnny Bauters is thans blijkbaar de leidende figuur in het bedrijf.
(1865) Garage *De Mus nv Ham-Kwaadmechelen, werd gesticht in de jaren zeventig door Edgard Wellens en Lyliane Eyckmans en verkreeg in 1985 al een vergunning.
In 1994 werd een fusie aangegaan met de, op 30 september 1993 opgerichte; nieuwe vennootschap, Reizen *De Mus nv waar Carine Wellens (°1964) de dienst uitmaakte. In 1999 nam Carine in eigen naam het handelsfonds van de vennootschap over en baatte tot 2004 de reisbemiddelaar *De Mus Reisbureau uit. Begin 2013 werd de vennootschap, om onduidelijke redenen, overgenomen door Mario en Christiaan Muylle uit Roeselare en gevestigd op hetzelfde adres als Dovy Keukens. De doelstellling werd gewijzigd naar productie van meubels en keukens.
(5393) Marbel Tours, bvba, St. Jans Molenbeek, werd gesticht in december 1993 door Mustafa Ouezekhti die het dagelijks bestuur toevertrouwde aan Herman Hegman (°1954, ex King Reizen, Transcontinental en Aviasales). De vergunning werd in 1996 ingetrokken en op 22 mei 2000 kwam de gerechtelijke vereffening.
(5391) *Orion International nv, Antwerpen (2006: Zaventem) werd op 13 januari 1994 gesticht door Mustafa Hasencebi, Abdulkadir Kolot en Ugur Guruscu. Het nam toen zowel het handelsfonds als de voormalige eigenaar, Jean Alen (°1947), van het failliete (1959) Orion over. Maar Alen achtte het snel voor bekeken en vertrok naar Cruise Travel.
Hij werd opgevolgd door Peter Merckx (°1956, ex Airtour, Sunsnacks, Golden Label Travel, Quality Travel, Orion) die op zijn beurt in juni 1998 werd vervangen door Kara Mehmet Oktay (°1969, ex Bosphorus 1992-1997, later Kara Travel, failliet). In december 2002 dook Roland Vermaillen (°1944, ex Generalcar 1970-1976, Travelpartners, TSC, Fidelity Europe, Marmara, Corendon) op.
De laatste persoon belast met het dagelijks bestuur was Levent Apaydin (°1977, ex Ten Tur).
De vergunning werd in maart 2007 ingetrokken en het faillissement volgde op 1 december 2009.
Ondertussen waren in februari 2002 de gebroeders Devrim Arben en Harullah Hayri Icci als bestuurders eigenaars opgedoken. Blijkbaar geen onbemiddelde figuren aangezien de eerste in Monaco was gedomicilieerd. Orion International was, zoals een aantal andere bedrijven van vreemde origine, een voorbeeld van geplande fraude. Men opereert enkele jaren correct, wekt vertrouwen en vervolgens worden niet alleen de winsten, maar het patrimonium naar het moederland versluisd, waarna men kort daarna, met nieuwe figuren hetzelfde herbegint.
(5381) Ro Travel bvba, St Genesius Rode, werd begin 1994 als éénmanszaak opgericht door Eric Liebert en Rita Meul (°1955) en in september 1995 omgevormd tot bvba. De reisbureau-activiteiten werden begin 2014 gestopt.
(5383) *Ster Reizen, Wieze, werd gesticht als eenmanszaak in januari 1994 door Luc De Smedt (°Aalst 1957, ex Sun Reizen 1992-1994) die Carine De Leys (°1957, ex Sunair 1976-1994) belastte met het dagelijks bestuur. Zij werd in 1997 opgevolgd door Bart De Bisschop (°1964). In 2006 werd de éénmanszaak omgevormd tot bvba en nam Luc De Smedt de dagelijkse leiding.
(5389) *Verco-Incentive Travel nv, Kapellen (2004: Aartselaar) werd op 18 december 1993 opgericht door Marcel Verheyden (°1964), Magda De Neef en Guido Van Dingenen (°1955, ex Wirtz, ex Incentive Travel). Deze laatste werd belast met het dagelijks bestuur en werd in 2003 opgevolgd door Verheyden.
1994, 16 februari, Reiscontractenwet
Het federaal parlement keurt de reiscontractenwet, opvolger van de Internationale overeenkomst betreffende het reiscontract (CCV), goed. Publicatie in het Belgische Staatsblad gebeurde op 1 april 1994 en de wet wordt van kracht op 4 oktober 1994. Sommige onderdelen ervan, bijv. de garantiestelling, worden slechts veel later geregeld.
1994, maart, BTN
Sunsnacks, Sunair, Jetair, Allair, Transeurope en Europabus kondigen de creatie van een reservatiesysteem aan. Zij richten hiervoor Belgian Travel Network op die later een monopolie zal verwerven op haar terrein. Men gaat van start in november. Willem Van Neck (20) was er van 1995 tot 2015 directeur
1994, 3 maart, VCGT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(5403, 2441) Reizen *De Paepe, Hofstade, was de éénmanszaak van Godelieve De Paepe (°Aalst 1957, ex VIP Reizen 1985-1991, Frits Reizen 1991-1994). Zij stopte de activiteiten in 2000 en verkocht het handelsfonds aan (5671) DCFT en baatte tot 2003 op hetzelfde adres het bijkantoor van dit reisbureau uit tot zij in mei 2003 opnieuw een eigen vergunning aanvroeg.
In september 2009 stopte zij opnieuw en verkocht haar handelsfonds aan (7125) Travel Concept (zelf gestopt in 2013).
(3559) Autocars De Turck bvba, Grimminge, werd gesticht als autocarbedrijf op 28 maart 1990 door Daniel en Hans De Turck en kreeg in maart 1994 haar C-vergunning. De verzekering financieel onvermogen werd in maart 2015 opgezegd.
(5399) Kindt Reizen (Vlam Travel), Oostnieuwkerke was de eenmanszaak van Marie Christine Vanholme-Kindt (°1951, ex Vlam Reizen, in faling). Enkele maanden later verkocht zij het handelsfonds aan Vlam Travel (zie aldaar).
(5397) *MVZ cvba (1999: *Exclusive Destinations, 2000: nv), Gent (2005: Sint Martens Latem) werd opgericht op 1 december 1989 als zakenkantoor door Mark Van Zeveren (°Gent 30 maart 1955) en zijn echtgenote Claudine Bruggheman. Begin 1994 werd het zakenkantoor omgevormd tot een reisbureau en werd Suzy Gellaerts (°1949, ex Asat) belast met het dagelijks bestuur dat in februari 2000 door Mark Van Zeveren werd overgenomen.
Marc Van Zeveren studeerde aan het Gents Atheneum en behaalde in 1977 aan de RUG een licentie in geschiedenis. Tien jaar gaf hij les in verschillende middelbare scholen maar het onderwijs voldeed niet aan zijn verwachtingen. In 1987 vertrok Van Zeveren naar de Eural Bank en enkele tijd later introduceerde hij de SEFB Bank (Record Bank) in Vlaanderen.
Via het Zwitserse Hapimag concept (een soort timesharing) maakte Marc kennis met de reiswereld maar besliste snel, na enige negatieve ervaringen, om resoluut voor de echte reisbureausector te gaan.
Het bedrijf evolueerde in 20 jaar tot de marktleider in Vlaanderen voor luxe vakanties. Mark Van Zeveren was een gedreven zakenman die geen hinderpalen accepteerde. Als het kon liep hij er om heen maar als het moet ging hij er straight over.
In december 2019 zette BV Capital Partners, de investerignsgroep van de Belgische familie Vanoorbeek en de Nederlandse familie Blydenstein, die ook eigenaar is van Pegase, stappen om Exclusive Destinations over te nemen. Ingevolge de coronacrisis ging deze overname niet door. Achteraf bleek dat het de laatste jaren toch niet zo goed ging en dat een eventuele overname eigenlijk een reddingsboei was. In december 2020 kwam er een einde aan het avontuur (faillissement).
(3175, 5407) Autocars & Reizen Thor bvba, Aartrijke-Zedelgem, werd op 10 oktober 1969 gesticht door Hilaire Roose en verkreeg in 1970 al een C-vergunning. Sedert 1984 is Jean-Marc Roose actief in het bedrijf en nam het in 2002 volledig over. Met slechts één eigen autocar biedt men een beperkt aantal reizen aan.
(5401) *Traffic nv, Mechelen, werd opgericht op 12 februari 1994 door Marleen Alleman (ex Connections 1988-1994), Christine Taverne (ex Wagonlits 1983-1994) en Ronny Bayens (°1960). Het was één van de weinige franchisekantoren van de Connections groep. De reisbureau-activiteiten werden stopgezet in 2005 en de vereffening volgde in 2007.
