1967 - 1968

In 1964 trad Yvan De Sutter samen met John Dumortier (zie nota 1) in dienst bij Sunair dat hij reeds in 1965 verliet om zich fulltime aan zijn eigen reisbureau te wijden. Ondertussen was hij één van de eersten die aan de toenmalige Ceria (thans Erasmus Hogeschool) een diploma van gegradueerde in toerisme behaalde.

Yvan heeft zijn ganse professioneel leven, initiatieven genomen waarvan men nu zegt dat alle reisbureaus ze zouden moeten ontwikkelen om te overleven. Ondermeer: het streven naar vakmanschap, gevoel voor service, een zo volledig mogelijk aanbod, een niche-touroperator-activiteit en samenwerking met collega’s.

Met zijn onmiskenbare charme, die hij ook buiten het puur professionele tot genoegen van zichzelf en anderen, met overgave ontwikkelt, slaagde hij er steeds opnieuw in grote dossiers in de wacht te slepen. Zo was hij de eerste die, voor rekening van de VOCO-organisatie (sneeuwklassen) charters inlegde op Salzburg en was hij de pionier voor reizen naar Zuid-Afrika, dit onder de merknaam Mundirama.

Hij was, samen met mij,  stichter van één van de eerste reisbureau-franchiseketens (Europareizen) en met Guido Gielens en Willy Vlamynck van het eerste echte samen-werkingsverband voor reisagenten: United Travel Organizors (UTO). Jammer voor hem en voor eenieder die er aan deelnam, zijn deze initiatieven te gevolge van naijver tussen sommige partners, ter ziele gegaan.

Tenslotte was Yvan  één van de vijf stichters van de VVR, waar hij van 1975 tot 1978 de functie van algemeen secretaris uitoefende. Ingevolge een spijtig misverstand, verliet hij van 1980 tot 1998 de beroepsvereniging. De dag dat hij terugkeerde naar de schaapstal van de VVR, was één van de gelukkigste van mijn professionele leven. Yvan was een monument van de tweede generatie reisagenten van na de tweede wereldoorlog. Een generatie die nog in staat was fortuin te maken als reisbemiddelaar en kleine reisorganisator.

Hij is ook één van de eerste reisagenten die openlijk uitkwam voor zijn Vlaamse overtuiging. 

Ondanks zijn sympathiek imago was Yvan een keihard zakenman die de slogan Eigen volk eerst, vooral op zichzelf toepaste, wat men hem in feite niet kwalijk kon nemen. Dit is nu eenmaal de opdracht van de ondernemer.

Ik, en vele collega’s, hebben met Yvan onvergetelijke dagen, en vooral nachten, meegemaakt. Hij was onvermoeibaar en leek immuun voor grote hoeveelheden drank, alleen werd zijn grijns dan steeds maar breder. Wij hebben uren gediscussieerd op alle mogelijke plaatsen ter wereld: in vliegtuigen en luchthavens, op schepen, stranden en bergen; in hotelkamers, lobby’s, restaurants, bars, nachtclubs, massagesalons en vele andere plaatsen. Yvan hield maar niet op, tot hij zijn gelijk kreeg of zijn tegenspeler hem uit hopeloze vermoeidheid gelijk gaf. Een minuut later vond hij echter een nieuw onderwerp om er een boom over op te zetten …

In Yvan was gehuwd met Denise Van Daele (°1935, zie nota 2) met wie hij een dochter (Kathleen °1963) had en die hij doodgraag zag maar toch verwisselde voor Famy Gillis, ambtenaar bij de Europese Commissie en voorheen secretaresse van de beroemde oogarts Prof. Dr. Emile Francois (1893-1981, zie nota 3). Toevallig kende ik Fany al heel lang. Zij was tot 1950 mijn klein buurmeisje, toen ik nog in  Ledeberg woonde. 

In  2003 werd Yvan getroffen door een hersenbloeding waarvan hij nooit is hersteld. De duiveltjes die hem zijn leven lang over weidse jachtvelden hadden gejaagd, sliepen langzaam in en hij keek een beetje droevig maar toch tevreden naar zijn dochter, Kathleen, die zijn werk verder zet.

Zowel zijn eerste echtgenote Denise Van Daele, als zijn tweede, Fany Gillis, was hij oprecht dankbaar voor de eindeloze zorgen die zij hem verstrekten. Beide stonden zij hem in deze moeilijke dagen op een bewonderenswaardige wijze bij. Op 14 mei 2006 verliet Yvan ons voor altijd.