1969

Robert De Meutter volgde Grieks-Latijnse in het atheneum van Koekelberg en studeerde kunstgeschiedenis en Germaanse filologie aan de Wilhelm Friedrich Universiteit in Bonn.

Sommigen hadden hun twijfels over deze universitaire studies maar bevestigden dat Bob wel degelijk een grote bewondering had voor alles wat Duits is. Twee van zijn drie echtgenotes waren trouwens bijzonder schöne Frauleinen.  Maar het avontuur lokte: Bob zocht een job in een bedrijf met belangen in het toenmalig Belgisch Congo en motiveerde zijn werkgever om hem naar dit beloofde land te sturen.

Vooraleer te vertrekken nam hij echter nog een vakantie naar een droomeiland in de Middellandse zee: het toen vrijwel onbereikbare Mallorca. In augustus 1950 kocht hij een treinbiljet 3^de klasse naar Barcelona, om vervolgens als dek passagier de oversteek naar Palma te maken met als eindbestemming: het tentenkamp van de Club Med in Porto Alcudia. Hij was bijna 50 uur onderweg en kwam moe en uitgehongerd op zijn bestemming aan.

Behalve een schitterende ongerepte natuur en mooie meisjes bood de nieuwe Club alleen maar slechte accommodatie en nog slechtere maaltijden. Bob ging ten einde raad eten in het chique hotel Miramar en stelde vast dat een diner er 20 en vol pension 50 peseta’s kostte. Conclusie: weg bedienden-job, weg Congo, leve Spanje.

In december 1950 werd de v.z.w. Club De Zwaluwen gesticht en in maart 1951 vertrok Bob De Meutter met zijn kozijn Robert Vanden Bussche (°1929,  zie nota 7) en een kandidaat-investeerder (Jef Vanhoorne) opnieuw naar Mallorca, ditmaal om contracten met hoteliers af te sluiten. In het zomerseizoen 1951 bracht hij er meer dan 1.000 klanten tegen een gemiddelde prijs van 65 € ( de concurrentie vroeg 200 tot 250 €!)

In de jaren die volgden kwam het toerisme naar de Middellandse zee op gang. Steeds meer reisbureaus ontwikkelden  programma’s naar het zuiden. Nadat in Duitsland Dr. Tiggis Reisen in 1953 de eerste chartervlucht naar Mallorca inlegdde, dacht De Meutter ook voor België aan een gelijksoortig initiatief.

Hij besefte echter dat geen enkel individueel Belgisch reisbureau een dergelijke operatie aankon. In 1955 stichtte hij, samen met 3 collega’s de pvba Airtour. Vanaf haar stichting tot het faillissement in 1980, slaagde De Meutter er in om de groeiende touroperator met evenwaardige aandeelhouders, die elkaars bloed wel kunnen drinken, in een labiel evenwicht te houden.

Steeds opnieuw weigerden deze aandeelhouders om de winsten te herinvesteren; steeds opnieuw slachtten zij de kip met de gouden eieren door zichzelf gigantische supercommissies uit te betalen. Alleen de sluwheid van De Meutter en de door hem uitgeperste leveranciers, vooral Sabena/Sobelair, zorgden er voor dat Airtour overleefde. Ondertussen stichtte hij ook: Railtour, Immotour, Airtour-Flugreisen, Airtour-France, Airtour-Suisse, Airtour Holland en Airtour Italia. Zijn betrokkenheid bij de buitenlandse Airtours was echter meer  symbolisch dan financieel.

De Meutter hield zich niet bezig met de reisorganisatie, daarvoor deed hij beroep op zijn voornaamste medewerker, André Delfosse. (1930-2006). Hij ontwikkelde vooral nieuwe initiatieven. Bijv: Itétours/Transair met het doel de verlieslatende afdeling van individuele reizen per lijnvliegtuig af te stoten en er dan nog een pak geld voor te krijgen. En in 1976 de creatie van de Intop-groep met het samengaan van de touroperators Airtour, Suncomfort en Centrair, de verkoop van de bijna waardeloze Intop-aandelen aan Cobepa, een holding van de Bank van Parijs en de Nederlanden.

Als men in één zin Bob De Meutter zou willen omschrijven luidt dit als volgt: Een slimme gewiekste gentlemen met veel doorzicht en weinig scrupules. Waarom is Airtour dan over kop gegaan? Vanaf de jaren zeventig hield Bob De Meutter het wel voor bekeken. Niet zozeer met, maar door, Airtour had hij fortuin gemaakt, vooral met zijn vastgoedmaatschappij, Immobel die lucratieve operaties op Mallorca had ontwikkeld.

Binnen Airtour waren twee clans ontstaan die elkaar het licht in de ogen niet (meer) gunden. De ene onder leiding van De Meutter en zijn zwager Réné de Meurers (1920-2005, Cuvelier/Cobeltour) de andere met de arrogante en enggeestige Réné Wasteels (1917-2006) als voorman. De ironie van het lot wil dat zij elkaar later regelmatig tegen het lijf liepen in Monaco. Men was zo verwikkeld in de onderlinge machtsstrijd dat men de evolutie op de markt en vooral de moordende concurrentie van Sunair, uit het oog verloor. 

De verdiensten van De Meutter voor de sector zijn veelvuldig: hij was niet alleen de initiatiefnemer van één van de eerste touroperators in Europa, hij bewees ook dat samenwerking tussen reisagenten lucratief kon zijn en dat ook voor een massaproduct kwaliteit belangrijk was.

Als mens was Bob De Meutter, zoals de meeste succesrijke zakenlui, een eenzaat, die zich enkel aan zijn echte vrienden bloot gaf en zijn privé leven afschermde. Maar zijn eergevoel was grenzeloos. Het moeilijkste moment van zijn leven was niet het faillissement van de groep, maar het feit dat hij de sleutel van de Airtour-Bentley moest afgeven aan de curator.

Ondanks het faillissement of het voortijdig einde van de meeste vennootschappen die De Meutter heeft opgericht, heeft de reisindustrie hem geen windeieren gelegd. Mensen die het kunnen weten, schatten zijn fortuin op zo een 25 miljoen €. In de wereld van de welvarende reisagenten zou hij op die manier de vierde of vijfde plaats bekleden.

De Meutter heeft na het faillissement gepoogd om terug te komen met een nieuwe touroperator (Sunspots) maar heeft het later definitief opgegeven en verkocht zijn reisbureau (De Zwaluwen) aan Vanmoerkerke. Vanaf toen verdeelde hij zijn tijd tussen zijn woning in Brussel, zijn villa in Den Haan, zijn appartement in Monaco en zijn optrekje in Mallorca