(2253) *Umay Reizen bvba, Genk, werd opgericht in januari 1994 door Mehmet Hassancebi en Solange Bury (°1961, B toerisme). Hassancebi was ook betrokken bij Sultan Reizen, Nederland en Bury was slechts in naam bestuurder en belast met het dagelijks bestuur en werd al in oktober 1996 vervangen door Hassencebi. De vergunning werd eind 2001 ingetrokken en men ging in vereffening op 3 oktober 2010. In de tussenliggende periode is men ongetwijfeld nog illegaal actief geweest als reisbureau.
1994, 31 maart, TEA
TEAMCO, een restant van de TEA groep van Georges Gutelman (1938-2019) wordt failliet verklaard. Het bedrijf was gespecialiseerd in het onderhoud van vliegtuigen en kende zijn beste tijd toen het, door tussenkomst van de liberale minister Jean Gol, een lucratief NAVO-onderhoudscontract voor helikopters had in de wacht gesleept.
1994, 21 april, VCGT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(3467) Debonné nv, Heule (2011: bvba) werd in het begin van de jaren tachtig opgericht als eenmansautocarbedrijf door Dirk Debonné (°Kortrijk 1957) die in de voetstappen trad van zijn vader (+) Lucien en zijn moeder Henriette Delatter (°Heule 1935).
Op 22 december 1993 werd de nv opgericht met Dirk Debonné, zijn moeder en zijn echtgenote Chantal Vanhaeren (°Blankenberge 1958). De vergunning werd op een onbekende datum ingeleverd en de bvba is nog actief als begrafenisondernemer.
(5417) *Govaka cv, Brussel, was de vakantiedienst van de KWB (Katholieke Werklieden Bond) en besliste eind 1993, onder druk van de VVR, om zich om te vormen tot een coöperatieve vennootschap die effectief werd opgericht op 22 december 1993.
Ann Martens werd directeur (tot 12 juni 2006) en Pascal Haemers (ex Ultra Montes 1974-1978) werd belast met het dagelijks bestuur. Hij werd tevens directeur (2006-2013) en werd in deze functie opgevolgd door Bart Winne. Sedert 22 maart 2014 is Michel Vandendriessche (°1955, lic. economie, Vakantiegenoehens-Passar) voorzitter van de raad van bestuur.
(5419) *Jupiter Reizen bvba, Kortrijk, werd opgericht op 28 maart 1994 door Elodie (°Kortrijk 1971, ex Business Travel 1991-1994), Eva (°Kortrijk 1976) en Koen Seys (°Kortrijk 1973) en Marleen Vervaeke (1951-2010, ex Business Travel). Deze laatste was belast met het dagelijks bestuur.
(2255) Krito Travel bvba, Buggenhout, werd gesticht in februari 1993 door Carl Adams, die ook betrokken was bij een dubieus publiciteitsbureau en groothandel in boeken en tijdschriften (Publi Six, gesticht in 1986, failliet in 2008). Els Hautekeete (°1967, ex De Wilde Reizen) werd belast met het dagelijks bestuur. Zij werd in juli 1996 opgevolgd door Chantal Verreyken (°1957, ex Modern Toerisme 1988-1993) en in juni 1997 door Kathelijne Turcksin (°1968, bachelor toerisme, ex Reizen Van Mullem). In september 1998 trad de zaakvoerster van Publi-Six, Christiane Heyvaert (°1950) aan. De reisbureau-activiteiten werden stopgezet in augustus 2007 en het faillissement volgde op 21 april 2008.
(5411) Reizen *Lipsius nv, Overijse (2006: bvba) werd opgericht op 4 februari 1994 door Annie Taeymans (bestuurder tot 2000) en Paul en Pierre Bouvin (°1948, ook Hageland Cars, later failliet).
Op 30 januari 2006 werd de naam gewijzigd in Immo Lipsius en zag men af van reisbureauactiviteiten. Gedurende een aantal jaren was ook Regine Bartholomees (ook actief bij Doro Travel, later failliet en nog later actief als Travel Expert, er bestuurder (tot 2011).
(5413) Nam-Fong Travel bvba, Antwerpen, werd opgericht in februari 1994 door personen wiens werkelijke identiteit nooit duidelijk is geweest. De bestuurders waren Antoine Prion en Karin Albrechts (°1958, ex Cargus Travel). Deze laatste oefende officieel het dagelijks bestuur uit, maar was nooit aanwezig. Het faillissement werd in november 1996 uitgesproken.
(3485, 5409) Riks Reizen bvba, Zwevegem (2002: Desselgem) dit autocarbedrijf werd in januari 1985 opgericht onder de naam Flandria Reizen Zwevegem en verkreeg toen al een C-vergunning. Eigenaar was Eric Myny. In oktober werd de vennootschap overgenomen door Omer Gotelaere en de naam gewijzigd in GS Logistics maar het faillissement volgde op 23 mei 2003.
(5415) *Robins Travel nv Wilrijk, werd opgericht op 20 januari 1994 door Robert Vanderwallen (°1949, ex commercieel directeur van Mercedes Benz Mechelen), zijn echtgenote Sabine Lawaisse, Erik Marinssen (bestuurder tot 2006) en Paul De Waegenaere (°1953, ex Transocean 1984-1989, ex Wagonlits 1990-1993). Deze laatste werd belast met het dagelijks bestuur tot 1997 toen Lodewijk (Louis) Van Den Bergh (°1946, ex American Express 1969-1982, De Keyzer Thornton 1983-1988, Belgium International 1988-1993, Wagonlits 1993-1996) aantrad. In augustus 2007 nam Robert Vandewallen zelf het dagelijks bestuur in handen. Sedert 2011 is ook Els Vanderwalle, dochter van Robert en Sabine, aangesteld als bestuurder.
Robins Travel ontwikkelde ook een belangrijke touroperator activiteit onder de naam Footprints, een handelsfonds dat zij hebben gekocht van Koen Van Hauwermeiren.
(5425) *Senfre Travel nv, Lommel, werd opgericht in oktober 1993 door André Bawin (ex Fiesta Reizen 1980-1983, Express Travel 1983-1994), Johanna Raspoort en Henri Lienskens. Op 17 oktober 1996 kwam er door een plots faillissement een einde aan dit reisbureau dat aanvankelijk veelbelovend leek
(5423) *VOS Travel nv, Roeselare, werd opgericht op 1 januari 1977 door Gilbert Hoornaert onder de benaming Lichaam-verzorgingscentrum Tilken pvba. Nadat Gilbert Hoornaert (°Roeselare 1941) enkele jaren reizen had georganiseerd met zijn vzw Vlaamse Omnisport besloot men in 1994 deze activiteiten te legaliseren en traden echtgenote Rita Lapete (°Diksmuide 1940) en zoon Tom (°Roeselare 1968), die bij diverse autocarbedrijven actief was geweest, toe. Zowel de rechtsvorm als de naam werden gewijzigd. Sedertdien is dit een succesvol bedrijf vooral actief in wintersport, fiets- en wandelvakanties.
1994, 21 april, Algemene vergadering VVR
De algemene vergadering van de VVR keurt de Ethische Code van de reisagent goed. Zij verkiest tevens Ronny Peuteman en Koen Van Hauwermeiren tot nieuwe bestuurders.
Tevens aanvaardt de raad van bestuur een aantal nieuwe leden, waaronder Allair, maar de lijst hiervan bevindt zich niet meer in het archief.
Ronny Peuteman
Ronny Peuteman (1994-1997) werd geboren in Oostende op 25 maart 1950. Naar eigen zeggen studeerde hij boekhouding, maar het is niet duidelijk of hij dit in het middelbaar of in het hoger onderwijs deed.
In elk geval trad hij in 1972 in dienst bij Sunair als boekhouder en eigende zich gaandeweg de titel van hoofdboekhouder toe. Vanaf 1982 kreeg hij steeds meer commerciële functies toegewezen. In zijn CV beweerde Peuteman in die periode commercieel directeur van Sunair België te zijn, maar toen ik Rudolf Vanmoerkerke daar ooit naar vroeg, herinnerde hij zich daar niets van. Hoe dan ook, in 1986 werd hij directeur van Airtour, het upmarket merk van de Sun Groep en boekte daar uitstekende resultaten.
In 1989 stapte Peuteman over naar de concurrentie en bekleeddde diverse commerciële functies bij Sunsnacks en Neckermann (laterr Thomas Cook). Hij werd er op 30 mei 1995 op staande voet ontslagen wanneer men vaststelde dat hij stilletjes, op kosten van zijn werkgever, een eigen touroperator aan het opbouwen was. Dit gebeurde effectief op 1 september 1995 door de oprichting van de bvba Hello Holdiays, later omgedoopt tot Symphony Reizen.
Vanuit deze vennootschap probeerde Peuteman ook de cv Hello Holidays Partners (samenwerkingsverband) en de n.v. Hello Holidays International (touroperator) te controleren.
Deze laatste was eigenlijk de nieuwe naam van de nv Worldwide Lierke Plezierke. De partners in Hello Holidays International waren: Tourism & Leisure Invest nv (21), Hello Holidays Partners cv (22), Cyberness n.v. en United Touristic Organisation (23). Door onenigheid tussen de aandeelhouders, grote tegenstand van de concurrentie en de mythomanie van het management, eindigde het in een catastrofe. Op 15 juli 1998 werden de boeken neergelegd.
Het Hello Holidays avontuur eindigde met een financiële kater voor de hoofdaandeelhouders (schade ongeveer 2,5 miljoen €), de smadelijke aftocht van Ronny Peuteman op 10 april 1997 en een trauma voor de sector. Symphonie Reizen, met kantoren in Waasmunster, Oostende en Roeselare zette haar activiteiten verder tot in 1999.
Ook Hello Holidays Partners cv was een lege doos die alleen maar diende om de kas van Peuteman te spijzen. Het oorspronkelijk doel was: een eigen imago met het belachelijk project van de Vijf Sterren Bekroonde Reisagent, samen inkoop, ontwikkeling van een back office administratie, enz. Behalve het eerste, werden de andere doelstellingen nooit gerealiseerd.
Peuteman verdween in alle stilte uit de reissector met achter-lating van een groot aantal faillissementen. Bijv. de nv. Hello Holidays International op 15 juli 1998, de bvba Hello Holidays/Symphony Reizn op 7 oktober 1999 en de cvba Hello Holidays Partners op 23 november 2000.
Het falen van Ronny Peuteman/Hello Holidays lag ook aan de basis van de financiële moeilijkheden bij tal van andere bedrijven.
Zo werd zijn zogenaamde vriend en belangrijke investeerder Herman Verbaet (Studios Amusement) ingevolge van de verliezen opgelopen in het Hello-avontuur verplicht zijn bedrijf te verkopen aan VTM en ging Constellation, waar Peuteman duizenden seats had geboekt op 15 december 1999 failliet.
Hij vond uiteindelijk onderdak bij de vastgoedvennootschap van Didier Ramoudt, eerst als bediende later als consultant optredend voor de bvba Twofive die hij samen met zijn, ondertussen, ex-echtgenote, Sabine Menu, op 7 juli 2001 had opgericht. Sedertdien maakte hij, weliswaar lokaal en vooral in voetbalkringen, opnieuw grote sier.
Ronny Peuteman was ongetwijfeld een charismatische figuur die overtuigend en sympathiek overkwam. Hij was ook creatief en hardwerkend, maar hij was vooral een komediant die zowel in zakelijke als in privé relaties hoge toppen scheerde wat betreft egocentrisch, egoïstisch en zelfgenoegzaam gedrag (zie ook Travel Express nr. 150). Ronny Peuteman overleed in Oostende op 1 december 2020 aan een slepende longaandoening.
Koen Van Hauwermeiren
Koen Van Hauwermeiren wordt geboren in Aalst op 11 december 1949 als één van de zes kinderen van Michel (+1989) en Yolande De Jonghe. Vader is een Vlaams nationalist van het zuiverste water en een slachtoffer van de repressie.
Hij is boekhandelaar in Belsele en tevens één van de stichters van de Vlaamse spaarbank Eural.
Koen doet zijn middelbare studies aan de abdijschool van Dendermonde en probeert rechten in Gent. Het studentenleven en het vrouwelijk schoon boeien hem echter veel meer dan de wetboeken en na een jaar acht hij het voor bekeken.
Aangezien hij ingevolge een fysieke handicap (hij is blind op één oog) geen legerdienst moet doen, volgt hij zijn ouders, die enkele jaren in Naxos (Griekenland) verblijven, en vindt er meteen zijn roeping: gidsen.
In België vindt hij het echte doel van zijn leven, hij studeert toerisme aan Coloma in Mechelen en haalt er in 1973 zijn diploma.
Hij stort zich in de wijde wereld en gedurende vijf jaar doorkruist hij Europa als reisgids voor American Express UK en Omnium Tours. Hij verdient goed, want hij is een echte reisleider. Als een wervelwind spurt hij zijn toeristen voor of na en incasseert overal commissies, tot in de bordelen toe. Maar beroepsmatig gidsen is voor het gezinsleven te belastend.
Hij heeft immers kennis gemaakt met de bloedmooie logopediste, Liliane Segers (°1953) die vast werk gevonden heeft in Brugge en hij beslist dan ook om een job te zoeken in de buurt van de werkplaats van zijn jonge echtgenote.
Op een regenachtige dag in oktober 1978 verschijnt er inderdaad een vreemde, beetje slordige figuur in mijn kantoor die mij met één doordringende oogopslag en een tweede half toegeknepen oog aankijkt en mij toespreekt als volgt: Mijnheer Van Eeckhout, ik heb vernomen dat u het beste reisbureau van Brugge bent, maar het zal nog beter worden, want ik kom bij u werken …
Ik kijk hem zwijgend en even indringend, met mijn enig oog aan, en hij gaat verder: Maar, omdat u mij nog niet kent, zal ik gratis voor u werken tot u ontdekt hebt, dat ik gelijk heb.
Het toeval wil dat ik in september 1977 tijdens een reis door Peru een Amerikaanse touroperator heb ontmoet die mij enkele weken voor het bezoek van Koen een offerte vroeg voor een groep van 200 personen voor een rondreis door Europa. Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat met die offerte aan te vangen, maar gezien de ervaring van die vreemde vogel die hier voor mij zit, krijg ik een idee:
Mijnheer van Hauw … (repliek zeg maar Koen …) ik heb een voorstel. Hier hebt u een offerte, werk die binnen de 24 uur uit, maak een afspraak met die touroperator en vertrek op mijn kosten naar Florida. Indien je de opdracht binnenhaalt, dan wordt je tour manager van de groep en chef van onze nieuwe afdeling incoming. Maar eerst mag je nog even mee als tourleader voor een studiereis naar het Verre Oosten.
Koen vertrekt naar de States, haalt de groep binnen zodat zijn salaris voor een jaar al betaald is en blijft in dienst tot begin 1980. Daarna leen ik hem uit aan Yvan De Sutter, die een megagroep naar de Passiespelen van Oberammergau had geboekt. Koen is nooit teruggekeerd en blijft bij Europareizen Merelbeke van 1980 tot 1985 en van 1987 tot 1991. Tussendoor werkt hij voor Sunsnacks, Skiworld en Omnium Tours.
In 1991 start Koen eindelijk met zijn eigen reisbureau: Trans Global Travel in Gent, gespecialiseerd in lange afstandsreizen, inzonderheid naar Afrika. Maar na een verwittiging (hartproblemen) kiest hij voor de rust en het geld. De Nederlandse groep, Talisman, neemt zijn bedrijf over. Maar zoals de meeste Hollanders, begrijpen zij de Vlaamse markt niet en trekken zij zich in 2006 terug. Sedertdien opereert Koen met zijn managementvennootschap als een huurling, die zolang het hem past, de bevelen van zijn veldheer opvolgt. Bij zijn laatste partner (Reizen van Renterghem-Asteria) loopt dit opmerkelijk vlot.
Koen is een getormenteerde, gevoelige, oprechte, licht agressieve, hardwerkende, intelligente rechtse Vlaming die nooit echt volwassen is geworden. Hij is voor velen een goede makker, maar slechts voor enkelen een echte vriend. Hij hecht weinig belang aan geld, uiterlijk of macht, des te meer aan respect en liefde. Het eerste zoekt en vindt hij vooral in zijn werk want hij is een echte professioneel. Ik hoop dat hij – in de vooravond van zijn leven ook van het tweede nog voldoende krijgt.
1994, 28 april, Geschillencommissie
De Geschillencommissie organiseert in het Sheraton Hotel te Brussel haar eerste en eigenlijk ook enig waardevol colloquium in verband met de reiscontractenwet.
Meer dan 200 deelnemers. luisteren geboeid naar Prof. Dr. Stuyck, Melchior Wathelet, (toen minister van justitie), Prof. K. Tonner (Hamburg), Prof. L Fagnart (ULB), Mr. Fred Van Bellinghen, Europees commissaris Karel Van Miert (1942-2009), Hans De Coninck en Antoon Van Eeckhout (toen respectievelijk voorzitter en ondervoorzitter van de Geschillencommissie).
1994, mei, Sobelair
Naast een gerechtelijk onderzoek inzake geknoei met vluchttijden wordt de directie van Sobelair door elkaar gegooid. Christian Heinzmann (1953-2018), algemeen directeur, stapt op na een conflict met voorzitter Pierre Jonnart (1924-2018). De eerste wordt opgevolgd door Guido Sohie (°1934), de tweede door André Pahaut.
1994, 31 mei, VCGT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(5427) Accent Events (1999: bvba), Antwerpen, was eerst de eenmanszaak van Koen Evenepoel (°1962, ex Sun International 1988-1989, ex Creative Incentives 1991-1993). De reisbureau-activiteiten werden beëindigd in oktober 2012. Vermoedelijk doet men nog steeds (illegaal?) verder als incentive bureau.
(5429) Heidebloem Cars bvba, Elversele, werd gesticht in januari 1992 door Pierre, Robert, Patrick en Eric Colman (°1958). Deze laatste was van 1989 tot 2001 ook betrokken bij (1089) Roadrunner. De vergunning werd in februari 1999 ingetrokken maar de activiteiten werden verdergezet als vervoermaatschappij. Op 24 maart 2014 werd echter het faillissement uitgesproken.
(5431) Incentives, Congresses & Travel (ICT) n.v., Brussel, werd op 19 juli 1993 gesticht door Guido Vyncke (°Tielt 1947, lic. geschiedenis ook eigenaar van Ictam (Franstalige vergunning) en stichter van de touroperator 7Plus. Op 31 december 2010 werden de reisbureau-activiteiten stopgezet.
(2259) Sunny Holidays n.v. Heusden-Zolder, werd gesticht in december 1993 door Zevne Unal, Sedan Sat, Yazar Bayrak (°1955, ex Sultan Reizen) en Kolot Abdulakadir (°1957). Deze laatste zou belast worden met het dagelijks bestuur op basis van ervaring die hij zou opgedaan hebben in Turkije. Dit werd echter door het Technisch Comité afgewezen.
Yazar Bayar kwam in zijn plaats maar werd in juli 1996 vervangen door Ali Surmeli (°1963 ex Pasha Tours, Eindhoven). In 1997 werden de reisbureau-activiteiten stopgezet en in februari 1998 volgde de vereffening.
1994, juni, Banken
De Generale Bank lanceert het G-Global project, met belangrijke kortingen op reizen, in samenwerking met enkele reisbureaus. De VVR dagvaart en roept haar leden op hun relaties met deze bank te bevriezen. Na aanvankelijk succes dooft de actie van de reisagenten uit. Het systeem werd door de opvolger van G-Bank (Fortis) gecontinueerd. Haar opvolger, BNP, heeft het project na een veroordeling (in beroep), uitgelokt door de VVR gestopt.
1994, 16 juni, VVR
De raad van bestuur aanvaardt een aantal nieuwe leden (de lijst is verloren gegaan). De creatie van een kwaliteitslabel wordt goedgekeurd en het reclamebureau Markee, toen eigendom van Gino Delmotte (docent Hiepso), krijgt de opdracht (24). Ook het Tobos project wordt aanvaard. Dit is/was een vzw die voor een beter contact moest zorgen tussen het (hoger) onderwijs en de reiswereld.
Initiatiefnemers waren: Roland Vermeersch (1942-2006, directeur IEPSO, Kortrijk),) Paul Boerjan (1944-2013, toen WES-medewerker), Mon Schepens (docent Coloma), Antoon Van Eeckhout en Luc Glorieux (BAAV).
1994, juli, Sabena
Na een conflict met Pierre Godfroid verlaat Tony Vangrieken (°Antwerpen 1931), sedert 1976 directeur generaal van DAT, de Sabena Groep. Als voorzitter van de raad van bestuur wordt hij opgevolgd door Bernadette Van Milders (1950-2009), als directeur door Walter Vermeiren.
1994, juli, Statuut reisbureaus
Senator Luc Martens (°1946) dient met enkele andere parlementairen, waaronder Didier Ramoudt, (°1949) een nieuw ontwerp decreet in tot regeling van het statuut van de reisbureaus.
Dit ontwerp wordt door de uitvoerende macht (eerst Dewael, later Vanden Brande) genegeerd en sterft een stille dood. Martens protesteert niet, want hij wordt minister van cultuur, maar verliest wel de bevoegdheid over toerisme aan Van den Brande.
1994, 6 juli, VCGT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(5443) *Baens Reizen, Tongeren, is de eenmanszaak van Guy Baens (°1948) die zelfstandig is vanaf 1 december 1977 en in de reissector samenwerkt met Reizen Hermans (1988-1991) en later een bijkantoor van Lotus Reizen exploiteert (1991-1994). Guy is een gewiekst reisagent, die zich als naïeve Limburger voordoet als het hem past maar goed weet waar “Adam de mosterd haalt”
(3563, 7297) *De Stille Kempen, Rijkevorsel, was het eenmansautocarbedrijf van Theofiel Verhoeven (°Rijkevorsel 1950) die “de stiel” had geleerd bij Reizen De Blauwvoet. Op 16 mei 2011 werd de eenmanszaak omgevormd tot een bvba onder leiding van Willem (°Turnhout 1979) en Maarten Verhoeven (°Turnhout 1981).
(2257) JFB bvba, Antwerpen, werd gesticht door Heidi Bleyen (°1968, ex Eurocruises) en Iris Langeveld. Men exploiteerde een prestigieus kantoor op de Meir maar verdween even snel als men gekomen was.
(5441) Omega Tours International nv, Zottegem, was de opvolger van Omega Tours (5271, zie 22.04.1993) en werd gesticht in april 1994. Bestuurders waren Nancy Hoogstoel (tot 1998), Magda De Coster (tot 1998) en Roger Leidts. Monique Vanquickelberghe (°1946, ex Omega Tours), de toenmalige echtgenote van Lieven Van Parijs (°1942, ex Reiscenter, ex TC Travel) werd belast met het dagelijks bestuur. Het VCGT verleende, tegen alle adviezen in, een vergunning, die in maart 1995 werd omgedoopt tot Euroworld. Aanvankelijk speelde Van Parijs ook hier een rol maar hij werd door zijn echtgenote buiten spel gezet. In 1997 werd de vergunning ingetrokken en de vennootschap verkocht aan Jean-Pierre Janssens, die geen activiteiten in de reiswereld meer ontplooide. De vennootschap werd ambtshalve uitgeschreven in 2013.
(5437) *Oxygen nv, Brussel, was één van de vennootschappen van Roger Van Poyer (°1946, ook Air Travel Center en Taag Airlines) die Maurice Vermeersch (°1942, ex Sabena) belastte met het dagelijks bestuur. De stichting greep plaats op 25 mei 1994 en de vennootschap bestaat nog steeds, alhoewel geen jaarrekeningen meer werden neergelegd sedert 2006. De vergunning werd in 2000 ingeleverd waarna Van Poyer verdween uit het bestuur. Hij werd opgevolgde door een zekere Pierre Sauveur.
(5439) Swijsen bvba, Heusden-Zolder, werd in februari 1994 gesticht door Jos Swijsen (°Hasselt 1952, ex. Jowi Reizen 1989-1993), die Alfred Verstreken (ex Intro Reizen) belastte met het dagelijks bestuur. In 1996 werd de vergunning al ingetrokken. Zowel voor het bekomen van zijn vergunning als er na trad Swijsen op als agressieve illegaal reisverkoper. Op 17 juli 1997 werd de naam gewijzigd in APS en op 30 september 1997 werd Swijsen als bestuurder vervangen door Lizette Ceysens (°1954). Het faillissement volgde op 18 juni 1998.
(3561) Van de Voorde bvba, Wachtebeke, is vooral een autocar-bedrijf en werd gesticht op 7 januari 1982 door Arthur Van de Voorde (°1930, ex De Cock Tours 1959-1981) die in maart 1999 werd opgevolgd door zijn dochter Rita Van de Voorde (°1958).
(5435) Watania bvba, Antwerpen, werd gesticht in april 1993 door Said Senoussi (°1963, ex Schröder Reizen 1984-1987, ex Augustus & Partners 1992-1994). Hij was zaakvoerder tot 2 maart 1996 en opnieuw vanaf 2 juni 2000. Tussendoor was zijn zus Touria zaakvoerder, maar hij werd als vereffenaar van het faillissement, dat werd uitgesproken in september 2003.
De vergunning was al in november 2000 ingetrokken. Dit reisbureau had ook bindingen met de Libanees-Belgische activist Abu Jahjah (°1971).
Volgende vergunning wordt ingetrokken: (5087) Artemis Travel nv Genk (zie 01.10.1991).
1994, 24 augustus, VCGT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(5449) All Travel Consultants (ATC) bvba (1997: nv), Antwerpen, werd aanvankelijk opgericht onder de naam Sirius op 29 december 1992 door Johannes-Henricus (Jean) Alen (°Lommel 1947, ex Wirtz 1973-1986, ex Orion). Op 21 november 1997 verwierf Herwig-Willy Willemse (°Wilrijk 1957) de meerderheid van de aandelen. Op 25 september 2006 verving Ben Scheefhals (°Borgerhout 1980) Willemse als bestuurder en op 15 december 2011 werd hij gedelegeerd bestuurder. Cruise Travel Nederland BV werd toen de enige aandeelhouder. In 2016 verkocht de Nederlandse eigenaar de vennootschap aan Ben Scheefhals die zijn vennootschap in 2017 fuseerde met De Cauwer Reizen. Deze fusie werd echter begin 2020 ongedaan gemaakt.
(5453) Challenge Travel bvba, Genk, werd in mei 1994, als Uniglobe kantoor, gesticht door Gerty (Gertruda) Broers en Veronique De Wilde die Danny Wets (°1968, ex Reizen De Toerist 1990-1994) belastten met het dagelijks bestuur. Deze werd in maart 1996 vervangen door Francis Buekenhout (ex Sabena 1966-1972, ex Wagonlits 1974-1991). Die woonde echter in Knokke en bleek een stroman te zijn van de nieuwe eigenaar, de gefailleerde reisagent, Abderrahman Labyed (zie 24.06.1990, Safar Tours). Na de intrekking van de vergunning en een vonnis wegens illegale reisorganisatie, uitgelokt door de VVR, werd de zetel in 1997 verplaatste naar Etterbeek waarna op 14 maart 1997 de naam werd gewijzigd in bvba Impex. De stroman-zaakvoerder Charles Zaman werd vervangen door een andere, Roger Saffar. Op 20 oktober 1997 werd het onverschoonbaar faillissement uitgesproken.
(5451) *Coralium Reizen bvba, Lennik, werd gesticht op 26 juli 1994 door Sofie Ostyn (°1965, ex American Express 1986-1988, ex Travex 1988-1990, ex Sun Reizen 1990-1992).
(5455) Autocars De Polder nv, Antwerpen, is een autocarbedrijf dat op 26 juni 1962 werd opgericht door de familie Driessens. Op 24 augustus 1994 vroegen de bestuurders, Jacques en Francois Driessens en Cyrillus Peeters een A-vergunning aan. Guy Treau (°1960, ex Reizen De Duinen 1982-1989) werd belast met het dagelijks bestuur. In 1998 werd het bedrijf overgenomen door het Scandinavische Linjebuss die later opging in de Franse groep, Veolia, wiens Belgische activiteiten in 2014 werden overgenomen door Hansea. De familie Driessens verdween begin de jaren 2000 uit het bestuur.
(5447) *Escape bvba (2002: Bruges Travel Investment Company nv), Brugge, werd gesticht in mei 1994 als dochteronderneming van Hansa Reizen (zie 00.01.1980) door (+) Marc (1949-2010 bestuurder tot 2000) en Paul Loose. (biografie zie 00.06.1975). Na een aarzelende start groeide de omzet spectaculair: van 8,721 miljoen € in 1996 naar 20,8 miljoen € in 2000. Voornaamste bestemmingen waren: Egypte, Indië, Praag, Budapest, de Baltische Staten, Rusland en Portugal. In 1999 en 2000 werden echter zware verliezen geïncasseerd ingevolge minstens twee beleidsfouten. De eerste betrof het risicodragend charteren van een Nijlschip (s/s Sudan) wat leidde tot een gecumuleerd verlies van 1.050.000 € en ten tweede: een slechte overeenkomst met de bank in verband met wisseltransacties (verlies 750.000 €).
Er was dus behoefte aan vers kapitaal. De toetreding op 29 december 2000 van een nieuwe aandeelhouder, JPS Consult van de rijke Brugse zakenman Jean-Pierre Saelen bleek ontoereikend zodat naar een (nog) sterkere partner werd uitgekeken. Nadat Best Tours van de familie Boone had afgehaakt kwam de Tunesisch-Franse zakenman Lodfi Mohamed Belhassine (°1947) op de proppen.
Op 1 februari 2002 werd de overname geformaliseerd met een belangrijke kapitaalsverhoging, de omvorming van de bvba tot een nv en het aannemen van een nieuwe benaming (Bruges Travel Investment Company). Tot bestuurders werden benoemd: Paul Loose, Lotfi Mohamed Belhassine, Marc Gurnaud, Patrick Crepin en de nv Belfort Reizen (die ontslag nam op 14 februari 2004).
Op 26 februari 2003 werd een nieuwe kapitaalsverhoging doorgevoerd door de Egyptische vennootschap van Frans Lambrecht (1940-2005) The Three Corners Hotels for tourism en de nv Liberty Channels van Belhassine maar op 29 juni 2004 werd Escape opgeslorpt door Hansa Reizen.
De geschiedenis van Escape is een verhaal van het succes en de ondergang van een reisagent (Loose) die geen manager was en van een manager (Belhassine) die geen reisagent was. Voor blijvend succes in onze sector is immers een perfecte combinatie van beide nodig, ongeacht de omvang van de onderneming.
Belhasisne wilde Escape niet overnemen zonder de steun van de VVR. De VVR en de Vlaamse reissector had geen belang bij een faillissement van Escape, maar kon zelf niet als bestuurder optreden. Gedurende ruim twee jaar werd ik als bestuurder namens Belfort Reizen, dus geconfronteerd met Belhassine.
Het was een boeiende ervaring. Lodfi is zeer intelligent en charismatisch maar ook meedogenloos en in een zekere mate onbetrouwbaar. Wie met hem zaken doet moet op zijn tellen passen en welke overeenkomst dan ook, verhindert hem niet om alles te betwisten als hij meent dat zijn belangen, al dan niet terecht, bedreigd zijn.
(2261) Prins Travel bvba, Lennik, werd gesticht door Josée De Maeseneer (°1937, ex Connections 1987-1992) maar hield het maar tot juli 1999 vol toen de vergunning werd ingetrokken. De vennootschap werd op 20 december 2007 vereffend.
(2265) Quality Services bvba, Antwerpen, werd gesticht in maart 1994 door Annick Martens (°1960) die Henricus van den Berg (°1953, ex Top Travel Nederland 1981-1994) belastte met het dagelijks bestuur tot zij in april 1997 dit zelf overnam. In 2000 werd de vergunning ingetrokken en op 1 mei 2000 dook een nieuwe zaakvoerder, Diederik Dewitte (°Geraardsbergen 1940) op. Het faillissement werd op 17 juni 2004 uitgesproken. Annick Martens dook later opnieuw op in Lommel met het reisbureau (2385) Annick Maertens/Odyssee (zie aldaar).
(5457) Sun Snow Club, Antwerpen, was de eenmanszaak van een zekere R. Van der Veken (°1955, ex Staf Tours 1988-1994). De activiteiten werden gestopt in 1997
(2263) *Travel Shop Halle bvba, Halle, werd opgericht in juni 1994 door Jan Van de Perre (°1956, ex Exclaim Incentives 1991-1994) en Anny Depetersbourg (°Halle 1955). In 2000 nam Anny ontslag en werd vervangen door Sarah Van de Perre maar in 2003 volgde zij Jan Van de Perre op in het dagelijks bestuur.
Op 29 augustus 2002 werd Sarah vervangen door Ghislain Ophalvens die op 29 augustus 2008 ontslag nam en verscheen Depetersbourg terug als bestuurder. Ondertussen was in 2004 de vergunning ingetrokken. Op 25 oktober 2013 werd de vennootschap ambtshalve geschrapt.
1994, 5 oktober, VCGT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(3459, 5461) Demerstee bvba, Scherpenheuvel (2005: Diest) werd gesticht op 3 december 1984 door Mevrouw M. Van Criekingen (°1937) die al in 1985 een C-vergunning had verworven. Op 4 december 1998 trad zij als zaakvoerder terug ten gunste van Ronald Van Winckel (°1962, ex Clipper Reizen). Er zijn bindingen met een andere vennootschap, bvba De Vlinder. Beide vennootschapen zijn vooral actief in de autocarsector.
(5463) *Muriel Style Travel, Meise, was de éénmanszaak van Muriel Bredenraedt (°1940, ex Immotour 1973-1991). De activiteiten werden in 1997 probleemloos stopgezet.
(2267, 5107) *Rosenbluth International Ltd, Brussel, was een filiaal van de Britse vestiging van de gelijknamige Amerikaanse groep.
Ann Bracke (°1963, ex Neckermann) fungeerde als lokale verantwoordelijke en werd in juni 1995 opgevolgd door Christian Heinzmann (1953-2018) die in februari 1996 op zijn beurt werd vervangen door Michel De Roy en Dirk Lams. In september 1999 dook Agnes Aerts (ex Transintra) op, in februari 2003 gevolgd door Paulette Borgers (°1949).
In 2003 werd Rosenbluth wereldwijd overgenomen door haar concurrent, American Express. Rosenbluth was toen het vierde grootste zakenreisbureau ter wereld met hoofdzetel in Philadelphia. Het werd gesticht in 1892 als een boekingskantoor voor boottickets door Marcus Rosenbluth, een zakenman van Joodse afkomst, en telde bij haar overname 1.200 verkooppunten, 3.600 medewerkers en 4,5 miljard € omzet. De leiding berustte sedert 1983 bij de vierde generatie, Hal Rosenbluth (°1952). Men was vooral actief in business travel (90 %) met de nadruk op grote internationale klanten. Zo werd in 1989 Philips binnen gehaald en in 1998 werd hun reisbureau overgenomen. Alleen Philips was goed voor een omzet van 200 miljoen $ per jaar.
(2115) *Symvaya Reizen bvba, Houthalen-Helchteren, werd op 12 augustus 1994 gesticht door Hendrik (°1928, ex Eerens Reizen) en Patrick Symkens (°1968). Zij waren al sedert 1991 actief bij Eerens Reizen, Maaseik en namen het handelsfonds over toen dit reisbureau haar vergunning werd ingetrokken.
1994, 7 oktober, BATC
De VVR sluit een overeenkomst met BATC, waarbij de reissector kan genieten van parkeerfaciliteiten op de luchthaven. Gesprekspartner was Etienne Mangé (1946-2012) die toen CEO van de luchthaven was en vooral bekendheid kreeg als penningmeester van de SP die het bevel van zijn voorzitter om het onverklaarbaar overschot van de kas te verbranden weigerde uit te voeren.
1994, 7 oktober, Kortingen en de Purperen Kemel voor Gillis
Wagonlits lanceert een discount programma met tot 7 % korting op alle touroperator producten. Men stelt dit voor als postorderverkoop, maar in feite is het platte bradage. De ganse sector, inclusief de (grote) touroperators, protesteert heftig. In februari 1995 gaan VVR en UPAV over tot een boycot van Airtip, en het verstoren van een workshop van deze dochtermaatschappij van Wagonlits die ook een belangrijke leverancier van de reisagent is.
Bij deze actie wordt Van Eeckhout door de Rijkswacht opgepakt en kort administratief aangehouden (25). Mede door deze acties begraaft Wagonlits haar project. Gillis, topman van Wagonlits, houdt er een Purperen Kemel aan over.
1994, 20 oktober, VVR nieuwe leden
De raad van bestuur aanvaardt volgende nieuwe leden:
5321) Bora Reizen, Ieper
(5359) EG Travel, Mechelen
(5447) Escape, Brugge
(5079) Paradiso Tours, Gent
(5425) Senfre, Lommel.
En als geassocieerde leden:
Andrews, Sri Lanka
Griekse Dienst voor toerisme
Tunesische Dienst voor toerisme
Uniglobe
1994, oktober/november, VVR
De VVR organiseert haar VIIIste congres in Phuket. Ook dit event biedt enkele opmerkelijke gebeurtenissen die de peper en het zout van onze sector uitmaken. Zo was er een incident tussen Gerard Brackx (Jetair) en Ronny Peuteman, toenmalige directeur van Sunsnacks. Brackx (sponsor) verteerde de aanwezigheid van concurrent Peuteman (ook lid van de raad van bestuur van de VVR) niet en maakte hierover openlijk misbaar.
Anderzijds maakte één reisagent verschrikkelijk veel kabaal over het Wagonlits discount dossier en slaagde er zelfs in het programma te doen wijzigen door een extra halve werkdag te laten inlassen. Dit kwam hem duur te staan, want twee jaar later werd deze lastige figuur tot voorzitter van de VVR verkozen. Wij hebben het over Luc Demuynck. De Tone, een twee of driejaarlijkse award voor een uitermate verdienstelijke reisagent wordt toegekend aan Lou Antonis van Schoeters Reizen.
1994, november, EBA
De chartermaatschappij van Gutelman en Hesson, European Belgian Airlines (EBA) start met lijnvluchten. Het wordt later door Richard Branson (°Londen 1950) gekocht en omgedoopt tot Virgin Express.
1994, 9 november, vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(5467) Action & Adventure (A & A Travel) cvba, Oud Heverlee, (2005: Korbeek-Dijle) werd op 7 november 1994 gesticht door Herman Smulders (°1950).
Het was een vreemde figuur die ooit een doctoraat in de lichamelijk opvoeding aan de KUL behaalde en voorzitter bleek te zijn van de Beroepsfederatie van Buitensport ondernemingen (BFNO) en die in 2007 ook voorzitter werd van de totaal onbekende European Confederation of Outdoor Employers.
In feite was zijn enige bedoeling om zijn achterban (buitensport ondernemers) de instrumenten aan te reiken om de reisbureauwetgeving te ontwijken. Daarvoor was elk middel goed: onder meer door het (fictief) belasten van de beruchte Jan Cauberghs (°1953, ex American Express) met het dagelijks bestuur van zijn reisbureau. Ondanks het feit dat Cauberghs in 1996 tot IATA/BSP manager voor België werd aangesteld; bleef hij deze functie (officieel) aanhouden tot juni 1999 toen hij werd vervangen door zijn ex-echtgenote, Linda Donney (1954-2008). Maar die was al even fictief aangezien zij het reisbureau (5819) Sun City Travel uitbaatte.
In juli 2003 nam Smulders officieel zelf het dagelijks bestuur in handen.
Aanvankelijk genoot Smulders de steun van de CD&V in de persoon van de toenmalige administrateur-generaal voor toerisme, Urbain Claeys (1938-2017) die hem liet benoemen tot lid van het Technisch Comité waar hij zich vooral opviel door zijn niet ter zake doende tussenkomsten. Later koos hij voor de NVA en werd voorzitter van de afdeling in Huldenberg.
Nadat het Garantiefonds de verzekering financieel onvermogen van A & A had ingetrokken, verloor men ook de reisbureauvergunning. De vennootschap ging op 18 mei 2008 in vereffening.
Smulders was een haatdragend man die, toen de VVR de overheid (Toerisme Vlaanderen) wees op het dubieus karakter van de personen die hij had belast met het dagelijks bestuur van zijn reisbureau, repliceerde met een klacht met burgerlijke partijstelling ten laste van de VVR, bij de onderzoeksrechter met als motivatie: het gebruik van een (onbestaande), zwarte lijst. Uiteraard werd deze klacht geseponeerd. Zij leidde echter wel tot vervelende huiszoekingen zowel bij de VVR als bij de toenmalige voorzitter en gedelegeerd bestuurder thuis.
(5465) *Ariane Reizen bvba, Ronse, werd gesticht op 5 december 1994 door Katrien Vandenabielle (°1962) die Bertha Van Damme belastte met het dagelijks bestuur maar deze functie vanaf maart 1997 zelf opnam.
Op 24 december 2020 moest men, ingevolge de corona-crisis de boeken neerleggen.
(5477) (*) Clipper bvba, Heverlee, werd gesticht op 6 september 1994 door Piet Müller (1957-2018) en Ronald Van Winckel (°1962, ontslag 1999, ook actier bij Demestre bvba), deze laatste werd tevens belast met het dagelijks bestuur. Men is gespecialiseerd in jeugdkampen en taalreizen. ?a het overlijden van Muller trad Heidi Ketsman aan als zakavoerder
(5479) *Escapade cv, Hasselt, werd gesticht op 22 april 1994 door Guy Knapen (°1955, ex Fitotours 1986-1989). Nadat er financiële problemen waren opgedoken verkocht Knapen de vennootschap in november 1998 aan Johan Muermans en Inga Thys, die Dominique Vriamont (°1961) belastten met het dagelijks bestuur. Nadat de vergunning in september 1998 was ingetrokken volgde het faillissement op 2 maart 2000.
(5471) *Hoppe Travel, Poperinge, was oorspronkelijk de eenmanszaak van Greta Suffys (°Poperinge 1946) wiens echtgenoot, Albert Warlop (°Poperinge 1945) van 1990 tot 1995 een bijkantoor van Sunnytours had uitgebaat. In december 2006 werd het handelsfonds overgedragen aan een bvba met dezelfde naam waarin Albert Warlop, Greta Suffys, Peter Warlop (°Poperinge 1968) en zijn echtgenote Mieke Verwaeke (°Zwevegem 1970) waren betrokken. Deze laatste werd samen met Greta Suffys belast met het dagelijks bestuur.
(5485, 6141) *Odaz Reis- en advieskantoor, bvba, Ninove (2000: Gent, 2004: Merelbeke) werd op 1 augustus 1994 gesticht door Guy Bronselaar (°1965, ex Wirtz 1988-1989, ex American Airlines 1989-1994). De vergunning werd ingeleverd op 4 juni 2002 maar er werd een nieuwe vergunning bekomen (6141) in september 2004. Men werkt vooral in opdracht van grote bedrijven. De activiteiten werden gestopt in 2020 ingevolge de corona-crisis.
(1962, 5473) OK Travel Tunesia Tours bvba, Brussel (1994: Wemmel) werd gesticht op 19 mei 1992 door de Tunesiër Hamrouni Aleye en was oorspronkelijk in het bezit van een Frans-talige vergunning. Door de verhuis naar Vlaanderen werd men verplicht om een Vlaamse licentie aan te vragen maar de achtergrond van deze kleine touroperator bleef Franstalig. Ingevolge het instorten van de Tunesische markt werden de activiteiten in 2016 opgeschort, maar in 2017 opnieuw gestart.
De corona-crisis maakte echter een definitief einde aan de activiteiten.
(5475) Toerist Express nv, Peer, werd gesticht op 23 april 1986 als autocarbedrijf. In 1994 waren Hugo Paulissen (bestuurder tot 1999), Louis (tot 1999) en Jef Hendrix (°1952) er bestuurders. In 1999 werden Ann Hendrix en Marjolein Brandts benoemd tot bestuurder en in maart 2008 vervoegde Peter Hendirx de leiding. De reisbureau-activiteiten werden op 31 december 2015 stopgezet.
(5469) *Volantis nv Zaventem (1997: Steenokkerzeel, 2001: Waregem, 2002: Meise) werd in september 1991 gesticht door Eric Hespeel (°1954) die vooral actief was in de luchtvaartsector. Van 1974 tot 1987 was hij werkzaam voor TEA en bekleedde er vanaf 1979 de functie van commercieel directeur.
Met zijn bedrijf Hespeel Aviation Traders (sedert 2002: Refugio) was hij GSM voor Spanair en trad ook op als bestuurder bij verschillende luchtvaartmaatschappijen. In 1996 werd Eric Mortelmans; die belast was met het dagelijks bestuur, vervangen door de Gino Laureyssen (°1962, ex Orion 1988-1993) tot Hespeel zelf deze functie opnam in januari 1997.
Op 26 april 2001 werd de vennootschap verkocht aan de familie Lambrecht (Three Corners Hotel) en de zetel verplaatst naar Waregem. Didier Lambrecht en Ronny Margot werden toen bestuurder. In februari 2002 dook een nieuwe ged. bestuurder, Francois Desmet op, die de zetel opnieuw verplaatste naar Meise maar op 9 september 2003 volgde het faillissement. Ondertussen waren de verzekering financieel onvermogen en de vergunning in juni/juli 2002 ingetrokken. Eric Hespeel en zijn partner Ingrid Van Looveren zijn nog altijd actief in de nv Sky Concept en de nv Refugio (ex Hespeel Aviation Traders) die in 2014 overgingen tot een fusie.
1994, 1 december, VCBT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(3473, 5481) *Hinssen Autocars pvba/bvba, Assenede, werd opgericht op 29 november 1977 als autocarbedrijf door de familie Hinssen met Robertus (Robbie) Hinssen als leidende figuur. In 1983 verkreeg men een C en in 1994 een A-vergunning.
De reisbureauactiviteiten worden gemerkt onder de naam Diederik Reizen. Recent is men met een eigen touroperating gestart. De reisbureau-activiteiten werd op 31 december 2019 gestopt.
(5483) Pats nv, Brussel, werd gesticht in Oostende op 2 december 1988 onder de naam Prov-Auto en was een van de vele vennootschappen van de familie Brackx. In 1994 werd de naam gewijzigd in Pats en de zetel overgebracht naar Brussel. Voortaan was het een zustermaatschappij van Sunjets en een dochtermaatschappij van Jetair met de bedoeling om via dit vehikel de reisbureaus toe te laten, tegen verlaagde commissie het product van Sunjets te verkopen. Claude Perignon (1952-2015) werd belast met het dagelijks bestuur. Hij werd in 2001 opgevolgd door Luc Debaerdemaecker (°1972). Bestuurders waren in 1994: Roland Van Hulle (°Brugge 1949), Bart Brackx (°Oostende 1962) en Annemie Brackx (1957-2008).
In 2002 werd de zetel van de vennootschap terug overgebracht naar Oostende en werd Marcel Laperre (°1954) belast met het dagelijks bestuur. Vanaf toen traden een aantal vennootschappen die werden gecontroleerd door de Jetair groep of Bart Brackx op als bestuurder. Het is niet duidelijk wanneer de reisbureau-activiteiten werden beëindigd en wat Pats nu eigenlijk nog doet, want de vennootschap bestaat nog steeds met als bestuurders: Elie Bruyninckx Consulting bvba, Dirk Vanholsbeke (°1958) , Wivabe Services bvba (Wim Van Besien) en Patrick Vancompernolle.
1994, 11 december, Zaventem
Op Zaventem wordt de nieuwe passagiersterminal in gebruik genomen. Men heeft er 55 maanden aan gewerkt en het heeft 525 miljoen € gekost.
1994, 15 december, VVR nieuwe leden en de prijs Jan Van Eeckhout
De raad van bestuur: aanvaardt volgende leden:
(5449) All Travel Consultants, Antwerpen
(5451) Coralium Reizen, Lennik
(5357) Autocars De Hulst, Hulshout
(5329) Montemar Travel, Waarschoot
(5423) Vos Travel, Roeselae
en als geassocieerd (Franstalig) lid
(1482) Best Tours, Brussel.
De zevende Prijs Jan van Eeckhout voor het beste toerisme proefschrift wordt door de raad van bestuur van de VVR toegekend aan Greet Extors, studente aan de toerisme hogeschool van Hasselt (Xios) voor haar eindwerk: Maleisië, analyse van het toerisme.
1994, 20 december, VCGT nieuwe vergunningen
Het VCGT kent volgende vergunningen toe: (cursief niet meer actief als reisbureau – * wordt VVR lid, (*) neemt later ontslag.
(1249) Reizen Sint Michiels (2003: *All Travel) nv, Bree (BTW nr. 453.842.808) werd gesticht op 7 december 1994 door Martin Peeters (1955-2008). Op 3 december 2003 werd de nv All Travel (BTW 436.028.163) door fusie overgenomen en nam Reizen Sint Michiels de benaming All Travel aan. In de jaren die volgden groeide All Travel uit tot een belangrijke keten die echter na het plots overlijden van Martin Peeters werd afgebouwd. De leiding berust thans bij Margareta Vastmans (°Maaseik 1967), Maria Watson (°Lanaken 1946) en André Peeters (°Bree 1961).
(5499) *Josk bvba, Moerbeke (2000: Lokeren) werd opgericht door Floris Ingels (°1963) als vzw en verkreeg als zodanig een vergunning maar werd op 30 mei 1995 omgevormd tot bvba.
In mei 2000 nam Dick Van Dijck (°1969) het dagelijks bestuur over van Ingels die zaakvoerder bleef tot juli 2014. Ondertussen heeft ook Ben De Bock de leiding vervoegd. Josk is specialist in wintervakanties en is zeer winstgevend.
(5487) *Keni Travel bvba, Turnhout, werd in november 1994 opgericht door Pascale Maertens (1968-2000) die het handelsfonds van Freetours had verworven. Na haar overlijden werd haar vader Paul, zaakvoerder; maar hij was verplicht het handelsfonds te verkopen aan Freetours International. Keni Travel werd op 24 juni 2004 failliet verklaard.
(5491) Outbound nv, Aalst, werd gesticht op 26 november 1994 door Christel De Baerdemaecker en Ronny Bayens (°1960). Via deze laatste zijn er sterke bindingen met Connections maar Bayens nam ontslag als bestuurder in 2007. Voor het overige is van dit reisbureau weinig bekend.
(5497) Smitz Reizen, Dworp, was de eenmanszaak van Annie Smitz die al even snel verdween (1996, naar Zuid-Afrika) als ze gekomen was. Geen verdere informatie beschikbaar.
(5489) *Tos Travel bvba, Nijlen (2013: Lier) werd gesticht op 23 november 1994 door Sabine Geraerts (°1969, ex Lierke Plezierke) een professionele reisagente die al bijna 20 jaar zonder problemen haar klanten verzorgt.
(5399) Vlam Travel nv Roeselare, werd opgericht in november 1994 door Marc Van Holme (°Roeselare 1946), zijn echtgenote Marie Christine Kindt (°1951) en personen en vennootschappen wiens betrokkenheid bij de reisbureausector onduidelijk is: Het betrof: Johan Mulier, Roger Demarez, Johan Dejonghe, Francky, Kurt, Rogier en Marie Havegeer, Paula Dumoulin en de n.v. Kappe (Gerard Vanhulle).
Men nam het handelsfonds van het reisbureau van Marie Christine Kindt over. Van Holme bleef aanvankelijk op de achtergrond omdat hij verantwoordelijk werd geacht voor het faillissement van het vorige Vlam Reizen. In september 1999 nam hij het dagelijks bestuur over van zijn echtgenote en werd namens zijn vennootschap (met de toepasselijke naam Far West cv) ook bestuurder.
In september 2002 werd Fabienne Bertrand (°1969) belast met het dagelijks bestuur. In 2007 werd het handelsfonds verkocht aan Omina Reizen (KBC) en op 31 januari 2009 volgde de vereffening.
1994, 31 december, Sabena
Sabena een omzet van 1,336 miljard €, een verlies van 35,87 miljoen €. Er is een negatief bedrijfskapitaal van 211,676 miljoen €.
1994, 31 december, Touroperators
In 1994 boekten de Belgische (grote) touroperators volgende resultaten (omzet in miljoenen €, winst of verlies tussen haakjes):
- Jetair: 146,971 (1,489)
- Sunsnacks: 144,204 (6,928)
- Sunair + Airtour: 126,557 (-6,578)
- Neckermann: 117,584 (9,826)
- VTB: 59,38 (-0,042)
- Allair: 59,293 (2,255)
- Omnium/ Kuyl/ Worldwide: 44,774 (0,346).
1994, 31 december, Reisbureaus
Op 31 december 1994 telde Vlaanderen 658 vergunningen van categorie A en B en 135 van categorie C (autocaristen). Er waren daarenboven nog eens 433 bijkantoren, waaronder een aantal van Franstalige vergunninghouders.
1994, 31 december, IATA
In 1994 bedroeg de omzet van de reisbureaus verrekend via het IATA/BSP systeem: 845,316 miljoen €. De grootste ticketverkoper was Wagonlits met 111,554 miljoen €.
1994, 31 december, Toerisme
Volgens de World Tourism Organisation (WTO) gaven in 1994 519,8 miljoen toeristen wereldwijd 362,1 miljard $ uit.
Voetnoten
- Toen reeds voorspelden wij dat er een voorkeursbehandeling voor de grote touroperators zou worden ingevoerd. Dit is gebeurd door de preferentiële ristorno’s waar de borgen van de moedermaatschappijen worden aangewend als excuus.
- Danny Vanderstraeten (toen nog Primatours), was voorzitter van de afdeling reisbureaus van de FBAA, woonde vrijwel geen enkele vergadering bij en verdween later helemaal uit de sector.
- Statutair mogen de leden van het Uitvoerend comité geen banden hebben met de reissector. Jean Maurice Servais (°1935) was een gewezen bankier (Banque du Crédit Commercial, Mons) en werd gesteund door Wollecamp. Hij was echter bestuurder van Touring Club Reizen en daarenboven Nederlands onkundig. Hij werd toen van gebuisde kandidaat voor het Uitvoerend comité gepromoveerd tot adviseur!
- De VVR verkoos om deze fondsen (62.000 €) ter beschikking te stellen in de vorm van een lening aan 5 leden van de VVR die als aandeelhouders (deelgenoten) van het GF zouden optreden. Dit om het risico niet bij sommige leden maar bij de beroepsvereniging zelf te leggen.
- (Cobaq behoorde toen tot de Euler groep die werd gecontroleerd door de Franse verzekeringsgroep ACF (51 %, zelf in handen van Allianz), Swiss Re (20 %), Scor (14 %) en Parisbas (5 %), de vorige werkgever van Wollecamp. Wie kent wie ?
- UPAV en BTO, gesteund door enkele leden van ABTO wensten Brackx door Cuvelier te vervangen. UPAV eiste de toepassing van het solidariteitsprincipe van het samenwerkingsakkoord VVR/UPAV. De VVR was dan ook verplicht, met tegenzin, Cuvelier te steunen.
- Dit solidariteitsfonds is een dochterorganisatie van de FBAA die miljoenen beheert voortspruitend uit de sociale bijdragen van de autobus/autocarchauffeurs. De FBAA was dus de (royaal vergoede) huisbaas van het GF.
- Marcel De Doncker (°Relegem 1930) was doctor in de economische wetenschappen en eindigde zijn actieve carrière als voorzitter van de ASLK Bank en gedelegeerd bestuurder van de ASLK holding.
- Dit was een zoethoudertje voor de VVR. Men is nooit van plan geweest een andere directeur dan De Vriendt aan te stellen. Hij was immers te waardevol als verdediger van de belangen van ABTO.
- Dit probleem werd opgelost door het toekennen van een uitgestelde lening van 12.500 € door elk van de deelnemende verenigingen.
- De werkelijke reden was het uitschakelen van een lastige pottenkijker (Van Eeckhout). Dit bleek echter een misrekening. De VVR-vertegenwoordiger, Walter Raspoet, was (zo mogelijk) nog moeilijker.
- Bij de organisatie van dit kern comité bleek opnieuw de onbetrouwbaarheid van ABTO. Tegen alle afspraken in werd men vertegenwoordigd door twee personen, waar de andere verenigingen slechts één mandaat kregen. Met de hulp van Wollecamp en De Vriendt werd het GF aldus volkomen gedomineerd door ABTO.
- Dit probleem wordt later opgelost door een verlaagde premie (1/10.000) toe te passen.
- Het juiste bedrag van de achterover gedrukte premies is nooit bekend geraakt. Het wordt op 750.000 à 1.250.000 € geschat.
- De Vriendt had zich in zijn functie van directeur van ABTO, secretaris van FIT/FTI, lid van het technisch comité voor de reisbureaus en lid van de raad van bestuur van de Geschillencommissie, altijd ontpopt als een fervente tegenstander van de VVR en haar leden.
- Dit vormde een besparing voor de ganse reisbureausector, maar vooral voor de kleine kantoren, van zo een 250.000 € per jaar!
- Marc Lambrechts (1941-2003) was doctor in de rechten en lic. toegepaste economie. Hij bekleedde voorheen een topfunctie bij de Parisbas.
- Uiteraard wenste de VVR door deze strategie de verhoudingen in het technisch comité aan de werkelijke toestand in Vlaanderen d.w.z. de VVR als sterkste beroepsvereniging, aan te passen.
- Een aantal gecoöpteerde bestuurders die de vergaderingen statutair niet mochten bijwonen waren aanwezig en kwamen zelfs tussen.
- Willem Van Neck (°1955) studeerde in Gent af als burgerlijk ingenieur en werkte bij Philips en IBM en een Frans softwarebedrijf en volgde in februari, 1995 Francis De Schutter op bij BTN. Van Neck had in de reissector één van de langste carrières in één in het zelfde bedrijf Het is mij nog altijd niet duidelijk of dit door zijn meegaandheid of zijn competentie was.
- Aandeelhouders van Tourism & Leisure Invest zijn: Herman Verbaet van Studio’s Amusement (toen producent van Familie), Guido Van Lieferinghe en Eric Dillens (beide betrokken bij D & D Productions) en Ronny Peuteman.
- Opgericht op 29 mei 1996 door Schmidt Travel-Didier Schmidt (failliet), Reizen De Vlieger-Carine De Vliegher (failliet), Evertravel-Frank Lok (failliet), Lanco Travel-Tom Lantmeeters, Kroon Reizen-Frans Caudron(+), Hubert Töpke, Echo Reizen-Francois Vinck (failliet), Paradise Travel-Luc De Schrijver (failliet), Van Hoof Reizen-Daniël Van Hoof, bvba Hello Holidays Ronny Peuteman.
- UTO, United Touristic Organisation nv heeft niets te maken met de vroegere UTO International. Het gaat hier om een nooit opgerichte vennootschap rond Marcel Van Geel van het Thermae Palace Hotel in Oostende.
- Hetzelfde reclamebureau, maar met andere eigenaars, zal in 2013 in opdracht van de VVR, maar met matig succes, het project fervent reisagent uitwerken.
- Ingevolge de politieke contacten van Gillis, die een belangrijke rol speelde bij de CDH, waren er bijna evenveel rijkswachters in burger aanwezig op deze workshop als reisagenten.